به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، دکتر «هالی السر»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه پنسیلوانیا، توضیح داد: «این مورد به‌ویژه برای افرادی که آسیب‌های متعدد یا شدید به سر دارند، صادق است. این امر اهمیت اقدامات ایمنی مانند پوشیدن کلاه ایمنی و کمربند ایمنی را برای جلوگیری از آسیب سر نشان می دهد.»
صدمات به سر معمولاً ناشی از تصادفات وسایل نقلیه موتوری، زمین خوردن یا ورزش است.
به گفته محققان، تحقیقات قبلی این آسیب‌ها را با ناتوانی، صرع دیرهنگام، زوال عقل و سکته مغزی مرتبط کرده است.
برای مطالعه تاثیر درازمدت آسیب سر بر میزان مرگ و میر، محققان از داده های ۳۰ ساله در مورد ۱۳۰۰۰ نفر استفاده کردند که در بیمارستان بستری نشده بودند یا در خانه های سالمندان زندگی می کردند.
حدود ۱۸ درصد از گروه مورد مطالعه یک یا چند ضربه به سر را در طول دوره مطالعه تجربه کرده بودند و ۱۲ درصد از آن آسیب‌ها متوسط یا شدید بودند. میانگین فاصله زمانی بین آسیب سر و مرگ ۴.۷ سال بود.
محققان دریافتند که مرگ به هر علتی در تقریباً ۶۵ درصد از افرادی که دچار آسیب به سر شده اند، در مقایسه با ۵۵ درصد از افراد بدون آسیب به سر رخ داده است. مرگ و میر ناشی از همه علل در افرادی که آسیب به سر داشتند ۲.۲ برابر بیشتر از میزان مرگ و میر افراد بدون آسیب سر و بیش از ۲.۸ برابر بیشتر در افرادی بود که ضربه شدید سر داشتند.
شایع ترین علل مرگ در این افراد، سرطان ها، بیماری های قلبی عروقی و اختلالات عصبی مانند زوال عقل، صرع یا سکته مغزی بودند. محققان دریافتند مرگ و میر ناشی از اختلالات عصبی و آسیب یا ضربه غیرعمدی، مانند زمین خوردن، در افرادی که آسیب به سر داشتند، بیشتر بود.
حدود دو سوم از افرادی که به دلایل عصبی جان خود را از دست دادند، به بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون مبتلا بودند (۱۴٪ در مقایسه با حدود ۷٪ در افراد بدون آسیب سر).
داده‌های مطالعه توضیح نمی‌دهد که چرا علت مرگ در افراد مبتلا به آسیب‌های سر بیشتر از بیماری‌های عصبی است، که بر نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد رابطه بین این اختلالات، آسیب به سر و مرگ تاکید می‌کند.
