به گزارش خبرنگار مهر، سرُم‌ها اشکال دارویی تزریقی هستند که برای جبران آب و مایعات از دست رفته بدن یا صرفاً به عنوانی واسطه دارورسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سرم‌ُها در نظر اول چندان متفاوت به نظر نمی رسند؛ برای مثال شاید سرم قندی - نمکی با سرم یک سوم - دوسوم تفاوتی نداشته باشد، اما در عمل تفاوت‌های کوچک و گاهی بزرگی، سرُم‌ها را از هم متمایز می‌کند که توجه به آنها برای پزشکان و داروسازان ضروری است. به خصوص در شرایط فعلی که کمبودهای دارویی باعث شده برای مدتی یک یا چند نوع از سرم‌ها در داروخانه موجود نباشند و داروساز و پزشک ناچار به انتخاب نوع دیگری از سرم بشوند.
اواسط تابستان ۱۴۰۱ بود که با موج کمبود سرُم در برخی از استان‌ها مواجه شدیم تا جایی که شدت کمبودها، سازمان غذا و دارو را مجبور ساخت تا برای رفع کمبودها، دست به واردات بزند.
سیدحیدر محمدی رئیس سازمان غذا و دارو، با عنوان این مطلب که میزان سرُم تولیدی ما حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیون در ماه است که این میزان حدود یک تا ۲ میلیون از نیاز کشور کمتر است.
وی افزود: تا اوایل پارسال، میزان نیاز ما به سرم در ماه ۱۰.۵ میلیون بود و الباقی ذخیره می‌شد و از زمانی که پیک پنجم کرونا شروع شد، این نیاز به شدت بالا رفت.
رئیس سازمان غذا و دارو گفت: از تابستان امسال مجدد به مشکل کمبود سرم خوردیم و از همین رو واردات را در پیش گرفتیم.
بررسی‌های سازمان غذا و دارو، از میزان مصرف دارو در کشور نشان می‌دهد که سرم در صدر اقلام دارویی قرار داشته است. به طوری که از ۱۱ میلیون واحد مصرف ماهانه در سال گذشته، به ۱۹ میلیون واحد افزایش یافته است.
چیزی در حدود ۵۰ درصد افزایش مصرف سرم، از سال گذشته تا امسال، نمی‌تواند چندان طبیعی باشد و حتماً، انگیزه‌هایی وجود دارد که باعث افزایش مصرف سرم در کشور شده است.
به گفته یک پزشک در بیمارستان دولتی، تعرفه تزریق سرم در بخش دولتی، ۳۰ هزار تومان است که این رقم در بخش خصوصی از ۵۰ تا ۱۵۰ هزار تومان متغییر است.
بنابراین، نمی‌توان وجود انگیزه‌های اقتصادی در تجویز سرم را نادیده گرفت.
از همین رو، اگر تجویز سرُم بر اساس اصول علمی صورت بگیرد، شاهد کاهش تجویز و مصرف سرُم در کشور خواهیم بود.
