به گزارش "ورزش سه"، در جریان برد تاریخی برابر شیلی و صعود بی نظیر تیم ملی هندبال ایران به مرحله دوم مسابقات هندبال قهرمانی جهان، محمد سیاوشی ستاره بی چون و چرای تیم ملی بود. این دروازه بان 37 ساله که اعتقاد دارد همچنان می تواند به تیم ملی کمک کند، می گوید حتی زمانی که ایران 3 گل از شیلی عقب بوده، باور داشته که می تواند عاملی برای پیروزی شاگردان وسلین شود.
محمد سیاوشی با سیوهای فوق العاده خود در دقایق پایانی بازی با شیلی و در حالی که در 5 دقیقه آخر فقط یک گل دریافت کرد، نه تنها زمینه ساز برد تاریخی ایران در مسابقات جهانی شد، بلکه جایزه بهترین بازیکن زمین را هم از آن خود کرد.
بعد از بازگشت تیم ملی هندبال دقایق با محمد سیاوشی همکلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت های دروازه بان باتجربه تیم ملی هندبال را در گفتگو با "ورزش سه" می خوانید.
* خیلی از بازیکنان تجربه بازی های بزرگ را نداشتند
در مجموع تورنمنت خوبی را پشت سر گذاشتیم. خدا را شکر در همان گام اول یک برد مهم را به دست آوردیم و به دور دوم صعود کردیم. پیش بینی می کردیم بازی سختی مقابل شیلی داشته باشیم و تا دقایق آخر هم عقب بودیم. با لطف خدا توانستیم این بازی را ببریم و در مجموع یک تجربه فوق العاده را پشت سر گذاشتیم. خیلی از بازیکنان تیم جوان بودند و خیلی ها برای اولین بار مقابل تیم های بزرگ جهان قرار می گرفتند.
* هیچ وقت 5 دقیقه آخر بازی شیلی را فراموش نمی کنم
فکر کنم دقیقه 25 نیمه دوم بازی با شیلی بود که ما سه گل عقب بودیم. بچه ها خسته شده بودند و فکر می کردند که بازی را می بازیم. یادم نمی رود که یکی از بچه ها پیش من آمد و من فریاد زدم که اصلا به فکر باخت نباشید، بروید و توپ ها را گل کنید. نمی دانم در آن 5 دقیقه چه اتفاقاتی افتاد، اما خدا را شکر همه چیز دست به دست هم داد تا ما برنده شویم. در آن 5 دقیقه ما یک گل بیشتر نخوردیم و من توانستم همان پنالتی حریف و توپ برگشتی را بگیرم و هم یک توپ لحظات آخر مهار کنم. با کمک همه بچه ها من هم روی خودم دو برابر فشار آوردم و توانستیم یک برد تاریخی کسب کنیم.
* اگر سن من بالاست، چطور بهترین بازیکن زمین شدم؟
میانگین سنی تیم ما 28، 29 سال بود و اینکه به میانگین سنی ما ایراد بگیرند، اصلا درست نیست. شاید 80 درصد دروازه بان هایی که در این جام بودند، بالای 35 سال سن داشتند. کلا هندبال رشته ای است که هر چقدر باتجربه تر می شوی، می توانی بهتر کار کنی. ما 9 بازیکن زیر 27، 28 سال داشتیم و فقط دو بازیکن بالای 35 سال داشتیم که یکی از آن ها هم من بودم که با توجه به پست دروازه بانی اصلا سن بالایی نیست. در ضمن اگر من سنم زیاد است، چطور در بازی اول بهترین بازیکن زمین شدم؟ اینطور که برخی می گویند من و امثال من باید یا روی سکو می نشستیم یا روی نیمکت!
* می گفتند باید برای برد جلوی اسپانیا بازی کنید!
بعد از بازی برابر شیلی اصلا اینطور نبود که راضی شده باشیم و بقیه بازی ها را جدی نگرفته باشیم. مونته نگرو که با اختلاف سه گل ما را شکست داد، بازیکنان بزرگی در بهترین لیگ های دنیا دارد یا همان شیلی بازیکنانی در لیگ پرتغال و اسپانیا دارد. خستگی بازی با شیلی و انگیزه بیشتر مونته نگرو باعث شد به این تیم ببازیم. خیلی ها قبل از جام می گفتند باید برویم و مقابل اسپانیا برای برد بازی کنیم، اما من از همان اول گفتم باید برای لذت بردن بازی کنیم. حتی مقابل اسلوونی و لهستان هم ما باید هدفمان بازی خوب باشد، نه اینکه فکر کنیم آن ها را شکست می دهیم. این تیم ها هر سال بارها مقابل هم قرار می گیرند، در حالی که ما 4 سال یک بار چنین مسابقاتی را تجربه می کنیم.
* وسلین مربی بزرگی است، باید بماند
یک مربی بزرگی به نام وسلین بالای سر تیم بود و نتیجه اش را هم دیدیم. ما در سال 2011 یا 2012 بود که دوستانه مقابل اسپانیا بازی کردیم و نتوانستیم 20 گل هم بزنیم و بالای 40 هم خوردیم. حالا شما آن بازی را با این مسابقه ما قیاس کنید که در نیمه دوم کاملا پایاپای پیش رفتیم. این اتفاقات نشان می دهد که وسلین روی تیم ملی کاملا تاثیرگذار بوده چون مربیان چند سال اخیر نتوانستند حتی در بازی های آسیایی هم به تیم ملی کمک چندانی کنند. مانوئل سال 2015 تیم ملی را به جام جهانی برد و وقتی رفت، ما به مربی بزرگتر احتیاج داشتیم. الان هم اگر قرار بر رفتن وسلین باشد، ما به مربی بزرگتری احتیاج داریم. اگر می شود با وسلین به توافق رسید، بهتر است که بماند. من هم شخصا دوست دارم در ایران بماند چون شناخت کافی را نسبت به بازیکنان پیدا کرده است.
* وسلین بی جهت عصبانی نمی شد
وسلین بداخلاق و عصبانی نیست. مربیان اروپایی اخلاقشان همینطور است. وقتی می آیند و می بینند که که یک مساله را 10 بار به بازیکنان ایران می گویند و بازهم درست نمی شود، کلافه می شوند! اخلاق ما با آن ها متفاوت است و اروپایی ها تا از فرهنگ ما شناخت پیدا کنند، زمان می برد. به همین خاطر معتقدم حالا که وسلین از ایران شناخت پیدا کرده، بهتر است که بماند.
* مثل فوتبالیست ها باید به ما هم پاداش دلاری بدهند
ما از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انتظار داریم. نه سال قبل که به جام جهانی صعود کردیم و نه امسال که با یک نتیجه تاریخی برگشتیم، کسی به استقبال ما نیامد. انگار که به این شرایط و بی توجهی ها عادت کرده ایم. ما اولین برد تاریخ ایران را ثبت کردیم و برای اولین بار به دور دوم مسابقات جهانی رسیدیم. انتظار داریم همان پاداشی که به فوتبالیست ها بابت برد ولز دادند که فکر می کنم 15 هزار دلار بود، به ما که نتیجه بهتری هم گرفتیم، چنین پاداشی بدهند. در اروپا بعد از جام جهانی فوتبال، مسابقات جهانی هندبال مهمترین رویداد ورزشی به شمار می رود.
* فعلا به فکر خداحافظی نیستم
من به فکر خداحافظی نیستم. چرا نباید دیگر در تیم ملی باشم؟ وقتی ذهن و بدنم جواب می دهد، باید باشم. تا زمانی که بتوانم به تیم ملی کمک کنم، هستم. اگر یک جا ببینیم که دیگر نمی توانم کمک کنم، خودم خداحافظی می کنم.
