رکوردشکنی بیمار ALS در برقراری ارتباط از طریق ایمپلنت مغزی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، هشت سال پیش، یک بیمار قدرت تکلم خود را به‌دلیل ALS یا بیماری لو گهریگ که باعث فلج می‌شود، از دست داد. هرچند او هنوز هم می‌تواند صدا تولید کند، اما کلمات نامفهومی را ادا می‌کند. اکنون، پس از داوطلب‌شدن برای دریافت ایمپلنت مغزی، توانست تا عباراتی مانند «من صاحب خانه‌ام نیستم» و «سخت است» را با سرعتی بیان کند که به گفتار عادی نزدیک است.
دانشمندان دانشگاه استنفورد توضیح می‌دهند که داوطلب آن‌ها رکورد‌های قبلی در زمینه استفاده از ایمپلنت مغزی برای برقراری ارتباط را شکسته و موفق شده است با سرعت ۶۲ کلمه در دقیقه صحبت کند که سرعت آن در مقایسه با حدنصاب قبلی سه‌برابر بهتر است. در ادامه گزارش مربوط به این پیشرفت بزرگ نوشته شده است که افراد بدون نقص گفتار معمولاً با سرعتی در حدود ۱۶۰ کلمه در دقیقه صحبت می‌کنند.
رابط‌های مغز و کامپیوتری که محققان با آن کار می‌کنند، شامل یک پد کوچک از الکترود‌های تیز است که در قشر حرکتی فرد قرار می‌گیرند. این امر به محققان اجازه می‌دهد تا فعالیت چندین نورون را به‌طور هم‌زمان ثبت و الگو‌هایی را پیدا کنند که منعکس‌کننده حرکاتی هستند که شخص به آن‌ها فکر می‌کند، حتی اگر فلج باشد.
در تحقیقات جدید، گروه استنفورد قصد داشت بداند که آیا نورون‌های قشر حرکتی حاوی اطلاعات مفیدی در مورد حرکات گفتاری هستند یا خیر.
حرکات گفتاری ظریف و کوچک هستند و به گفته دانشمندان، فقط چند نورون حاوی اطلاعات کافی بودند تا به یک برنامه کامپیوتری اجازه دهند با دقت خوبی کلماتی را پیش بینی کنند که بیمار می‌خواست بگوید. سپس این اطلاعات به صفحه رایانه منتقل شد و کلماتی که بیمار تلاش داشت به رایانه بگوید، روی آن نمایش داده می‌شد.
سامانه ایمپلنت مغزی فعلی درحال‌حاضر از چند نوع برنامه یادگیری ماشین استفاده می‌کند. گروه استنفورد همچنین برای بهبود دقت آن، از نرم‌افزاری استفاده کرد که پیش‌بینی کند معمولاً چه کلمه‌ای در یک جمله قرار می‌گیرد.
«فیلیپ سابس»، محقق دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو نتایج این تحقیق را یک «پیشرفت بزرگ» خوانده و گفته است که فناوری تجربی مغزخوانی می‌تواند به‌زودی از آزمایشگاه خارج و به یک محصول مفید تبدیل شود.