ورزش سه: دوازده پاس گل در نوزده هفته؛ این آمار واقعا خارق‌العاده و شگفت‌انگیز است.
ریکاردو آلوز در مسابقه روز گذشته تراکتور مقابل حریف سرسختش، هوادار هم تاثیرگذار و درخشان بود. او البته این شانس را داشت که گل اول بازی را روی پاس عالی رضا اسدی به ثمر برساند، اما ضربه او با اختلاف اندکی از کنار تیرک دروازه هوادار به اوت رفت؛ آن هم در شرایطی که به نظر توپ قبل از رسیدن به پای آلوز، کمی پله شد و آلوز نه با بغل، که با قوزک پا این ضربه را به سمت دروازه خالدآبادی زد و از شدت عصبانیت و ناراحتی روی زمین دراز کشید.
تراکتوری‌ها در طول مسابقه در زمینی کوچک و روی چمن ناهموار دستگردی، درگیر بازی فیزیکی تیم حریف بودند که با خطاهای مکرر مانع از شکل گرفتن بازی تراکتور می‌شد و کمتر فرصت پیدا کردند که آن نمایش آشنا و بازی روی زمین و زیبای خود را به تماشاگران تلویزیونی نشان بدهند (حضور هواداران تراکتور در این بازی ممنوع بود). اما این اتفاق درست پس از مصدومیت شدید میلاد کر، مدافع سمت راست این تیم افتاد.
کر که روی ضربه قیچی بازیکن حریف و برخورد محکم این لگد به سرش بی‌هوش شده بود، بیشتر از ۱۰ دقیقه در کنار زمین روی برانکارد بود تا به بیمارستان منتقل شود و وقتی داور (امیر عرب‌براقی) که قضاوت خوبی هم داشت، سوت آغاز بازی را زد، تراکتور بلافاصله روی یک حمله سریع، توپ را به رضا اسدی رساند و او از بین مدافعان حریف پاسی تماشایی را به آلوز داد که او نتوانست این ضربه را به گل تبدیل کند.
با این حال، این بیدارباشی برای تراکتور بود که بازی آشنای خود را نمایش بدهد. پس از این تراکتوری‌ها آرام آرام دوباره صاحب توپ و میدان شدند و با چرخاندن توپ در نقاط مختلف زمین، با حضور بازیکنان تعویضی جوان، نبض میدان را در دست گرفتند؛ پس از آنکه تعویض‌های تهاجمی پاکو خمس، شرایط را به سود سرخپوشان می‌کرد.
کمی بعد و در دقیقه ۹۰+۲، مسعود شجاعی روی هادی محمدی، مدافع وسط تراکتور، خطای نسبتا سختی را مرتکب شد و محمدی در هنگام زمین خوردن، کفش را از پای خود به طرز عجیبی کَند تا درد کمتری را تحمل کند. بعد از رفع مصدومیت و شوخی‌های شجاعی با هادی محمدی و درحالی‌که کاپیتان سابق تیم ملی، بند کفش‌های محمدی را باز کرده تا او استوکش را بپوشد، تراکتور بازی را آغاز کرد و این بار با ۶ ضرب، توپ را به محوطه جریمه هوادار رساند و درحالی‌که ریکاردو آلوز با یک پاس تقریبا عجیب در فوتبال ایران، با پای چپ توپ را روی دروازه حریف فرستاد، این گوستاوو وینگر هموطنش بود که با قطع توپ سریع، از بین مدافعان حریف در دو مرحله توپ را به محوطه شش قدم رساند و ضربه نهایی را به پیکر هوادار زد تا تراکتور یک پیروزی بارزش دیگر را هم به دست بیاورد.
حالا تراکتور رسما تیم چهارم جدول ایران است؛ آن هم در شرایطی که هیچکس تصورش را نمی‌کرد آنها با تغییر سرمربی پیشین و ورود پاکو خمس، چنین پیش‌روی محسوسی در لیگ برتر داشته باشند. سرخپوشان تبریزی با ۳۲ امتیاز و چهار امتیاز پایین‌تر از استقلال و هفت امتیاز پایین‌تر از صدرنشین، غیرممکنی مثل عبور از گل‌گهر را ممکن کرده‌اند، اما همه این اتفاقات رخ نمی‌داد، مگر آنکه ریکاردو آلوز در ترکیب تراکتور بدرخشد؛ بازیکنی که آنچنان از لای فواصل، توپ را به محوطه جریمه حریف و روی بند کفش مهاجمان تیمش می‌اندازد که دقت آن را تنها با ضربات دست لبرون جیمز، ستاره NBA، می‌شود مقایسه کرد.
لبرون همین دیروز رکورد تعداد امتیاز در تاریخ رقابت‌های بسکتبال در لیگ NBA را شکست و این همان کاری است که ریکاردو آلوز نیز سعی دارد تا پایان فصل انجام بدهد. او احتمالا با این معدل می‌تواند به عدد خیره‌کننده ۲۰ پاس گل در طول یک فصل هم برسد، به خصوص که تراکتور قوای تهاجمی‌اش را با یک وینگر اسپانیایی نیز تقویت کرده و با اضافه شدن حامد پاکدل، آنها در خط حمله، نیروی بیشتری به نسبت گذشته دارند و رضا اسدی دیگر در این نقطه تنها نیست.
اینکه آلوز، که حالا پرثمرترین بازیکن لیگ برتر فوتبال ایران است، تا کجا با این سبک پیش برود و قوای بدنی خود را تا کجا تنظیم کند، نکته مهمی است. لیگ ایران، لیگی دشوار و به شدت فیزیکی است و همیشه باید در آن مراقب سلامت خود باشید و قدرت خود را برای همه رقابت‌ها حفظ کنید. البته تراکتور با حذف از جام حذفی، تنها لیگ برتر را پیش رو دارد و این از فشردگی بازی‌های این تیم کم می‌کند.
