همشهری آنلاین _ رضا نیکنام : ماجرا از این قرار بود که در گوشه و کنار اغلب محله‌های تهران افرادی با یک تفنگ بادی و یک تابلو هدف در خیابان می‌گشتند و برای تیراندازی تفنگ بادی یا همان تفنگ ساچمه‌ای کرایه می‌دادند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
تیرها عموما ساچمه سر پهن یا ساچمه پردار بود که این دومی چند بار مصرف بود. روی تابلو هدف عکس روزنامه ها یا بادکنک و یا گل نصب می شد و البته پس از پیروزی انقلاب اسلامی عکس شاه و فرح نیز همواره مورد هدف بود. بعضی از این دورهگردها به برنده جایزه می‌دادند که معمولا این تفنگ‌ها خراب بود و خوب نشانه نمی‌گرفت! قیمت این بازی هم متفاوت بود از تیری یک ریال شروع می‌شد و بسته به اینکه جایزه داشت یا نه تغییر می‌کرد.
برخی از تابلوهای هدف مزین به ترقه بود و با برخورد تیر می‌ترکید که این نشانه به هدف خوردن بود. بعضی از بچه ها هم در خانه تفنگ بادی داشتند و هر از گاهی آن را به کوچه می آوردند و بین بچه های محل مسابقه راه می انداختند و یا گنجشک می زدند و صد البته حوادثی هم می‌آفریدند. دورهگردهای تفنگ بادی به دست دهه ۶۰ روز به روز کمتر شدند تا اینکه پس از مدتی دیگر دیده نشدند، شاید در سال‌های جنگ دیگر تیراندازی با تفنگ بادی لطفی نداشت.
