به گزارش خبرنگار اقتصادآنلاین، کشوری که دارای دومین ذخایر گازی جهان است هم‌اکنون در موقعیت بسیار شکننده‌ای قرار دارد؛ وضعیتی بر لبه‌ی تیغ که می‌تواند کشور را از لحاظ انرژی، به شدت تضعیف کند و این وضعیت اقتصاد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، اگرچه هم‌اکنون نیز تأثیرات آن مشهود است.
حمیدرضا عراقی، مدیرعامل سابق شرکت ملی گاز به تازگی طی سخنانی با ابراز نگرانی از وضعیت ناترازی گاز بیان کرده: اکنون ناترازی انرژی در کشور ما ۲۰۰ میلیون متر مکعب است اگر با همین روند پیش برویم تا سال ۱۴۱۰، ۴۵۰ میلیون متر مکعب در روز ناترازی خواهیم داشت یعنی همه مخازن افت و از دیگر سو مصرف هم با این روند رشد پیدا می‌کند، ساده‌ترین راه‌حل هم واردات است، یعنی به جای صادرات و کسب درآمد برای کشور باید پول واردات گاز هم باید بپردازیم.
با توجه به این سخنان و همچنین روندی که دست کم در چند ماه گذشته شاهدش بودیم، مدیریت منابع گاز با ضعف شدید مدیریت روبه روست و اگر این وضعیت پایدار باشد، در آینده‌ای نزدیک باید منتظر واردات گاز باشیم که خود ماجرایی پیچیده است؛ در حال حاضر، اقتصاد ایران به شدت وابسته به فروش نفت و فرآورده‌های آن است که آن هم در شرایط تحریم -علی‌رغم گفته‌های دولت سیزدهم مبنی بر دور زدن تحریم‌ها- وضعیت بغرنجی است. اگر قرار باشد ایران در آینده گاز وارد کند، سرمایه‌ی آن قرار است از چه محلی تأمین شود؟
این یک سوال اساسی است که دولت باید برای آن به پاسخی منطقی برسد چرا که وضعیت در آینده از این هم دشوارتر خواهد شد. وضعیت بحرانی گاز که امروز در آن گرفتاریم ناشی از آینده‌نگر نبودن دولت‌هاست. این نگاهی است که در اکثر دولت‌ها و اکثر دولتمردان شاهدش بوده‌ایم. زمانی که فرصت‌های سرمایه‌گذاری روی میادین گازی برای ایران فراهم بود، به سادگی از آن چشم‌پوشی کرد و این چشم‌پوشی ناشی از نبود بینش در سیاست‌های اتخاذ شده است؛ اینکه ایران دارای دومین ذخایر بزرگ گازی دنیاست باعث شد دولت‌ها چندان به فکر توسعه‌ی میادین، بهینه‌سازی و واقعی‌سازی قیمت‌ها نیفتند و مجموع همین موضوعات است که به شرایط بحرانی امروز رسیده‌ایم.
به گفته‌ی مدیرعامل پیشین شرکت ملی گاز، طرح‌ها و قوانین خوبی در حوزه‌ی بهینه‌سازی وجود دارد اما کسی نیست که بتواند آن‌ها را اجرا کند.
در همین سال‌های اخیر شاهد وضع قوانین در این حوزه بودیم اما اینکه به کدامیک از آن‌ها به درستی عمل شده، سوالی است که هم‌اکنون دولت موظف است به آن پاسخ دهد.
با وجود ناترازی جدی گاز که از مرحله‌ی هشدار هم فراتر رفته، هنوز دولتمردان به یک طرح جامع و کامل برای بهینه‌سازی نرسیده‌اند و این جز سوء مدیریت، چیز دیگری را نشان نمی‌دهد. در این میان تنها قدم جدی دولت، افزایش تعرفه قیمت گاز بود که آن هم با دستور رییس جمهور و تخفیف ۷۰درصدی که ایشان به مشترکان پرمصرف عطا کردند، برچیده شد؛ طرحی که می‌توانست قیمت انرژی را واقعی‌سازی کند و موجبات مصرف کمتر در بخش خانگی را فراهم آورد.
حال که به نظر می‌رسد زمستان سخت را پشت سر گذاشته‌ایم برنامه‌ی وزارت نفت برای زمستان‌های آینده چیست؟
