هفت سیاره به دور ستاره کوتوله فوق سرد تراپیست-۱ می‌چرخند. تصویر امروز ناسا، تصویرسازی خیالی از دنیاهای اطراف این ستاره است.
بسیاری از سیارات فراخورشیدی در سال ۲۰۱۶ در فاصله ۴۰ سال نوری از ما، با استفاده از تلسکوپ کوچک جنوبی گذر سیاره‌ها و خرده‌سیاره‌ها (تراپیست - TRAPPIST) واقع در کوه‌های اطلس مراکش کشف شدند و بعدها با تلسکوپ‌های دیگر از جمله تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا تایید شد.
سیارات منظومه تراپیست-۱ احتمالا صخره‌ای و از نظر اندازه شبیه به زمین هستند که تاکنون در اطراف یک ستاره شناسایی شده است. بنابراین کشف این منظومه یکی از مهم‌ترین فرصت‌های مطالعه سیارات فراخورشیدی را در اختیار ما می‌گذارد.
از آنجایی که سیارات تراپیست-۱ به دور ستاره‌‌ای کم نور و کوچک می‌چرخند، شرایط دمای مناسب برای حضور یخ یا حتی آب مایع در سطح سیارات را مهیا می‌کند. آب یا هیدروژن دی اکسید یک عنصر کلیدی برای زندگی از نوعی که ما می‌شناسیم، است.
شباهت وسوسه‌انگیز و فاصله نزدیک این سیارات به زمین، آن‌ها را در آینده به نامزدهای اصلی برای اکتشافات تلسکوپی درباره جو سیارات قابل سکونت تبدیل می‌کند.
هر هفت سیاره فراخورشیدی در نمایی از دورترین سیاره شناخته شده این منظومه، یعنی TRAPPIST-۱h که دارای سطح سنگی و پوشیده از یخ است، ظاهر می‌شوند.
در تصویرسازی این منظومه، یکی از سیارات درونی آن از مقابل ستاره مادر کم نور، نارنجی رنگ و تقریباً به اندازه مشتری عبور می‌کند.
