به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، ۸ فوریه ۱۹۷۴، آخرین سرنشینان ایستگاه فضایی اسکای‌لب به زمین بازگشتند. بدین ترتیب این برنامه پس از بازگشت فضانوردان به زمین به پایان خود رسید.
اسکای‌لب ایستگاه فضایی متعلق به ایالات متحده بود و برای ده سال برنامه‌ریزی شده بود، اما بودجه آن لغو شد و با ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی مأموریت آن به‌پایان رسید.
طرفداران سفر‌های فضایی، نویسندگان داستان‌های علمی- تخیلی و دانشمندان بسیاری انتظار یک ایستگاه فضایی را می‌کشیدند که گام اولیه را برای اکتشافات فضایی رقم بزند.
تلاش‌های دانشمندانی مانند ورنر فون براون و پایان برنامه آپولو باعث شد ناسا درباره ایستگاهی در فضا بیاندیشد؛ بنابراین اسکای‌لب در مه ۱۹۷۳ راه‌اندازی شد و توسط موشک سترن به مدار پایینی زمین پرتاب شد.
این ایستگاه شامل ماژول فضاپیمای آپولو و ماژول خدماتی می‌شد که به آن متصل بود. ماژول خدمات دارای رصدخانه خورشیدی، کارگاه آموزشی و چندین آزمایشگاه بود.
ظرفیت ایستگاه اسکای‌لب سه نفر بود و از سه مأموریت پشتیبانی می‌کرد. مأموریت اول ۲۸ روز، مأموریت دوم ۵۸ روز و مأموریت آخر ۸۴ روز به‌طول انجامید.
چارلز پیت کنراد، فضانورد ناسا و فرمانده دومین مأموریت اسکای‌لب، پس از استفاده از امکانات دوش در اتاق خدمه کارگاه مداری
اسکای‌لب در طول دوران فعالیتش یک‌بار دچار آسیب شدیدی شد و خطر غیرقابل‌استفاده‌شدن آن را تهدید می‌کرد. اما سرنشینان موفق به تعمیر و نجات آن شدند که جزو اولین تعمیراتی بود که در فضا صورت گرفت.
سرنشینان سومین و آخرین مأموریت اسکای‌لب در طول مدت حضور خود در کارگاه مداری، به رصد خورشید و یک دنباله‌دار پرداختند و در چندین مطالعات پزشکی شرکت کردند.
آن‌ها در کار خود به‌قدری غرق بودند که حتی ارتباط خود با ناسا را نیز قطع کردند. تمام کار‌های برنامه‌ریزی‌شده تا قبل پایان کار ایستگاه انجام شد و فضانوردان در ۸ فوریه ۱۹۷۴ به زمین بازگشتند و این آخرین خداحافظی با اسکای‌لب بود.
پس از آن ایستگاه متروکه شد و سرانجام در سال ۱۹۷۹، کپسول آن در اقیانوس آرام سقوط کرد.
