اهانت‌ها به مقدسات اسلامی در غرب مسبوق به سابقه بوده و ادامه دار است
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ هنوز سه روز از اهانت راسمون پالودان تبعه دانمارکی - سوئدی به ساحت مقدس قرآن کریم نگذشته بود که اعلام شد یک تبعه هلندی بنام ادوین واگنسولد رهبر گروه راست افراطی اروپاییان میهن پرست هم با کسب مجوز از شهردار لاهه (مقر دیوان دادگستری بین المللی) به هتک حرمت جدید علیه قرآن دست زده است. پالودان نیز با کسب مجوز از دولت سوئد و تحت محافظت پلیس به این اهانت بزرگ دست زد.
بر این اساس به هیچ وجه نمی‌توان این اهانت‌ها را تنها اقدام فردی تلقی کرد که با استفاده از حق به اصطلاح آزادی بیان صورت می‌گیرد. زیرا همچنانکه مشاهده می‌شود هر دو دولت سوئد و هلند مقدمات قانونی و امنیتی ارتکاب این عمل مجرمانه را فراهم کرده‌اند و اگر یک چنین حمایت‌هایی نمی‌بود این اهانت‌ها یا شروع نمی‌شد و یا حداقل با این شدت و وسعت ادامه پیدا نمی‌کرد.
متاسفانه الان اهانت به مقدسات اسلامی از قرآن سوزی گرفته تا هتک حرمت به ساحت مقدس پیامبر گرامی اسلام (ص) به یک رویه عمومی در جهان غرب تبدیل می‌شود و پیش از این نیز این اهانت‌ها به اشکال مختلف در کشور‌های مختلف اروپایی از جمله فرانسه و آلمان و فراتر از آن در آمریکا و یا پایگاه‌های نظامی این کشور در عراق و افغانستان صورت گرفته بود و در صورت اتخاذ نکردن تدابیر بازدارنده و پیشگیرانه احتمال تکرار آن در آینده نیز وجود دارد.
از سیاست "سکوت سرد "تا "یکی به نعل و یکی به میخ" دولت‌های غربی در قبال اهانت به مقدسات اسلامی
بیشتردولت‌های غربی و اروپایی در قبال اهانت‌های جدید به قرآن در سوئد و هلند سکوت سرد اتخاذ کرده اند که آن را می‌توان به منزله تایید ضمنی این هتک حرمت‌ها تلقی کرد.
در این میان معدودی از کشور‌ها هم که واکنش نشان دادند یا همچون دولت سوئد سیاست "یکی به نعل و یکی به میخ " اتخاذ کرد و از یکسو این اهانت را با این توجیه که در سوئد آزادی بیان وجود دارد قانونی خواند و ازدیگر سو نفس عمل را تایید نکرد.
یا اینکه همانند آمریکا نشان داد که دغدغه آن نه اهانت به قرآن بلکه از ترس این است که مبادا در بحبوحه جنگ اوکراین اختلاف جدیدی در درون ناتو بر سر عضویت سوئد روی دهد.
تلاقی دور جدید اهانت به قرآن کریم با چالش‌های ناشی از جنگ اوکراین و مباحث مربوط به عضویت سوئد و فنلاند در ناتو و مخالفت ترکیه با آن به بحث‌های جدیدی در این زمینه دست زده است.
راسموسن اهانت بزرگ قرآن سوزی را جلوی سفارت ترکیه انجام داد که این مسئله اختلافات جاری بر سر عضویت سوئد در ناتو را شدت بخشیده است، زیرا عضویت سوئد در ناتو به موافقت ترکیه بستگی دارد و ترکیه نیز موافقت خود را به ممانعت سوئد و فنلاند از اقامت مخالفان کرد خود در این کشور‌ها مشروط کرده است. از این‌رو ترکیه در واکنش به اقدام راسموسن اعلام کرده که هرگز با درخواست عضویت سوئد در ناتو موافقت نخواهد کرد و فنلاند نیز اعلام کرده راه خود را از سوئد جدا خواهد کرد.
رد پای صهیونیست‌ها در اهانت به مقدسات اسلامی
با وجود اینکه اهانت به مقدسات اسلامی در کشور‌های غربی بخصوص اروپایی صورت می‌گیرد، اما به هیچ وجه نمی‌توان از نقش مدیریتی محافل صهیونیستی و مافیای یهودی در این زمینه غافل بود.
دامن زدن به اختلافات میان مسلمانان و مسیحیان از صدر اسلام در اولویت یهودیان قرار داشته است واکنون این ماموریت بر دوش رژیم صهیونیستی و لابی‌های یهودی ذی نفوذ در کشور‌های غربی گذاشته شده است.
معمولا اهانت‌ها به مقدسات اسلامی در زمان‌هایی صورت می‌گیرد که رژیم صهیونیستی به فضای ناشی از این اهانت‌ها نیاز دارد. اکنون که با تشکیل دولت راستگرای فوق افراطی در فلسطین اشغالی نابودی مسجد الاقصی و گذاشتن مجسمه هیکل بر روی آن در دستور کار جدی این رژیم قرار دارد اهانت‌ها به مقدسات اسلامی در کشور‌های اروپایی هم اذهان عمومی را از مسائل فلسطین به مسائل دیگر منحرف می‌کند و نوعی حاشیه امن برای این رژیم ایجاد می‌کند
و هم اینکه اروپایی‌ها را در شرایطی قرار می‌دهد که به اقدامات تحریک آمیز این رژیم در کرانه باختری بخصوص مسجدالاقصی اعتراض نکنند و بدین ترتیب دست این رژیم و کابینه جدید را برای اجرای برنامه‌های اعلامی باز بگذارند.
لزوم اتخاذ تدابیر بازدارنده در قبال حرمت شکنی‌ها و اهانت به مقدسات اسلامی
اعمال تدابیر بازدارنده و پیشگیرانه به چند طریق می‌تواند صورت بگیرد:
نخست اقدامات قانونی و حقوقی است که کشور‌های اسلامی می‌توانند چه به تنهایی و چه به صورت دسته جمعی با اعمال فشار بر کشور‌های اروپایی زمینه‌های قانونی اهانت به مقدسات اسلامی را از بین ببرند و آن را به یک عمل مجرمانه تبدیل کنند. کما اینکه یهودیان با استفاده از مافیای ذی نفوذ خود توانسته اند حتی طرح پرسش درباره هولوکاست را به یک عمل مجرمانه تبدیل کنند و آن را جا بیندازند.
دوم اینکه کشور‌های اسلامی و عربی می‌توانند از ظرفیت‌های دیپلماتیک استفاده کنند و سفیر کشور‌های که اهانت به مقدسات اسلامی در آن صورت گرفته را فرابخوانند و مراتب اعتراض رسمی خود را به این اهانت‌ها ابلاغ کنند. تاکنون موارد محدودی از کشور‌ها از جمله جمهوری اسلامی ایران و به تازگی ترکیه از این ظرفیت استفاده کرده است.
سوم اینکه ملت‌های مسلمان می‌توانند چه با برگزاری تظاهرات و چه با استفاده از اهرم‌های فشار در اختیار خود مانند تحریم خرید کالا‌های کشور‌هایی که زمینه این اهانت‌ها را فراهم می‌کنند،آن‌ها را به جلوگیری از این اهانت‌ها وادار کنند.
با وجود اینکه در یمن اغلب مردم به دلیل اشغال کشورشان از سوی عربستان و امارات بیش از هر مناطق دیگر به کمک‌های غذایی نیاز دارند، اما کالا‌های سوئدی را تحریم کرده اند.
در کویت نیز کالا‌های سوئدی در تعدادی از فروشگاه‌های این کشور تحریم شده و چنانچه این رویه از سوی دیگر ملت‌های مسلمان و عرب نیز اتخاذ شود می‌تواند بازدارندگی ایجاد کند.
بر این اساس مشخص می‌شود که بخش عمده‌ای از مسولیت مقابله با ادامه اهانت‌ها و حرمت شکنی‌ها به مقدسات اسلامی متوجه خود دولت‌های اسلامی و ملت‌های مسلمان است و قصور در استفاده در اتخاذ و اعمال تدابیر بازدارنده در دسترس باعثِ ادامه این اهانت‌های بزرگ شده است. احمد کاظم زاده
