شاید کرایسلر در ایران به اندازه سایر خودروسازان آمریکایی مثل شورولت، داج، فورد و کادیلاک محبوب و پرطرفدار نباشد اما در نقطه مقابل کم بودن تعداد محصولات آن در ایران باعث خاص شدنش می‌شود. یکی از جذاب‌ترین خودروهای کلاسیک بازار ایران هم از همین برند با مدل نیویورکر است که در ادامه قصد داریم به نقد و بررسی آن بپردازیم. با روزگار خودرو همراه باشید.
کرایسلر همان‌طور که گفته شد ازجمله معتبرترین خودروسازان آمریکایی است که شرکت آن در سال ۱۹۲۵ توسط والتر کرایسلر در دیترویت میشیگان تأسیس شد. این شرکت یکی از ۳ خودروساز بزرگ آمریکا محسوب می‌شود که تولید خودروهای پرطرفدار جیپ و داج را نیز بر عهده دارد. یکی از محبوب‌ترین و خاص‌ترین‌های کرایسلر هم مدل نیویورکر است که از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۹۶ تولید شد. کرایسلر محصولی فوق لوکس به نام ایمپریال در آن زمان تولید می‌کرد و معمولاً همه از خودروهای لوکس اما ارزان‌قیمت خوششان می‌آمد. بنابراین کرایسلر به فکر تولید نیویورکر افتاد که در حقیقت یک خودروی لوکس اما ارزان‌قیمت بود. درنتیجه این خودروساز آمریکایی می‌توانست با محصولات اقتصاد سایر برندها ازجمله کادیلاک، بیوئیک و مرکوری رقابت کند.
نیویورکر جزو خودروهایی است که تولید آن در ۱۴ نسل صورت گرفت و این رقم کاملاً خیره‌کننده و غیرقابل‌باور است. در این نوشتار خودروی موردبحث ما نسل هشتم نیویورکر ساخت سال ۱۹۶۹ از نوع سدان است. اما اینکه چرا کرایسلر نام نیویورکر را هم برای این خودرو در نظر گرفت نکته‌ای پنهان دارد. نیویورک یکی از پرجمعیت‌ترین و پیشرفته‌ترین شهرهای آمریکا است و کرایسلر هم سعی کرد با انتخاب این نام محصول خود را جذاب و پیشرفته نشان دهد.
زمانی که به طراحی خارجی نیویورکر نگاه می‌کنید شاید در ابتدا ساده به نظر برسد. اما از زوایای مختلف این خودرو طراحی زیبا و باابهتی دارد که می‌تواند نگاه همه را به سمت خود جلب کند. در نمای جلو از جلوپنجره کرومی کشیده استفاده‌شده که به جذابیت این خودرو می‌افزاید. چراغ‌های گرد دوبل هم به‌خصوص در شب به‌شدت خودنمایی می‌کند. به‌نوعی می‌توان گفت استفاده از چراغ‌های گرد بزرگ یک سبک طراحی در خودروهای آمریکایی قدیمی بود. در نمای عقب اما شرایط فرق می‌کند و از چراغ‌های بسیار باریک استفاده‌شده است. استفاده از این نوع چراغ‌ها شاید در آن زمان مرسوم نبود اما به‌شدت این خودرو را خاص کرده است. اگزوزهای دوبل هم زیبایی این خودرو را افزایش داده است. در نمای کنار هم موردی که جلب نظر می‌کند کشیدگی خودرو و پوشاندن بخشی از چرخ‌های عقب توسط گلگیر است.
در بحث ابعاد باید گفت هر چه خودرو بزرگ‌تر لوکس‌تر. نیویورکر با ابعاد خارجی ۵۷۰۷×۲۰۰۹×۱۴۲۷ میلی‌متر به‌خوبی در بازه خودروهای لوکس دوران جای می‌گرفت. فاصله محورهای این خودروی عظیم برابر با ۳۱۵۰ میلی‌متر است که با طول کلی برخی هاچ‌بک‌های شهری امروزی برابر می‌کند.
نسل هشتم نیویورکر تنها با یک پیشرانه به بازار عرضه شد. این پیشرانه از نوع ۷.۲ لیتری بود که توان تولید ۳۵۰ اسب‌بخار و ۶۵۰ نیوتن. متر گشتاور دارد. گیربکس این خودرو هم از نوع اتوماتیک ۳ سرعت است. جالب است که خودرویی با سال ساخت ۱۹۶۹ مجهز به چنین پیشرانه عظیم و گیربکس اتوماتیک است اما هنوز بسیاری از خودروهای داخلی با گیربکس دستی عرضه می‌شود. البته این نکته را باید گفت که باوجود یک پیشرانه قدرتمند مدت‌زمان ۱۹ ثانیه طول می‌کشد تا سرعت این خودرو از صفر به صد کیلومتر بر ساعت برسد.
یکی از نکات مهم درباره خودروهای کلاسیک آمریکایی سواری نرم و راحت است و نیویورکر هم از این قاعده مستثنی نیست. با توجه به اینکه نیویورکر وزن بالایی دارد و شتاب آن‌چنانی هم ندارد بنابراین در هر دو محور از ترمزهای کاسه‌ای استفاده‌شده است.
داخل کابین نیویورکر شاهد یک طراحی ساده و کاملاً کلاسیک هستیم. نشانگر سرعت خودرو به‌صورت عرضی طراحی‌شده است که جذابیت خاص خود را دارد. میزان ولتاژ خروجی دینام، میزان سوخت موجود در باک و ادوات کنترلی دیگر نظیر فلاشر، شیشه‌شور، کلید چراغ‌های جلو و ولوم تنظیم نور پنل کیلومتر در سمت چپ و ادوات کنترلی سیستم رادیوپخش و سیستم تهویه مطبوع در سمت راست نیز در داخل در جای مناسب قرارگرفته است.
صاحب خودرویی مانند کرایسلر نیویورکر شدن شاید برای بسیاری از کلاسیک بازان همانند یک آرزو باشد. فرقی نمی‌کند که شتاب صفرتا صد خودرو چقدر است؛ جذابیت و ابهت این خودرو به حدی بالاست که نگاه همه را به سمت خود جلب می‌کند. البته این نکته را نیز باید گفت که داشتن خودروهای آمریکایی دردسرهای خاص خود را هم دارد. تعمیرات این خودروها به‌شدت سخت است و باید افراد متخصص این حوزه را پیدا کنید.
