به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از نیواطلس، دستکاری میکروب‌ها با هدف آنکه عملکرد دلخواه محققان را داشته باشند، پدیده‌ای قدیمی است، زیرا انسان از دیرباز آموخته است چگونه از مخمر نان تهیه کند.
تحقیق جدید در حقیقت در حوزه زیست شناسی ترکیبی است که در اصل به معنای استفاده از اصول مهندسی برای سامانه های زیست شناختی و ارگانیسم‌هاست تا قابلیت‌های جدیدی برای آن‌ها ایجاد کند.
این امر را می‌توان با روش‌های مختلف انجام داد. به عنوان مثال می‌توان سلول‌های زنده را مهندسی ژنتیک کرد تا دارو بسازند، پلاستیک را از بین ببرد یا حتی داده‌ها را ذخیره کنند. روش دیگر آنکه محققان می‌توانند ارگانیسم‌های مصنوعی کاملا جدید را طراحی کنند.
در پژوهش جدید محققان دانشگاه «یو سی دیویس» یک روش سوم ابداع کرده اند که در حقیقت ترکیبی از دو روش گفته شده است.
آن‌ها باکتری‌های زنده و موجود را با بلوک‌های سازنده یک پلیمر مصنوعی درهم آمیختند. هنگامیکه سلول‌ها در معرض اشعه فرابنفش قرار گرفتند، پلیمر پیوند‌هایی با هیدروژن ساخت و به این ترتیب یک پوسته سخت‌تر ایجاد شد.
در نهایت یک سلول سایبورگ به وجود آمد که در اصل نوعی باکتری است که می‌تواند بیشتر فعالیت‌های زیست شناختی سلول عادی از جمله متابولیسم، حرکت به اطراف و تولید پروتئین‌ها را انجام دهد، اما دیگر قادر به تقسیم شدن و رشد کردن نیست.
چیمنگ تان مولف ارشد پژوهش در این باره می‌گوید: سلول‌های سایبورگ قابل برنامه ریزی هستند، تقسیم نمی‌شوند، فعالیت‌های حیاتی سلول را انجام می‌دهند و قابلیت‌های غیر معمول را خواهند داشت.
در آزمایش‌ها و در شرایطی که به طور معمول سلول‌های معمولی را از بین می‌برد مانند قرار گرفتن در معرض هیدروژن پراکسید، آنتی بیوتیک‌ها و فضا‌های با pH بالا، سلول‌های سایبورگ قابلیت‌های بیشتری برای نجات داشتند. پژوهشگران در آزمایش‌های دیگر سلول‌های سایبورگ را طوری دستکاری کردند تا به سلول‌های سرطانی پرورش یافته در آزمایشگاه حمله کنند و دارو را برای درمان آن‌ها به کار برند.
گروه محققان تصمیم دارد درباره سلول‌های سایبورگ تحقیقاتی انجام دهد تا روش‌هایی برای کنترل بهتر آن‌ها بیاموزد و مواد پلیمری دیگر و کاربرد‌های احتمالی آن‌ها را آزمایش کند.
این پژوهش در مجله «ادونسد ساینس» منتشر شده است.
