آمریکا و متحدانش از زمان شعله ور شدن آتش جنگ اوکراین در مورخ ۵ اسفند ۱۴۰۰، تاکنون از انجام هرگونه اقدام صلح آمیز برای فروکش کردن درگیری ها به این بهانه و هراس آفرینی که روسیه به اوکراین اکتفا نخواهد کرد و دامنه نفوذ خود را در شرق اروپا گسترش خواهد داد، خودداری ورزیده و جامعه جهانی نیز تا به امروز شاهد حجم گسترده و بی سابقه ای از کمک های نظامی از سوی واشنگتن و کشورهای عضو ناتو به اوکراین بوده است.
اندیشکده آمریکایی «شورای روابط خارجی» (CFR)مستقر در «منهتن» نیویورک در گزارشی درباره کمک های صرفا نظامی آمریکا از آغاز جنگ اوکراین تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۲ ( ۲۹ آبان ۱۴۰۱) گزارش داده که این کمک ها به ۲۲.۹ میلیارد دلار رسیده است.
گزارش این اندیشکده آمریکایی همچنین از کمک ۱۸ کشور اروپایی بعلاوه کانادا (۱۹ کشور) طی این مدت خبر میدهد که در این میان انگلیس، آلمان، کانادا و لهستان با ارقام بیش از یک میلیارد دلار، در مجموع ۹ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار به کی‌یف کمک نظامی کرده اند.
این کمک ها غیر از کمک های مالی و به اصطلاح کمک های بشردوستانه این ۲۰ کشور عضو ناتو به اوکراین طی این مدت بوده است، مجموع کمک های مالی، نظامی و به اصطلاح بشردوستانه آمریکا به اوکراین درسال گذشته میلادی به ۴۷ میلیارد و ۹۱۱ میلیون دلار رسید، این درحالی است که بودجه نظامی روسیه در سال ۲۰۲۲ حدود ۷۵میلیارد دلار اعلام شده بود، شایان ذکر است که بودجه نظامی سال گذشته آمریکا (پنتاگون) بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار و بودجه نظامی کشورهای عضو ناتو نیز ۳۶۳ میلیارد دلار بوده است.
غرب به سرکردگی آمریکا که توانسته بود با نادیده گرفتن دغدغه های کرملین ناشی از توسعه حوزه نفوذ ناتو به مرزهای غربی روسیه، مسکو را برای حمله به اوکراین ترغیب و تحریک کند، بار دیگر خطوط قرمز کرملین را پس از وقوع این جنگ نادیده گرفته و با وجود هشدار های مکرر مقام های مسکو اقدام به تجهیز اوکراین به سلاح های سنگین و پیشرفته تر از جمله ارسال سامانه های هوایی پاتریوت کرده است، تا آنجا که پنتاگون از آموزش نظامیان اوکراینی برای استفاده از این سامانه حتی در داخل خاک آمریکا خبر می دهد.
تارنمای خبری وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در مورخ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲ برابر با ۲۴ آذر ۱۴۰۱ آشکارا در این باره نوشته بود: ایالات متحده برای کمک به اوکراین برای دفاع از حاکمیت خود در برابر تهاجم غیرقانونی روسیه که در فوریه آغاز شد، تجهیزات و آموزش ارائه کرده است.
در همین حال «پت رایدر» (Brig. Gen. Pat Ryder) سخنگوی مطبوعاتی پنتاگون نیز در یک کنفرانس خبری، آموزش نظامیان اوکراینی توسط آمریکا درباره تسلیحات جدیدی که به کی یف داده شده را مورد تایید قرار داد.
مسکو پیشتر اعزام سامانه پاتریوت به اوکراین را جزو خطوط قرمز خود اعلام کرده بود و آموزش نظامیان اوکراینی از سوی آمریکا را مداخله آشکار واشنگتن در جنگ اوکراین عنوان کرد.
اکنون با شروع سال جدید میلادی، غرب خود را برای ارسال سلاح های سنگین و پیشرفته تر به کی‌یف مهیا ساخته و برای ارسال تانک های «لئوپارد ۲» به برلین فشار می آورد.
آلمان با ذهنیت هولناک تاریخی از مسکو در جریان جنگ جهانی دوم ، تاکنون از اعزام این سلاح سنگین به کی یف که قرار است برای مقابله با توان نظامی روسیه به کار گرفته شود، خودداری کرده است.
هرچند «آنالنا بائربوک» وزیر خارجه آلمان روز گذشته (سوم بهمن ۱۴۰۱) گفت، اگر لهستان بخواهد تانک‌های لئوپارد ۲ ساخت آلمان را به اوکراین بفرستد، برلین مانع آن نخواهد شد، اما آلمان و متحدان اروپایی اش در نشست رامشتاین که اول بهمن ماه ۱۴۰۱ برگزار شد، به هیچ نتیجه‌ای بر سر ارسال تانک‌های لئوپارد۲ به اوکراین نرسیدند، چرا که آلمان ارسال این تانک‌ها به اوکراین را مشروط به آن کرده است که آمریکا و سایر متحدان نیز تانک‌های پیشرفته خود را به کی‌یف ارائه دهند.
این درحالی است که طرف آمریکایی بر برلین برای دادن این مجوز فشار می آورد، بطوری که مایکل مک کال، رئیس جمهوری‌خواه کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، دوم بهمن ماه ۱۴۰۱ در مصاحبه با شبکه ای بی‌سی گفت که تنها ارسال یک تانک «آبرامز» (آمریکا) برای ترغیب متحدان، به ویژه آلمان، برای ارسال تانک به اوکراین جهت مبارزه با روسیه کافی است.
سرگئی لاوروف وزیر امورخارجه روسیه سوم بهمن ماه ۱۴۰۱ در جریان سفر به پرتوریا پایتخت آفریقای جنوبی، با اشاره به تمایل مسکو به مذاکره با کی‌یف در ماه های نخست جنگ اوکراین، آمریکا و برخی کشورهای غربی را به ایجاد مانع برای پایان یافتن این جنگ متهم کرد و گفت که کشورهای غربی، کی‌یف را از گفتگو با مسکو بازداشته اند.
در همین راستا، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه مدت ها قبل از آغاز جنگ اوکراین (دوم تیرماه ۱۴۰۰) با هشدار به گسترش حضور و توانمندی ناتو در مجاورت مرزهای روسیه، تداوم این وضعیت را نگران کننده خوانده بود.
پوتین در آن تاریخ در پیامی به شرکت کنندگان نهمین کنفرانس بین المللی امنیتی مسکو اظهار داشت: بدیهی است که افزایش توانمندی و ایجاد زیرساخت های نظامی ناتو در مجاورت مرزهای روسیه نمی تواند برای ما نگران کننده نباشد.
درهمین حال دیمیتری مدودف، معاون رئیس شورای امنیت روسیه نیز پنجم دی ماه ۱۴۰۱، گفته بود: روسیه هرکاری را برای ممانعت از وقوع فاجعه هسته ای و جنگ جهانی سوم انجام میدهد.
اروپا که این روزها خود را نزدیک تر از همه به آتش این جنگ می‌بیند، از حمایت های نظامی بیشتر از اوکراین بیمناک بوده و از مخاطرات چنین حمایتی به خوبی آگاه است، آنچنان که جوسپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به صراحت بر این موضوع اذعان کرده است.
بورل، دوم بهمن ماه ۱۴۰۱ در گفت‌وگو با نشریه «ال دیاریو» اسپانیا، با بیان اینکه دست کم گرفتن توانایی نظامی روسیه احمقانه است، تاکید کرد در حال حاضر، باید خطر تامین تسلیحات مورد نیاز اوکراین را پذیرفت.
درحالی که مسکو همواره نسبت به نگرانی های امنیتی خود و همچنین پس از آغاز جنگ نسبت به مداخله غرب در اوکراین هشدار داده است، سیاست غرب آشکارا با دست آویز تهدید روسیه در مرزهای شرقی اروپا، بر روشن نگاه داشتن آتش این جنگ در این بخش از جهان است.
به نظر می رسد روسیه آن کاری را انجام خواهد داد که اگر امنیت آمریکا به مخاطره افکنده می شد، آنرا با شدت و حدت بیشتری انجام می داد، اکنون گام بعدی آمریکا نشان دادن چراغ سبز به ادامه جنگ با انجام حمایت های نظامی بیشتر و نادیده گرفتن خطوط قرمز مسکو و درواقع تحریک هرچه بیشتر روسیه است تا صبر و تحمل کرملین لبریز شده و در نهایت تهدیدها را عملی کرده و به زرادخانه مهیب اتمی خود متوسل شود، آنگاه آمریکا با این دستاویز هدف نهایی را در دسترس می بیند تا با اجماع جهانی، رقیب کهنه کار و قدرتمند خود را از صحنه خارج کند، مهلکه ای که آتش آن تمام جهان را در خود خواهد سوزاند.
