در فوریه ۱۹۱۳، صدها شهاب‌سنگ آتشین بدون هیچ دلیلی بر آمریکای شمالی باریدند. این رویداد عجیب به‌عنوان دسته بزرگ شهاب‌سنگ در سال ۱۹۱۳ شناخته می‌شود.
این یک پدیده شهاب‌سنگی بود که از مکان‌هایی در سراسر کانادا، شمال شرقی ایالات متحده، برمودا و نیز از بسیاری از کشتی‌های موجود در دریا ازجمله هشت کشتی در نزدیکی برزیل، گزارش شده بود.
عصر روز ۹ فوریه، هوا در بیشتر مناطق پرجمعیت شمال شرقی ایالات متحده ابری بود؛ به این معنی که حدود ۳۰ میلیون ناظر بالقوه در اکثر مناطق از این پدیده بی‌خبر بودند. در حدود ساعت ۲۱ به وقت محلی، شاهدان از دیدن صف‌هایی متشکل از ۴۰ تا ۶۰ گلوله آتشین روشن و آهسته درحال حرکت از افق در مسیری عملاً یکسان شگفت‌زده شدند. گلوله‌های آتشین منفرد برای حداقل ۳۰ تا ۴۰ ثانیه قابل مشاهده بودند. حدود پنج دقیقه طول کشید تا شهابها از آسمان عبور کنند.
در باتاویا، نیویورک چند ناظر شهاب‌سنگ‌ها را دیدند و بسیاری از مردم صدای رعدوبرق را شنیدند. درحالی‌که گزارش‌های دیگری در نوندا-دانزویل، نیویورک منتشر شد؛ جایی که چندین نفر از ساکنان فکر می‌کردند دنیا درحال پایان است.
شهابها از این جهت غیرعادی بودند که هیچ تشعشع ظاهری و یا حتی نقطه‌ای در آسمان که معمولاً به‌نظر می‌رسد شهابها از آن سرچشمه می‌گیرند، وجود نداشت.
اولین مطالعه دقیق برای شناسایی دلیل این گزارش‌ها توسط ستاره‌شناس کانادایی، «کلارنس چانت»، انجام شد. او این موضوع را در جلد شماره ۷ مجله انجمن سلطنتی نجوم کانادا مورد بحث قرار داد. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که احتمالاً ماهواره‌ای که نمایانگر یک جسم یا گروهی از اجسام است، قبل از متلاشی‌شدن به‌طور موقت در مدار زمین قرار گرفته. این ماهواره شروع به سوختن در جو زمین کرده و از نظر ناظر زمینی مانند بارش شهاب‌سنگ به‌نظر می‌رسیده است.
