به گزارش خبرنگار اقتصادآنلاین، در آستانه‌ی پیروزی انقلاب، قرارداد طرح توسعه میدان گازی کیش امضا شد. این میدان یکی از بزرگ‌ترین میدان‌‌‌‌‌های گازی کشور است که میزان گاز درجای آن برابر با ۵۶ تریلیون فوت‌‌‌‌‌مکعب استاندارد است که در صورت توسعه کامل، توانایی تولید ۱۲۰ میلیون مترمکعب در روز گاز خام را خواهد داشت.
قرارداد توسعه‌ی این میدان بین شرکت نفت و گاز پارس و شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی ایران امضا شد.
محسن خجسته‌مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران درخصوص این میدان بیان کرده: «برای تأمین پایدار گاز، تصمیم سریع برای توسعه این میدان گرفتیم تا طی ۱۴ ماه با سرمایه‌گذاری ۹۰۰میلیون دلاری، روزانه ۲۸ میلیون متر مکعب به تزریق گاز به شبکه سراسری گاز افزوده می‌شود.»
پالایشگاه چهارم مجتمع گاز پارس جنوبی (فازهای ۶، ۷ و ۸) یکی از پالایشگاه‌های سیزده‌گانه این مجموعه است که وظیفه تولید و فرآورش روزانه حدود ۸۵ میلیون مترمکعب گاز ترش دریافتی از سکوهای سه‌گانه و تحویل این گاز به پالایشگاه‌های دیگر و در مقطعی هم به چاه‌های نفت آغاجاری به‌منظور افزایش تولید نفت را به‌عهده دارد.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با تأکید بر اینکه ایرانی‌ترین پالایشگاه پارس جنوبی در فاز ۱۴ راه‌اندازی می‌شود، گفته: «برنامه‌ریزی شده تا سال ۱۴۰۸ تولید گاز کشور ۵۰۰ میلیون متر مکعب اضافه شود که ۱۲۰ میلیون متر مکعب از این مقدار مربوط به توسعه میدان گازی کیش است.»
اگرچه توسعه‌ی این میدان اتفاق خوبی است اما هنوز برنامه‌ی دولت برای شبکه‌ی گازرسانی آن به سایر نقاط روشن نیست. به گفته‌ی محمود خاقانی، تصمیم‌گیری برای توسعه‌ی این میدان در دولت هشتم گرفته شد و کارهای اولیه‌ی آن، در همان دوره صورت گرفت.
طرح توسعه‌ی این میدان مربوط به امروز و دیروز نیست و طرحی است که در دولت هشتم کلید آن زده شد و تا امروز با فراز و فرودهای بسیاری همراه بوده است همواره پای سرمایه‌گذاری در آن می‌لنگید. حال باید دید شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی ایران قرار است برای توسعه‌ی این میدان چه فعالیت‌هایی انجام دهد.
محمود خاقانی کارشناس انرژی، در گفتگو با اقتصاد آنلاین بیان کرد: عملیات سرمایه‌گذاری روی میدان گازی کیش از سال‌ها قبل و در دولت هشتم صورت گرفت. اما در بسیاری پروژه‌ها می‌بینیم که دولت‌ها تمام کار را به نام خودشان تمام می‌کنند و نمی‌خواهند بگویند که دولت یا دولت‌های قبلی هم زحمت کشیده‌اند.
او اضافه کرد: گاهی برای سالروز انقلاب، پروژه‌ها را با عجله انجام می‌دهند؛ مثلا ممکن است یک شهرک صنعتی هنوز به فعالیت نرسیده باشد اما به دلیل اینکه دولت می خواهد تبلیغ کند، کار را با عجله به اتمام می‌رساند که بعدها به مشکلاتی هم برخورد می‌کند.
این کارشناس انرژی با اشاره به اینکه میدان گازی کیش باید زودتر از این‌ها به تولید می‌رسید اظهار کرد: با توجه به تجربه ی من، این میدان از برنامه‌ی تولیدش عقب است و از سوی دیگر گازرسانی از این میدان به کل کشور هم خودش یک پروژه‌ی عظیم است که نیازمند سرمایه‌گذاری است.
خاقانی افزود: در دولت هشتم که این کار شروع شد، بانک ملت و یک بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری آن مشارکت کردند اما بعدتر دلایل مختلفی پیش آمد و سرمایه‌گذاران با هم دچار اختلاف شدند.
او در پاسخ به این سوال که آیا میدان گازی کیش می‌تواند بخشی از ناترازی گاز را در سال‌‌های آینده جبران کند یا خیر گفت: این میدان با میزان حجم اعلام شده طوری نیست که بتواند کسری تأمین امنیت گاز داخلی کشور را جبران کند.
این کارشناس حوزه‌ی انرژی درخصوص هدف اولیه‌ی توسعه‌ی میدان کیش بیان کرد: زمانی که تصمیم برای استخراج، توسعه و تولید این میدان گرفته شد هدف این بود که کیش را از نظر انرژی خود کفا کند و در حال حاضر باید تصمیم سختی گرفته شود که کیش به عنوان یک مرکز تجاری بین‌المللی خودکفا شود یا خط لوله به سراسر کشور کشیده شود.
خاقانی ادامه داد: گاز این میدان ترش است و نیاز به فرآورش دارد و باید میعاناتش را جدا کنیم که این‌ها هر کدام یک پروژه است که سرمایه‌گذاری‌های متفاوتی را می‌طلبند.
او در پایان سخنان خود گفت: به طور کلی توسعه‌ی این میدان جای تبریک دارد چرا که نشان می‌دهد علی‌رغم تمام مسائلی که وجود دارد، بدنه‌ی کارشناسی صنعت نفت خیلی دلسوز است و علی‌رغم بی‌عدالتی‌های صنعت نفت و مدیرانی که در زمینه‌های تخصصی تجربه‌ی لازم را ندارند بر آن‌ها مدیریت می‌کنند، با دلسوزی تمام کار را جلو بردند.
حال که وزارت نفت توانسته یکی از پروژه‌های گذشته را به مرحله‌ی اجرا برساند باید دید در ادامه قرار است با این میدان چه کند. آیا این میدان می‌تواند بخشی از ناترازی گاز داخلی را جبران کند یا اینکه وزارت نفت، تنها در آستانه‌ی سالگرد پیروزی انقلاب از توسعه‌ی این میدان سخن گفته و در آینده قرار است آن را به حال خود رها کند؟
توسعه‌ی میدان گازی کیش اگرچه اتفاق خوبی است اما مهم‌تر از آن، ادامه‌ی توجه و توسعه‌ی آن است چرا که در سالیان اخیر، وزاتخانه عملکرد مثبتی در حوزه‌ی توسعه‌ی میادین و سرمایه‌گذاری روی آن‌ها نداشته است.
