یک سال قبل وقتی حسین قربان زاده در مقام رییس سازمان خصوصی سازی از انقلاب بزرگی که در شفافیت فوتبال با واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس ایجاد می شود سخن می گفت ، این پرسش را مطرح کردیم که انتهای این طرح هزینه پول برگه های سهام مردم برای هزینه های جاری نمی شود. او با قدرت از مکانیسمی گفت که این اجازه را نمی دهد اما حالا خودش در یک سالگی این واگذاری از پول‌هایی می گوید که خرج هزینه های جاری شدند.
او که یک سال قبل می گفت وقتی تیم ها خصوصی شوند ، ورودشان به تالار شیشه ای اجازه نمی دهد تا مدیران شان هر تصمیمی بخواهند بگیرند اما حالا از هر طرف حساب می کنند ، ۷۰۰ میلیارد تومان در یکی از تیم ها هزینه شده بدون اینکه مشخص باشد چرا و برای چه؟ در آن یکی هم اصلا کسی هنوز نمی داند چه خبر است.
او البته در کنفرانس جدیدش از این گفته که ارزش استقلال و پرسپولیس کم از میلان و اینتر ندارد. از جمله های گل درشتی که مدیریت دولتی مان عادت به گفتنش دارد. جمله ای که امیر خادم مسئول پیشین این دو تیم در مسیر واگذاری برایش نوشته بود:« وقتی از حق پخش و کپی رایت بی بهره هستند ، این دو برند به ۷۰ درصد از دارایی های شان دسترسی ندارند.»
البته رئیس سازمان خصوصی سازی پیشتر با گفتن این جمله که اگر بخش خصوصی بر این تیم ها حاکم شود برای رسیدن به حقش هم حق پخش را از تلویزیون می گیرد و هم کپی رایت را فشار می آورد که تصویب شود.
یکی از آن گفته های کلیشه ای دیگر که در ژست مدیریتی زیباست . سال هاست مثال نقضش ثابت شده و اصلا برای همین نمونه های نقضش است که در قانون مولدسازی است که مصوب کرده اند برای واگذاری ها از تعقیب قضایی منع شوند! چون علی اشرف پوری حسینی رییس پیشین خصوصی سازی روزی درباره واگذاری ها و تبعاتش می گفت:« گفتند هپکو را واگذار کنید ، هپکو تا قبل از واگذاری یک شرکت انحصاری در ساخت ماشین های سنگین بود مثل ایران خودرو و سایپا . واگذار که شد انحصار را هم شکستند ، واردات هم آزاد شد و این شرکت دیگر هیچ قابلیت رقابتی نداشت.»
حالا استقلال و پرسپولیس در دست دولتند اما زورشان به صدا و سیما نمی رسد ، فردای بعد واگذاری زورشان خواهد رسید؟ نه ! این واقعیت را قطعا حسین قربان زاده بهتر از همه ما می داند اما در صندلی ریاست تکرارش می کند چون حس می کند عبارت جذابی است. هوادار پسند است . آفتی که فوتبال مان را احتمالا مثل باقی بخش های مدیریت کشور بیچاره کرده.
اقلا در یک سال اخیر اگر قرار بود هیات مدیره ای برای استقلال و پرسپولیس انتخاب شود باید هیات مدیره واگذاری می بود. هیات مدیره ای که کارویژه و ترکیب اعضایش باید تفاوت می کرد با مدیران هزینه زای دولتی همه دو سه دهه اخیر که با چک های بی محل و حرف های پوپولیستی شان بمب های مشقی می ترکاندند!
درعمل هیات واگذاری هم مسیر پوپولیسم پیش گرفت. انتخاب مدیریت هزینه و نمادش همین دعواهای امروز استقلال بین آجرلو و فتح الله زاده سر اعدادی ست که برابر با مجموع ریالی پولی است که از بدو تاسیس این باشگاه در آن هزینه شده اند!
آقای قربان زاده در گفته های تان کلامی از مدلی نگفتید که امیدوارمان کند قرار است تحولی ایجاد شود . اگر سال قبل از برند های استقلال و پرسپولیس برندهای ۹۰ درصدی ساختید که ده درصد شان سوخت شده و به هوا رفته ، احتمالا با واگذاری سهام مدیریتی این باشگاه ها سرمایه های بیشتری از مردم دود می شود چون این تیم ها را یا مستقیم مردم می خرند یا شبه دولتی های وابسته به سهام عدالت را مجبور به خریدشان می کنند که باز سرمایه های مردم است!
حتی نگاهی سطحی نکرده اید به مدل واگذاری تیم ها در فوتبال دنیا از مونیخ تا پاریس ، مادرید و لیورپول یا منچستر و لندن و میلان که چطور مدیران سرمایه در راس باشگاه ها قرار گرفته اند که بدانند قرار است چه کنند تا حاصل دودوتای مالی شان بشود ۴ تا . فوتبال امروز یعنی این. فرقی ندارد که آدمش ورزشی باشد مثل علی دبیر که امروز در کشتی تحول مالی عظیم ایجاد کرده یا یک مدیر صنعتی از جنس صفایی فراهانی که اعتقاد داشت اگر ساختار را درست بنا کنی ، زیربنایت را که شکل دهی ، روبنا ساخته خواهد شد.
شما اما چون فقط فکر امروز را می کنید ، به سراغ مدیران هزینه رفتید بی آنکه یادتان باشد این ها که دود می شوند و می رود پول های مردم است .
حالا هم که دارید قدم بلندتر را بر می دارید همچنان استراتژی تان گام برداشتن در مسیر پوپولیسم است و به پشت سر نگاه نمی کنید که حاصل همین ۳۶۵ روز گذشته تان فقط در یکی از تیم ها عددی بین ۷۰۰ تا ۱.۳ میلیارد تومان است!
۴۱۴۱
