دقیقا یک سالی هست که با کرونا دست به گریبانیم. ویروسی که امروز بخش بزرگی از گفت وگوها و نگرانی‌های ما را به خود اختصاص داده و زندگی جمعی و فردی ما را متاثر از خود ساخته است. بسیاری از کسانی که می شناختیم و دوستشان داشتیم را از ما گرفته و هنوز نمی خواهد سایه سیاه و سنگینش را از سر زندگی مان بردارد.
این نگرانی مدوام برای خبرنگارانی که این روزها درگیر پوشش مراسم سی و نهمین جشنواره فیلم فجر هستند، شاید بیش از همیشه آزار دهنده است؛ بر این بیفزایید هجمه‌هایی را که برخی رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور بر آن دامن می زنند و مدام جشنواره ای را که علاقه ای به آن ندارند زیر سوال می برند.
از ماه ها پیش بحث برگزار شدن یا نشدن سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بحث داغی بود که در محافل سینمایی جریان داشت. موضوعی که در نهایت به نفع برگزاری این جشنواره با تعداد محدودی از خبرنگاران و اهالی رسانه به سرانجام رسید و امروز که چهارمین روز این جشنواره است، حواشی آن بیش تر از خود آن در محور تمرکز و توجه قرار گرفته است؛ پخش تصویری از یکی از سالن های پخش فیلم جشنواره فیلم فجر که در آن ازدحام جمعیت دیده می شد و در آغوش کشیدن دو چهره شناخته شده پیش از اکران فیلم در برج میلاد باعث شد هجمه ای ناگهانی در همان روز اول به روند برگزاری جشنواره وارد شود که مسئولان برگزارکننده را به تشدید شیوه نامه ها مجبور کند.
میلاد به شیوه‌نامه‌ها پایبند است
اگرچه از همان روز اول برگزاری جشنواره در برج میلاد (سینمای رسانه) تمهیداتی برای این منظور اندیشیده شده بود؛ در روز دوم این رعایت سفت و سخت تر شد به صورتی که از روز دوم علاوه بر تذکرهای شخصی به عدم برداشتن ماسک حتی برای لحظاتی، این موضوع دائما توسط بلندگوی سالن اعلام می گردد تا مبادا تخطی از آن صورت گیرد. نیروهایی از فوریت های اورژانس در تمامی طول برگزاری مراسم در سالن ها حضور دارند و به محض مشکوک بودن موردی از ابتلا به سنجش مواردی چون تب و اکسیژن خون فرد می پردازند.
در روز اول حاضران می توانستند در دو نوبت (بعد از نمایش فیلم اول و بعد از نمایش فیلم دوم) یک چای بنوشند که آن هم پس از سفت و سخت شدن این موازین به تنها یک بار (پس از فیلم اول) تقلیل یافت.
محلی که در سال های قبل برای خبرنگاران تعبیه شده و در آن کامپیوتر قرار داده بودند تا اخبار به رسانه ها و خبرگزاری ها مخابره شوند به دلیل عدم استفاده مشترک از وسایل عمومی برداشته شده است.
البته آنچه در جشنواره امسال به شدت (و بیش از هرچیز) بر آن تاکید می شود بحث فاصله گذاری اجتماعی است؛ به صورتی که صندلی هایی مجزا و با فاصله جایگزین جایگاه تماشاگران در سالن اصلی برج میلاد شده است و این سخت گیری در تجمع خبرنگاران و عکاسان و نظارتی که روابط عمومی جشنواره دارند، به شدت اعمال می شود.
سالن‌ها در سه نوبت پس از اکران فیلم اول، پس از نشست مطبوعاتی فیلم اول و پس از نمایش فیلم دوم تخیله و ضدعفونی می شوند تا حضار در فضایی مناسب گردهم جمع شوند. علاوه بر آن بیش از ده نفر از عوامل فیلم نمی توانند روی صحنه حاضر شوند و به سوالات خبرنگاران پاسخ دهند.
از سوی دیگر مواد و دستگاه های ضدعفونی کننده به تناوب در سالن ها قرار داده شده تا یکی دیگر از موضوعات مورد تاکید وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی در این تجمع رعایت شود.
کرونا همچنان با ما بازی می‌کند
یکی از اعضای اورژانس که امروز در محل سالن همایش های برج میلاد حضور داشت به خبرنگار ایرنا گفت: ما از روز اول اینجا بودیم و این گونه نبود که آمبولانس و حضور ما مختص امسال یا از روز دوم باشد؛ همچنان که سال گذشته هم حضور داشتیم و حضورمان هم لزوما به دلیل کرونا نیست بلکه ماهیت چنین تجمعاتی تمهیداتی چون حضور اورژانس برای رسیدگی به موارد احتمالی را می طلبد.
این عضو تیم فوریت ها ادامه داد: کرونا همچنان با ما بازی می کند و دائم ورق را برمی گرداند چنانچه توصیه هایی که پارسال این موقع گفته می شد انجام نشود را برعکس کرده و امروز از همان نبایدها استفاده می شود؛ مثلا در ابتدای شیوع کرونا بحث کورتون درمانی ممنوع بود اما امروز این موضوع اتفاقا اعمال می شود زیرا نتیجه داده است و این که می بینیم این روزها درصد مبتلایان و فوتی ها کاهش یافته به دلیل همین تشخیص های درست و درمان هاست.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا آموزش ویژه ای برای بیماران کرونایی دیده اند یا در مواجهه احتمالی با این افراد چه می کنند گفت: خاصیت تمام ویروس ها یکی است و شاید ظاهرشان تفاوت داشته باشد اما ماهیتی نسبتا یکسان دارند. ما در مواجهه با افراد مشکوک به کرونا تب سنجی و اندازه گیری اکسیژن می کنیم و در صورت مشاهده خودمان اقدامی نمی کنیم بلکه آنان را به مراکز درمانی منتقل می کنیم که الته خداراشکر تا امروز چنین مواجهه ای نداشته ایم.
آغوشی که فرصت تسویه حساب شد
اگرچه درآغوش کشیدن دو چهره شناخته شده در روز اول برگزاری جشنواره فیلم فجر کار درستی نبود، در مقایسه با الزاماتی که همه به آن پایبند هستند و موازین بهداشتی که هم خبرنگاران و هم مسئولان برگزاری رعایت می کنند موضوعی نبود که تا این اندازه واکنش برانگیزد؛ این اتفاق بیشتر مستمسکی برای برخی افراد شد تا بار دیگر تلاش هایشان را برای درهم کوبیدن آنچه انجام شده و درحال انجام است از سر بگیرند.
قطعا این حواشی به همین جا ختم نمی شود و تا آخرین روز باید منتظر اظهارنظرها و حرف و حدیث هایی باشیم که در بهترین حالت از سر دلسوزی مطرح خواهند شد. هم برای هنرمندان و هم برای خبرنگاران جان شیرین خوش است اما زندگی جریان دارد و نمی‌توان همه چیز را تا آینده ای که معلوم نیست چه زمانی است، تعطیل کرد.
