به گزارش "ورزش سه"، پنج امتیاز، حاشیه امنیت چندانی را برای تیم صدرنشین به همراه نمی‌آورد. کافی است فولاد در خانه پرسپولیس را شکست دهد و سپاهان در بازی رودررو از سد تیم یحیی گل‌محمدی بگذرد. آنوقت است که صدرنشین شاید تا پله چهارم هم پایین بیاید. نکته دیگر اینکه هنوز 14 هفته و 42 امتیاز از لیگ بیست و دوم باقی است و هر احتمالی در صفحه این فصل فوتبال ایران دور از ذهن نخواهد بود؛ اما چه شده که هواداران پرسپولیس این‌چنین از وضعیت تیمشان اطمینان دارند؟
پرسپولیس این فصل یکی از پرستاره‌ترین فصول خود را پشت سر می‌گذارد. کافی است ترکیب این تیم را بررسی کنید: بیرانوند (گوهری)، پورعلی‌گنجی و گولسیانی (فرجی)، اسماعیلی‌فر (حنانوف)، امیری (نعمتی)، کامیابی‌نیا و سرلک (اسدبیگی)، صادقی (عمری)، ترابی (رفیعی)، عالیشاه (آل‌کثیر) و دیاباته (عبدی).
البته که این تیم در حالت طبیعی هم باید در کورس قهرمانی باشد اما شاید چند نکته هم قابل توجه باشد:
1. نیمی از اسکواد پرسپولیس برای فصل جدید تغییر کرده‌اند و طبیعتا ساماندهی و انسجام تیمی با این حجم از تغییرات، آسان نیست.
2. پرسپولیس دو هفته بعد از آغاز مسابقات اولین مهاجم خارجی (لوکادیا) و در هفته پنجم دومین مهاجم خارجی (دیاباته) را به خدمت گرفت.
3. در حساسترین مقطع فصل (پیش از دربی) یورگن لوکادیا از پرسپولیس جدا شد تا تیم عملا بدون مهاجم باشد.
4. شیخ دیاباته در 12 دیدار این فصل غایب بوده تا عملا یک خرید ناموفق تا بدین‌جای فصل باشد.
5. چند خرید نامی پرسپولیس فصل گذشته دور از آمادگی بودند و چند بازیکن هم به دلیل خط خوردن از لیست جام جهانی، روحیه چندان مناسبی نداشتند.
اما با تمام این مشکلات، یحیی به خوبی موفق شد تیم خود را به سوی صدرنشینی هدایت کند. جالب اینکه پرسپولیس برابر پنج تیم نخست جدول شکست نخورد و گل‌گهر و مس رفسنجان را هم شکست داد تا با 8/12 امتیاز، عملکرد بسیار خوبی داشته باشد.
البته شاید آنچه صدرنشینی پرسپولیس را تثبیت کرده، مشت آهنین قرمزها مقابل نیمه پایین جدول باشد. جایی که در نیم فصل نخست به جز ذوب‌آهن و پیکان، شش تیم دیگر تسلیم قدرتنمایی این تیم شدند تا سرخپوشان 20 امتیاز را هم از آنها تصاحب کنند.
به عبارتی به جز دو توقف نابهنگام در شروع فصل و یک باخت مقابل تراکتور در روز عجیب، هیچ نقطه تاریکی در کارنامه این فصل شاگردان یحیی گل‌محمدی دیده نمی‌شود.
یحیی در ابتدای فصل چالش ورود زودهنگام لوکادیا به ترکیب را داشت که با موفقیت این موضوع را مدیریت کرد و یک بازیکن مستعد مصدومیت را در ارنج تیم خود جای داد. سپس زمانی که آماده چیدن میوه مهاجم آماده هلندی بود، او اردوی تیمش را ترک کرد تا چالش بعدی، پر کردن جای او باشد که اتفاقا این ماموریت هم با سیستم 4-6-0 با موفقیت پشت سر گذاشته شد.
پرسپولیس با حضور یورگن لوکادیا در 9 بازی، 11 گل به ثمر رساند و 22 امتیاز به دست آورد. از زمان جدایی او در 5 بازی، 10 گل زده و 11 امتیاز کسب کرده است. مقایسه این دو گزاره نشان می‌دهد پرسپولیس در حضور مهاجم هلندی به ازای هر گل 2 امتیاز کسب کرده و در غیاب او با هر گل 1.1 امتیاز که این حکم به برتری هجومی سرخپوشان بعد از جدایی مهاجم گلزن این تیم می‌دهد.
اعتبار این موفقیت برای تمام بازیکنان و حتی مدیران این باشگاه است. اما اعتبار اصلی می‌رسد به یحیی گل‌محمدی که اشتباهات فصل گذشته خود را پذیرفت، اصلاح کرد و یک تیم باپرستیژ را راهی میادین کرد.
بی تعارف، تصویری که یحیی گل‌محمدی فصل گذشته از خود به جای گذاشت، با صفاتی چون بهانه‌گیری و کم‌حوصلگی، توصیف می‌شود. همچنین او تصمیمات اشتباه بسیاری را هم گرفت و در زمینه تاکتیکی نیز نتوانست «یک تیم» بسازد. البته عملکرد ضعیف باشگاه در نقل و انتقالات هم در این زمینه اثرگذار بود اما به هر حال او قهرمانی را به فرهاد مجیدی باخت و هواداران پرسپولیس را نسبت به خود مردد کرد.
اما این فصل اوضاع کاملا متفاوت بوده و از بخت خوب، در نقل و انتقالات نیز بازیکنان باکیفیتی بودند که در دسترس باشگاه قرار داشتند و در مجموع یحیی در مسئله تیم‌سازی، موفق عمل کرد. تیمی که اگرچه هنوز راه زیادی تا قهرمانی دارد اما با اختلاف 5 امتیازی با سپاهان، 6 امتیازی با گل‌گهر و 8 امتیازی با استقلال، خود را شایسته کسب جام نشان داده است.
البته این مسیر برای پرسپولیس تازگی ندارد. آنها دو بار دیگر هم توانستند بعد از یک سال وقفه، به فرم مطلوب بازگردند و جام را بالای سر ببرند. بار نخست، آلن راجرز تیم قهرمان 1352 را تحویل علی عبده داد و بعد از ناکامی 1353، این تیم با بیوک وطنخواه جام را با شایستگی بالای سر برد.
بار دوم، این ماموریت به علی پروین رسید که شاید این دوره شباهت جالبی هم به موقعیت کنونی یحیی گل‌محمدی داشته باشد. تیم علی پروین دو فصل متوالی با اختلاف 12 و 7 امتیازی، بالاتر از استقلال قهرمان لیگ آزادگان شد اما در فصل 1379-80 قافیه را به رقیب سنتی واگذار کرد.
«سلطان» که جام آخر آزادگان را به منصور پورحیدری باخته بود، هیچ نمی‌خواست در فصل نخست لیگ حرفه‌ای هم بازنده شود و این‌چنین تاج و تخت خود را در خطر ببیند. بنابراین و باوجود جدایی علی کریمی، برادران مهدوی‌کیا و کنار گذاشتن ادموند بزیک، او تیمی ساخت که در نهایت جام را بالای سر برد.
تیمی که فصل گذشته به استقلال و سپاهان باخته و با همین دو شکست جام را تقدیم حریف کرده بود، این بار برابر استقلال بدون شکست ماند و سپاهان را 3-2 برد تا فاتح اولین دوره لیگ برتر ایران لقب بگیرد. کنایه‌آمیز اینکه اگر پرسپولیس یکی از دو شهرآورد را به استقلال می‌باخت، جام با ربان آبی از انزلی به تهران می‌آید.
این بار اما یحیی گل‌محمدی رقابتی این‌چنین نزدیک ندارد و با اطمینان بیشتری به صدر جدول تکیه زده. او در نقل و انتقالات یک تسویه داخلی کامل را پشت سر گذاشته و با نفرات جدید، رویای جام قهرمانی را در سر می‌پروراند. چه سرنوشت جالبی که اگر رخ دهد، او را در کنار پروین و برانکو (3 قهرمانی لیگ) قرار می‌دهد.
حالا می‌شود پاسخ سوال نخست را هم داد. این اطمینانی است که سرمربی تیم به گروه‌های هواداری تزریق کرده. با فروتنی، عطش پیروزی، تلاش، سرسختی، بهانه‌گریزی، اعتماد به نفس و سایر مشخصه‌هایی که یک سرمربی پرسپولیس باید داشته باشد؛ از جمله توانایی گردآوری تیمی که آماده مبارزه در هر شرایط و با هر حریفی است.
