۷ فوریه ۱۹۸۴، فضانورد ناسا، بروس مک کندلس فقید اولین فردی بود که بدون بند به پیاده‌روی فضایی رفت.
بشر تاکنون رؤیاهای بسیاری را در سر پرورانده که پرواز آزادانه در فضا نیز یکی از آن‌ها بوده است. این رؤیا نخستین‌بار توسط «بروس مک کندلس دوم» محقق شد.
مک کندلس به همراه چهار فضانورد دیگر با شاتل فضایی چلنجر از مرکز فضایی کندی راهی فضا شد. در روز چهارم این مأموریت که به‌عنوان مأموریت اس‌تی‌اس- ۴۱بی شناخته می‌شود، راهپیمایی بدون اتصال به ایستگاه و به کمک واحد انتقال سرنشیندار انجام شد که در نوع خودش اولین بود. او توانست حدود ۹۷ متر از شاتل چلنجر جدا و در فضا شناور شود.
او نوعی جت‌پک به نام واحد مانور سرنشیندار یا MMU پوشیده بود. MMU روی یک لباس فضایی معمولی قرار میگرفت و شامل پیشرانه‌های گازی بود که به فضانوردان اجازه می‌داد خیلی دورتر از شاتل فضایی حرکت کنند.
این واحد مانور سرنشیندار با فوران جت‌‌های نیتروژن کار می‌‌کرد و برای کمک به استقرار و بازیابی ماهواره‌‌ها مورد استفاده قرار میگرفت. یک MMU با جرمی بالغ بر ۱۴۰ کیلوگرم، روی زمین وزن بسیاری دارد. اما هنگام شناورشدن در مدار، مانند هر چیز دیگری، بی‌وزن است.
این راهپیمایی دوبار انجام شد و وی جمعاً ۵۷ دقیقه و ۱۱ ساعت در فضای بیکران غوطه‌ور بود. کندلس پس از این رویداد لقب اولین ماهواره انسانی در مدار زمین را گرفت.
مک کندلس این گردش فضایی را به راحتی به‌دست نیاورده بود. او سال‌ها مشغول انجام تمرین‌های دشوار فضایی بود و برای سفر به مدار زمین نزدیک به ۱۸ سال صبر کرد.
بروس مک کندلس یک خلبان و مهندس نیروی دریایی آمریکا بود که درجه مهندسی برق خود را از دانشگاه معتبر استنفورد گرفته بود.
کندلس در سال ۱۹۶۶ توسط ناسا انتخاب و به جرگه فضانوردان این سازمان پیوست. او در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی به عنوان عضو فرعی نخستین فضانوردان اسکای‌لب، آزمایشگاه مداری آمریکا انتخاب شد و با گروه اصلی آموزش دید و تمرین کرد.
با پایان‌پذیرفتن طرح اسکای‌لب در سال ۱۹۷۳، کندلس با آنکه می‌دانست ناسا سال‌ها انسانی را به فضا نخواهد فرستاد، صبر پیشه کرد. این درحالی است که بسیاری از فضانوردان آمریکایی استعفا دادند.
کندلس سرانجام توانست با چلنجر به فضا سفر کند و این راهپیمایی تاریخی را به انجام برساند.
