میترا شعبانیان که تیم ملی را با ترکیبی جدید راهی مسابقات گزینشی المپیک در تایلند کرد، هنوز در شک و شبهه ماندن در این سمت قرار دارد. سرمربیان تیم‌های ملی رده‌های سنی مختلف، چند ماه مانده به مسابقات، با فدراسیون قرارداد می‌بندند و دایمی نیستند. تا بازیکنان به آن سرمربی عادت کنند فرد جدیدی در راه هدایت تیم ملی قرار می‌گیرد. قراردادهای ۶ ماهه زنجیرهای گسسته‌ای است که راه رشد و پیوند محکم میان والیبالیست‌ها و سرمربی را می‌بندند.
در این میان زمزمه حضور سرمربی خارجی برای تیم ملی نیز شنیده می‌شود. موضوعی که بنظر عجیب می‌رسد چون به طور کلی تعداد سرمربیان زن خارجی برجسته در دنیا بسیار کم است و شانس فدراسیون برای مذاکره و بستن قرارداد با آنان پایین به نظر می‌رسد.
طناب تمرینات تیم ملی و مسابقات آن پیش از این هم محکم و طولانی نبود و حالا با آمدن کرونا و رفتن نایب رییس زنان، همین طناب هم رها شده است. در زمان سرپرستی افشین داوری در فدراسیون، حرمت‌السادات زبردست سمت نایب رییسی زنان را بر عهده داشت اما پس از روی کار آمدن محمدرضا داورزنی و کناره‌گیری زبردست، چهار ماه است که این سمت بدون متولی مانده است. هنوز خبری از انتخاب نایب رییس نیست و حرفی هم درباره آن زده نمی‌شود.
والیبال زنان چند سال است که شرایط مساعدی ندارد و با نبود نایب رییس، دیگر کسی نیست تا پیگیر مطالبات، تمرینات و برنامه‌های آن باشد. گرچه کرونا مسابقات را تعطیل کرد و شاید تا یک سال خبری از رقابت‌های آسیایی و تورنمنت‌های مختلف نباشد اما بازهم باید فکری به حال تمرینات و اردوهای ملی‌پوشان شود. حداقل ریاست فدراسیون می‌تواند نایب رییسی را برای زنان انتخاب کند تا در ظاهر نامی برای پیگیری امور زنان والیبالیست در راس کار آنان قرار بگیرد.
