خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: - علیرضا نوری کجوریان: داغش هنوز تازه است اما همراه با غرور، شش بهمن روزی که هر چند دقیقه یک گل پرپر شد. از چندی پیش برای این روز نقشه کشیده بودم، مدام این روز را در ذهن زیر و رو می‌کنم تا از زاویه‌ای دیگر آن شور و ایثار را به نگارش دربیاورم. اما هماره باید آن را به عنوان یک حماسه بررسی کرد.
در کلام ساده و عامیانه می‌توان این گونه نوشت: «جنگلی‌ها به شهر حمله کرده بودند و مردم مقابلشان ایستادند و در این حماسه جمعی از مردمان شهر به شهادت رسیدند». جنگلی‌های آن روز آدم‌های شرور و ساده نبودند، تروریست‌هایی با تفکرات مختلف بودند که تفکر غالب کمونیستی داشتند و تصورشان بر این بود که می‌توانند با تصرف شهر، یک ایران را تجزیه کنند.
آن حرکت گروهک‌های منافق چقدر با شرارت‌های شهریور تا آبان امسال شباهت دارد، هر دو اقدام در پی تجزیه و نابودی ایران و انقلاب و وطن بود. آن روز منافقان از آمل نقشه خود را عملی کرده بودند. وجه اشتراک حادثه ۶ بهمن و حوادث امسال در یک چیز بود، خارج نشینان، صحنه گردان و معرکه گردان اصلی بودند و عده‌ای فریب خورده نیز نوچه‌های آنان در اجرای برنامه‌هایشان شدند. یکی جنگلی و دیگری شرور سودای سفر به غرب و لندن.
تکرار تجربه شکست منافقان
یک روز سرد زمستانی بود، زمستان سال ۶۰، گروهی موسوم به سربداران آن قدر به حمایت مردم خوش بین بودند که فکر می‌کردند می‌توانند روی حمایت مردم حساب باز و نقشه‌هایشان را عملیاتی کنند.
آن گروهک به شهر و مناطق حساس حمله کردند اما ایستادگی مردم دیار هزار سنگر، تمجید پیرفرزانه و رهبر کبیر انقلاب را درپی داشت که در وصیت نامه الهی و سیاسی خود نگاشته بودند: «باید از مردم آمل تشکر کنیم. … و دیدید که چه بر سرتان آوردند».
مردم آن روز آمل همانند مردمان امروز ایران به منافقان و فریب خوردگان روی خوش نشان ندادند و صف خود را جدا کردند. اسماعیلی یکی از شهروندان پا به سن گذاشته آملی از حماسه آن روز مردم آمل می‌گوید. آن روز و سال دانش آموز بود و همکلاسی‌هایش در کوچه و خیابان‌های شهر شهید شده بودند.
کوچه‌های شهر پر از سنگر شده بود
می‌گوید: کوچه‌های شهر مملو از سنگرهایی بود که مردم درست کرده بودند و از این بابت به آمل هزار سنگر هم می‌گویند و در آن روز بسیاری از هم کلاسی‌ها و جوانان شهر نظیر شهید جعفر هندویی، احسان طاهری، مصطفی اسماعیلی و غیره جانشان یا نثار کردند.
در اولین ساعات بامداد ششم بهمن سال ۶۰ گروه ۱۰۰ نفره گروهک که به چهار گروه تقسیم شده بودند در چند نقطه از شهر مستقر می‌شوند و مراکز سپاه و بسیج و سایر مراکز دولتی را غافلگیر و مورد حمله خود قرار می‌دهند که با عکس العمل سریع و جانفشانی سپاه، بسیج و مردم مواجه می‌شوند. اعضای این گروهک اقدام به تخریب مرکز بسیج آمل کردند و دیده بان بسیج شهرستان را شهید کردند و با آغاز تیراندازی و استقرار بخشی از نیروهای ضدانقلابی در محلات مختلف آمل، جرقه ضد انقلاب برای توطئه زده شد.
خانی یکی دیگر از حماسه آفرینان آمل بود، لحظه لحظه آن روز و حماسه مردم آمل در ذهنش نقش بسته است، می‌گوید: اوج درگیری‌ها در مرکز شهر و چهار راه چاکسر به سمت مرکز بسیج بود. آن شب تا صبح بچه‌های بسیجی مقاومت کرده بودند و اجازه ندادند پایگاه و شهر سقوط کند.
می‌گوید: منافقان می‌خواستند بر شهر مسلط شوند و به بخش‌ها و مناطق حساس حمله کرده بودند اما مردم به صحنه آمده بودند و در مناطق مختلف از ۱۷ شهریور تا مسیر دادگستری و بسیج سنگر درست کرده بودند و توانستیم کوچه‌ها را یکی از پس از دیگری آزاد کنیم.
مروری بر سابقه تاریخی و مذهبی آمل
مروری بر سابقه تاریخی و مذهبی آمل موید این موضوع است که این دیار و منطقه سابقه دیرینه ای در حمایت از تشیع و اسلام دارد، وجود امامزادگان و بقاع متبرکه در گوشه و کنار شهرستان دلدادگی مردم منطقه به اهل بیت را نشان می‌دهد و هماره سلوک و مسلک تشیع مدارانه آنان را متجلی می‌کند.
در سال‌های اخیر نیز با آغاز حرکت همایش اربعین حسینی، مردمان آمل اولین مبدع و مؤسس موکب در مسیر زائران حسینی هستند و در واقع اخیر نیز به رغم تلاش دشمنان برای کشته سازی و تجزیه، مردم دیار هزار سنگر همانند ملت ایران، دشمنان و بدخواهان را نظیر روز ۶ بهمن ۶۰ ناامید کردند.
در این حماسه مردمی در آمل بیش از ۴۰ نفر شهید شدند و حضرت امام خمینی (ره) معمار کبیر انقلاب اسلامی به پاس حماسه بزرگ و غرور آفرین مردم آمل در سال ۶۰ در وصیت نامه سیاسی الهی شأن آوردند: «ما باید از شهر آمل و مردم فداکار آن تشکر کنیم». امام راحل در این وصیت نامه نوشتند، «با کمال تأسف عده‌ای شهید شدند، ولی با شهادت خود به آنان (کمونیست‌ها) ثابت کردند که در جایی که تمام آرزویتان و اعتمادتان به آنجا بود دیدید مردم دلیر و مسلمان آمل چه به روزتان آوردند و هر کس شهید دارد برای خانواده خودش یک افتخار می‌داند».
