صبح امروز یک فرد، دست به اقدام مسلحانه در سفارت آذربایجان زد که فرد کشته و دو نفر زخمی شدند. پلیس به سرعت به این موضوع ورود کرده و فرد را بازداشت کردند که بر اساس بررسی های اولیه اقدام این شخص به دلیل اختلافات شخصی و خانوادگی بوده است. تاکنون نیز مسئولان مختلف کشوری درباره موضوع صحبت کرده و حتی رسانه های داخلی و برون مرزی بدون هیچگونه محدودیتی در محل حادثه حضور پیدا کرده اند.
ضمن عرض تسلیت به مردم منطقه آران یا کشور آذربایجان و سایر هم وطنان ما در ایران، لازم است که نکاتی را درباره این اتفاق با آنها درمیان بگذاریم چرا که متاسفانه شاهد اظهار نظرهای خصمانه ای از سوی مسئولان ترکیه و کشور جدید تاسیس آذربایجان هستیم.
مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه در حالی این حمله را یک اقدام خائنانه در نظر می گیرد که چندی پیش در خیابان استقلال استانبول، معروف ترین خیابان توریستی ترکیه، شاهد حمله تروریستی بودیم که حاصل سیاست های تبعیض آمیز دولت ترکیه و بلند پروازی های اردوغان است فردی که هنوز باید به خاطر در قدرت ماندن بعد از کودتای نافرجام، مدیون ایران باشد. همچنین شاهد واکنش های خصمانه ای از سوی مسئولان باکو نیز هستیم.
شهری که از شهرهای کهن ایران زمین است و بدون شک چنین اقداماتی ما را نیز غمگین می کند اما حالا شاهد این مسئله هستیم که بازیچه دست اسراییل و ترکیه می خواهد از آب گل آلود ماهی گرفته و یک قتل ناموسی را که یک مسئله شخصی بوده و ربطی به ملت و دولت ندارد را تبدیل به یک مسئله سیاسی کرده و از آن بهره برداری کند.
فلذا بهتر نیست مقامات دولتی حکومت فعلی باکو از جمله الهام علی اف پسر پدری که روزگاری برای نجات جانش به ایران آمده بود. قبل از آنکه یک قتل ناموسی را به مسئله ای سیاسی تبدیل کنند ابتدا آمارهای کشورخود را مبنی بر 14 هزار و 975 مورد جنایت علیه زنان که طی دو سال گذشته در این کشور اتفاق افتاده را در دستور کار قرار دهند. آنهم در کشور به این کوچکی که اندازه یکی از استان های ایران هم نمی شود. البته این اقعیت را نیز نباید فراموش کرد که سرزمین مادری جمهوری اذربایجان ، در طول قرن ها ایران بوده و بسیاری از نسبت های فرهنگی و ملیتی آنها به گونه ای در هم تنیده هستند که هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد.
گویا مسئولان و رسانه های باکو که هم اکنون در حال دامن زدن به این مسائل هستند، خبر ندارند که خشونت خانگی در کشور آذربایجان امری رایج بوده و 43 درصد از زنان این کشور خشونت خانگی را تجربه کرده اند و در 29 درصد موارد، آزارگر شوهران زنان آذری بوده اند که آنها نیز مانند عامل حمله به سفارت آذربایجان ناموس را خط قرمز خود می دانند.
بدون شک ایران و ایرانی نسبت به چنین مسائلی که امروز در سفارت آذربایجان رخ داد متاثر و متاسف هستند. اما باید به سیاستمداران جمهوری آذربایجان و ترکیه یادآور شد که پا روی دم شیر و نقشه گربه ای شکل ایران نگذارند چراکه این سرزمین زادگاه زنان و مردانی است که خون می دهند اما خاک نمی دهند و جواب یاوه گویان را بی جواب نمی گذارند.
در پایان باید گفت مسئولان دو کشور ترکیه و آذربایجان گویا ملاحظات دیگری را به مناسبات دیپلماتیک ترجیح می دهند و از یک واقعیت، مبنی بر غیر قانونی فرستان آن زن به اذربایجان که هم اکنون برای همگان مشخص شده است، استفاده می کنند تا به اهداف توسعه طلبانه و زیادی خواهانه خود برسند. ای کاش این دو کشور می فهمیدند که ماه هیچ زمان پشت ابر نمانده و دیر نیست که دولت باکو و آنکارا برای این روزها و ضربه های ناجوانمردانه ای که از پشت به ایران می زنند، پشیمان خواهند شد.
