یک ربات، سردبیر سایت خبری شد

 

«لایو» تنها پروژه مبتنی بر هوش مصنوعی در دنیای روزنامه‌نگاری نیست چرا که به عنوان مثال، یک پروژه بین‌المللی به رهبری محققان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ (LMU) در تلاش است تا از طریق برنامه‌های کاربردی و با کمک هوش مصنوعی، تغییری در زندگی روزمره روزنامه‌نگاران ایجاد کند. بنیاد فولکس واگن نیز این پروژه را با بودجه‌ای در حدود یک میلیون و ۴۱۲ هزار یورویی در مدت سه سال تامین کرده است. گروهی متشکل از متخصصان و محققان حوزه ارتباطات محاسباتی، زبان‌شناسی محاسباتی، مدیریت رسانه و اقتصاد روی این پروژه با هم کار می‌کنند. زمینه‌های عمده‌ای که در توسعه به آن‌ها پرداخته می‌شود شامل بهینه‌سازی تحقیقات برای یافتن مقالاتی با پتانسیل بسیار بالاتر برای خبرساز بودن است و این امر شامل جستجو در شبکه‌های اجتماعی، فیلتر کردن اطلاعات، شخصی‌سازی آن‌ها و پخش اخبار است.

 

هوش مصنوعی می‌تواند به روزنامه‌نگاران در حفظ جریان حرفه‌ای و در عین حال دستیابی به بهره‌وری و موفقیت بیشتر برای روزنامه‌نگاری محلی (خبر‌های مخصوص یک منطقه جغرافیایی) کمک کند. ابزار‌های هوش مصنوعی می‌توانند داده‌ها را برای یافتن یک حلقه مفقوده در یک داستان تحقیقی، شناسایی گرایش‌ها و شناسایی نقاط پرت در میان میلیون‌ها نقطه داده که می‌تواند آغاز یک حرکت بزرگ باشد، سیستم‌بندی کند.

 

هنگامی که چین اولین گوینده خبری جهان را که با فناوری هوش مصنوعی ساخته شده بود در کنفرانس جهانی اینترنت سالانه خود به نمایش گذاشت، سؤالاتی در مورد اینکه آیا هوش مصنوعی می‌تواند جایگزین روزنامه نگاران شود یا خیر مطرح شد. ابزار‌های هوش مصنوعی به طور بالقوه می‌توانند نحوه کار روزنامه‌نگاران را با کمک به آن‌ها در افزایش توانایی‌هایشان تغییر دهند. این ماشین‌ها می‌توانند داده‌ها را از منابع مختلف وارد کرده و روند‌ها و الگو‌ها را شناسایی کنند، داده‌ها را نظام‌مند کنند و نقاط پرت را در میان میلیون‌ها نقطه داده شناسایی کنند. رویترز از ابزار‌های مبتنی بر هوش مصنوعی به نام‌های News Tracer و Lynx Insights برای هدایت روزنامه‌نگاری با قضاوت انسانی و توانایی ماشین استفاده می‌کند. این ابزار می‌تواند رویه‌های روزنامه‌نگاری اولیه را در محدوده‌ای که برای انسان غیرممکن است، اجرا کند.

 

اما هنوز نباید روزنامه‌نگاران نگران باشند. در حالی که این ماشین‌ها پتانسیل تغییر نحوه کار روزنامه‌نگاران را دارند، به دلیل توانایی‌های شناختی محدود خود قادر به جایگزینی آن‌ها نیستند. ماشین‌ها در مقایسه با خبرنگاران می‌توانند دقیق‌تر و جامع‌تر باشند، اما این انسان‌ها هستند که داستان را کاملا دقیق روایت می‌کنند. الگوریتم‌ها چیزی شبیه حس ششم مبتنی بر داده را ارائه می‌دهند که می‌تواند به همسو کردن توجه روزنامه‌نگار کمک کند، اما در نهایت یک قضاوت انسانی برای تأیید آن اخبار لازم است.

 

ایده اتاق خبر مبتنی بر هوش مصنوعی از اواسط دهه ۲۰۰۰ و زمانی که استارت آپ‌هایی مانند «Narrative Science» شروع به توسعه الگوریتم‌های تولید زبان طبیعی کردند، مطرح شد. فناوری تولید زبان طبیعی (NLG) داده‌های ساختاریافته‌ای مانند صفحات گسترده یا پایگاه‌های داده را به عنوان ورودی می‌گیرد و سپس به طور خودکار روایت‌های قابل خواندن برای انسان را بر اساس این ورودی‌ها تولید می‌کند.

 

به راحتی می‌توان فهمید که چرا فناوری تولید زبان طبیعی، پتانسیل زیادی برای اتاق‌های خبر دارد چرا که این فناوری سریع، کارآمد، ارزان، دقیق، همه کاره و به راحتی مقیاس‌پذیر است. اما هنوز راه درازی در پیش است تا ایده اتاق‌های خبر کاملا مبتنی بر هوش مصنوعی به واقعیت تبدیل شوند. الگوریتم‌های فناوری تولید زبان طبیعی هنوز به اندازه کافی توانایی برای کار‌های پیچیده مانند روزنامه‌نگاری تحقیقی یا پوشش سیاسی را ندارند. به جرات می‌توان گفت که «لایو» به این زودی‌ها جایگزین روزنامه‌نگاران نخواهد شد، اما نقش او به عنوان دستیار سردبیر مطمئنا یک نگاه اجمالی هیجان‌انگیز به آنچه در آینده امکان‌پذیر خواهد بود، است.