مجری: حماسه حضور ملت ایران در راهپیمایی چهل و چهارمین سال پیروزی انقلاب اسلامی؛ بحث مطرح کشور است. هر چند برخی رسانه‌های خارجی که در طول پاییز در دشمنی با ملت ایران تلاش بی فرجامی را انجام دادند و سعی کردند حماسه مردم شریف و نجیب ایران را هم نادیده بگیرند، اما حقیقتی به این بزرگی در عصر و دوران ما پنهان کردنی نیست. برای بررسی آثار و پیامد‌ها و پیام‌های حماسه حضور مردم شریف ایران دیروز در راهپیمایی یوم الله ۲۲ بهمن گفتگوی ویژه خبری امشب را به این موضوع اختصاص دادیم. دشمن از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و در طول این ۴۴ سال سناریو‌های مختلف و برنامه ریزی‌های متفاوتی را انجام داد برای این که آن چیزی که ما دیروز شاهدش بودیم یعنی اتحاد، همبستگی و دوستی ملت ایران را بر هم بزند، اما در هر بازه زمانی موفق نشد، چرا؟
سعید جلیلی؛ نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی: صمیمانه از همه مردم عزیزمان تشکر می‌کنم به خاطر این حماسه بزرگی که دیروز مجدد آفریدند. سؤال خوبی را مطرح کردید، این سؤال را شاید فکر می‌کنم با این سؤال بشود یک کم کامل کرد و آن این است که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی یعنی از فردای ۲۲ بهمن ۵۷ قدرت‌هایی که از این انقلاب استقبال نکردند بلکه همه توان خود را به کار گرفتند تا با آن مقابله کنند، اگر قرار بود در فردای انقلاب در کاغذ تمام توان و امکان خود را فهرست کنند برای مقابله با این انقلاب، بالأخره قدرت‌هایی بودند که امکانات مختلف نظامی، اقتصادی، سیاسی و رسانه‌ای داشتند؛ این ابزار‌های مختلفی که در اختیارشان بود با توجه به رویکردی که از ابتدای انقلاب داشتند که به انقلاب ما نه تنها خوش آمد نگفتند بلکه در برابر آن ایستادند. اگر قرار بود روی کاغذ تمام این اهرم‌های فشار خود را فهرست کنند و برنامه ریزی کنند که با آن‌ها به مقابله با انقلاب ما برخیزند، مجموعه‌ای از یک سری اقدامات می‌شود. من این سؤال را این طور می‌خواهم تکمیل کنم که امروز بعد از ۴۴ سال اگر یک نگاهی بیندازیم به آن مجموعه و فهرست اقداماتی که در توان آن‌ها می‌توانست باشد، کدام یک از آن‌ها را استفاده نکردند؟ ما وقتی یک نگاهی می‌کنیم به ۴۴ سال گذشته، دشمنی که بار‌ها صحبت می‌کند از این که مثلاً گزینه‌ها روی میز است، گزینه‌ها روی میز است، به نظر می‌رسد هر گزینه‌ای که در امکان و توانش بوده در این ۴۴ سال از آن استفاده کرده یعنی امروز نمی‌تواند بگوید یک گزینه‌ای است که از آن استفاده نکرده.
مجری: گاهی گزینه‌ها را در کنار هم و باهم بر علیه ملت ایران استفاده کرده.
آقای جلیلی: مجموع اینها را استفاده کرده، این بحث بسیار مهمی است؛ ۴۴ سال، شما هر گزینه‌ای را که داری آن هم نه به شکل عادی در سخت‌ترین شکلش علیه یک ملت به کار بگیر. یعنی از همان روز‌های اول انقلاب مثلاً ناامنی و ترور؛ چقدر استفاده کردند؛ ۱۷ هزار از ملت ایران را به شهادت رساندند حالا آن ترور‌های ناموفق که جای خودش، مثلاً یک قلمش چیست؟ رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس قوه قضائیه، شخصیت‌های ارزشمند این کشور تا مردم کوچه و بازار، مردم عادی؛ ۱۷ هزار؛ یکی دو تا نبوده، این را با همه توانشان استفاده کردند. امروز هم شما می‌بینید همان تروریست‌ها دوباره ملجأشان همین پایتخت و مراکز آنهاست و از آن جا دارند هنوز هم پشتیبانی می‌شوند. جنگ؛ یکی از سخت‌ترین اهرم‌ها جنگ است. اینها علیه ملت ما این را استفاده کردند آن هم یک روز، دو روز نبود، هشت سال، نه یک ماه، دو ماه، نه یک سال و دو سال. هشت سال سخت‌ترین جنگ را تحمیل کردند. همین‌هایی که امروز اشک تمساح می‌ریزند برای ملت ایران، مردم کُرد منطقه سردشت را بمباران شیمیایی کردند، زن، مرد، پیر و جوان همه را بمباران شیمیایی کردند. نه تنها آن موقع حتی یک قطعنامه ندادند فقط در شکل، حتی یک بیانیه ندادند این را محکوم کنند. این رفتار آن‌ها را ببینید چه بوده؟ یا فشار اقتصادی که خودشان بیان کردند این فشار چیست؛ فشار حداکثری است، تحریم فلج کننده است. این که دیگر همین جوانان ما هم به خاطر دارند در همین چند سال اخیر. یعنی وقتی می‌گفتند ما می‌خواهیم فشار اقتصادی بیاوریم، یک فشار معمولی نبود، خودشان بیان می‌کردند هم اعلام کردند فشار حداکثری و هم اعمال کردند. تمام این فشار‌ها را آوردند مثلاً می‌گفتند ما اجازه نمی‌دهیم ایران حتی یک بشکه نفت بفروشد؛ این را در همین سه چهار سال اخیر می‌گفتند. ولی چه شد نتیجه اش؟ از همین جا شروع کنیم، همین سال گذشته همین ایام بود نه یک روزنامه نگار یا یک نویسنده، مقامات رسمی امریکا گفتند فشار حداکثری شکست فاحش خورد؛ این عین اظهاراتشان بود. ادعای من نیست که تحلیل کنم بگویم شکست خوردند. اینها می‌گفتند شما نمی‌توانید نفت بفروشید. این لایحه بودجه هم ۱۴۰۱ ما و هم ۱۴۰۲ ماست، هم میزان نفتی که در آن اعلام شده می‌توانیم بفروشیم و بر آن مبنا بودجه بسته می‌شود و هم مبلغش. اینها یک اظهاراتی است که خود آن‌ها بیان کردند، این نیست که مثلاً ما بیاییم تحلیل کنیم و بگوییم اینها شکست خوردند، نه طرف خود آمده و این را گفته یا همین قضیه فروش نفت؛ او که می‌گفت شما حتی یک بشکه نفت نباید بفروشی، امروز بودجه ما را دنیا می‌بیند، بودجه سال ۴۰۱ و ۴۰۲ آینده قشنگ مشخص است چه میزان نفت و با چه قیمتی می‌فروشیم. این چیزی هم که اعلام می‌شود کاملاً باید برود دیوان محاسبات؛ ادعایی که می‌شود از سوی دولت تک تکش محاسبه می‌شود، یعنی با این قیمت و میزان انجام می‌شود. ما در چنین شرایطی که او فشار حداکثری اش جواب نداد، گزینه نظامی که می‌گفت اول از همه شروع کرد، جواب نداد، ترور و هدف قرار دادن تأسیسات و افراد ما، هیچ کدامش، حتی این گزینه‌هایی بوده که می‌توانسته استفاده کند، من حالا آن سؤال را می‌خواهم عرض کنم که اگر ما الآن آن فهرستی که اینها می‌توانستند روی کاغذ بیاورند که این کار‌ها را علیه ملت ایران انجام می‌دهیم یک نگاهی کنیم می‌بینیم همه آن‌ها را انجام دادند، اما ما در چه نقطه‌ای هستیم؟ در نقطه‌ای که ملت ما امروز با افتخار چهل و چهارمین سالگرد پیروزی انقلابش را جشن می‌گیرد، وارد چهل و پنجمین سالش می‌شود. این خیلی ارزشمند است. سؤال این است؛ اگر این همه توانش را به کار گرفته، همه شان باهم این امکان را به کار گرفتند، چرا موفق نشدند؟ این آن سؤالی است که به نظرم خیلی اهمیت دارد. یکی از چیز‌هایی که خیلی مهم است بحث حافظه تاریخی است. ما اگر در زندگی فردی یک شخصیتی هر چقدر هم دارای کمالات و امتیازاتی هم باشد، اگر خدای ناکرده دچار عارضه فراموشی که آلزایمر می‌گویند شود می‌بینید آن تأثیرگذاری خود را از دست می‌دهد، نقاط قوتی که دارد، این که کاری که می‌تواند انجام دهد، آن امکان عملش را از دست می‌دهد. شما امروز می‌بینید که اگر آن‌ها تمام تلاش شان این است که یک جامعه‌ای آن حافظه تاریخی خود را از دست بدهد. شاید چنین جلسات و گفتگویی این مهم است که ما باید ببینیم این ۴۴ سال آن حافظه تاریخی مان را حفظ کنیم، چه نقاط قوتی بوده که آن نتوانسته علیرغم این که همه توانش را به کار می‌گیرد نتیجه بگیرد؟
مجری: الآن اشاره کردید دشمنان، معاندان و منافقان جمهوری اسلامی ایران همه ابزارهایشان را فهرست کردند نه تنها فهرست کردند و لیست کردند، از آن‌ها در طول این ۴۴ سال استفاده کردند، برگردیم به چند ماه پیش زمانی که حرکات غیرمتعارف خودشان را به اوج رساندند و باز هم اقداماتی کردند، سناریو‌هایی پیچیدند که به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی جنگ ترکیبی را آغاز کردند که باز هم رسید به نقطه بن بست و برگردیم به این که چه نقاط قوتی ما در جمهوری اسلامی داریم به پشتوانه ملت که این چنین شد؟
آقای جلیلی: بحث این است که این حرکت‌های اخیر اگر ما می‌گوییم دشمن همه گزینه هایش را استفاده کرد و نتیجه نگرفت این تحرکات اخیر؛ تحلیلش چیست؟ این که شما در این سه چهار ماه اخیر دیدید که چند قدرت استکباری دنیا که از ابتدا با ایران، جمهوری اسلامی، انقلاب اسلامی، ملت ایران سر سازگاری نداشتند؛ ملتی که قیام کرده بود، یک حرکتی را شروع کرده بود و انتخابی را کرده بود. آن‌ها از ابتدا با انتخاب ملت ایران مخالفت می‌کردند. سؤال این است که چرا موفق نشدند؟ اینها به لحاظ توان نظامی کم داشتند؟ توان اقتصادی کم داشتند؟ توان سیاسی کم داشتند؟ شما می‌بینید هر جایی هر ابزاری در اختیارشان بود استفاده کردند، چرا موفق نشدند؟ چه قدرتی در برابر آن‌ها بود؟ چه قدرتی مانع شد که آن‌ها بتوانند به آن اهدافشان برسند؟ آن قدرت را اگر بخواهم در دو کلمه خلاصه کنم، می‌شود قدرت ملت ایران، جمهوری اسلامی. این بود که مانع آن‌ها شد؛ ملتی که ایستاد فقط نیامد رأی بدهد، من این را در یکی از گفتگو‌های همین آقایان؛ آقای سولانا از من سؤال کرد که این مردم سالاری دینی که شما می‌گویید فرقش با دموکراسی غربی و دموکراسی‌های ما چیست؟ همان جا گفتم؛ فرقش این است که در دموکراسی شما می‌آیند یک رأی می‌دهند، می‌روند، اینجا وقتی که می‌آید یک رأی می‌دهد، پای آن رأیش می‌ایستد، چهار فرزندش هم تقدیم می‌کند با افتخار؛ این تولید قدرت می‌کند.
مجری: می‌شود بگوییم همین جا و نکاتی که اشاره می‌کنید یعنی معجزه ملت، پشتوانه مردم؛ همین اشتباه محاسباتی دشمن است؟
آقای جلیلی: دقیقاً همین است، چیزی که آن‌ها محاسبه نکردند چنین قدرت و چنین ملتی است؛ ملتی که آرمان و ایمانش وقتی در او تجلی پیدا می‌کند تولید عزت و قدرت می‌کند، این بسیار اهمیت دارد، این آن چیزی است که آن در محاسبات خود نداشته، از روز اول انقلاب تا امروز، تا همین حرکت اخیر هم این را محاسبه نکرده بود. این تعبیری که ما داریم در قرآن که آن‌ها می‌آیند این کارشان را می‌خواهند انجام دهند؛ «فَأَتَهُمُ اللهُ مِن حَیثُ لَم یَحتَسِبُوا» این است. یک قدرتی در برابرشان ظهور پیدا می‌کند که اینها در محاسباتشان نگنجانده بودند. اینها روی همین قضیه؛ جنگ، ترور و فشار حداکثری اقتصادی را به کار بردند، اما خودشان به جایی رسیدند که گفتند این شکست فاحش بود، حالا باید چه کار کنند؟ اینها تمام توان خودشان را گذاشتند برای این که در صفوف این ملت بتوانند رخنه ایجاد کنند، در ایمان ملت بتوانند یک تردیدی ایجاد کنند.
مجری: صف بانوان را جدا کنند، صف دهه هشتادی‌ها را جدا کنند...
آقای جلیلی: شکل‌های مختلف، همان کار‌هایی که داشتند، بحثم این است چند ماه اخیر تلاشی را شکل دادند در عرصه‌های مختلف، برای چه بود؟ برای این که فهمیدند قدرت ملت ایران هست که نمی‌گذارد آن‌ها به اهداف خودشان برسند، وحدت و آن ایمان ملت ایران، آن باور به آرمان‌های خودش؛ اینها تولید قدرت می‌کند. این که شما می‌بینید کسانی که در عین این که می‌آیند و مثلاً هنوز که هنوز است یک پانسمان بیماران پروانه‌ای را تحریم می‌کنند؛ ۲۵۰ شبکه ماهواره‌ای برای فضای ایران درست می‌کنند؛ برای چیست؟ برای این نیست که می‌خواهند اوقات فراغت ملت ایران را پر کنند؟ کسانی که می‌آیند یک ملتی را، مردم کوچه و بازار را بمباران شیمیایی می‌کنند. این طور نیست که شعار زندگی بتواند بدهد، زندگی شعار ملت ایران است، کسانی که بدترین فشار‌ها را به ملت ایران تحمیل کردند، تحریم‌های مختلف، نمی‌توانند مدعی آزادی ملت ایران باشند. تو داری ملت ایران را از ابتدایی‌ترین حقوقش می‌خواهی مانع شوی. دانشمندان مان را هدف قرار می‌دهی. این حرکت‌های جاهلی و قرون وسطایی را ببینید؛ مثلاً شما می‌بینید دانشمندِ فیزیکدانِ شما هدف ترور اینها قرار می‌گیرد؛ این حرکت کجای مثلاً تمدن تو شکل پیدا می‌کند؟ اینها ملت ایران را فهمیدند که با ملتی مواجهند که این ملت وحدت، همبستگی و آرمان دارد و پایش می‌ایستد و این قدرت را دارد که از آن امکانات و توانمندی خودش به خوبی استفاده کند. این را یادم هست یکی از همین مقامات اروپایی به من می‌گفت؛ می‌گفت شما ملت تان فقط مقاومت نکردند، پیشرفت هم کردند، یعنی با این همه فشار، این پیشرفت را هم داشتند.
مجری: می‌خواهیم راجع به اهمیت دیروز صحبت کنیم؛ شما اشاره کردید به برخی از واژه‌ها مثل وحدت، باور، اعتقاد قلبی، آن چیزی که ما دیروز شاهد بودیم در تصاویر مختلف و خیابان‌های مملو از جمعیت چه در پایتخت، چه در دورترین شهر‌ها و روستا‌های کشورمان، چرا مردم به رغم مشکلاتی که داشتند، گلایه‌هایی که بعضاً مطرح می‌کردند، نارضایتی که داشتند نسبت به عملکرد برخی مسئولان حاکمیتی، باز هم چنین پرشور در صحنه حاضر شدند؟ انقلاب اسلامی ما چه معانی و مفاهیمی را برای آن‌ها معنی کرده که این چنین موج آفرین و شورآفرین در صحنه حاضر می‌شوند؟
آقای جلیلی: ملت ما یک انتخاب بزرگ و تاریخی کرد. این انتخاب چیزی نیست که مربوط به امروز و دیروز باشد، این ریشه در قرن‌ها فرهنگ و ایمان این ملت دارد. قرن‌ها این ملت‌ها تعالیمی را آموخته و با آن‌ها زندگی کرده، آرمان‌هایی داشته که بعد از قرن‌ها در ۲۲ بهمن ۵۷ توانست آن را محقق کند. دعوت خدا و رسول را اجابت کند. این تعبیری که «اِستَجِیبُوا لِلَّهِ و لِلرَّسولِ إذَا دَعَاکُم لِمَا یُحیِیکُم» با ۲۲ بهمن ۵۷ ملت ما این دعوت را اجابت کرد تا یک حیات بگیرد. این حیات را در این سال‌ها تجربه کرد؛ در این حرکت‌هایی که علیرغم همه حرکت‌هایی که آن‌ها علیه این ملت به کار بردند. وقتی که او از همه گزینه‌ها استفاده کرد و نتیجه نگرفت شما در یک نقطه حساس هستی، در یک بزنگاه هستی. این خیلی مهم است؛ اهمیت کار دیروز این بود. این بزنگاه را باید یک تحلیل درست از آن داشت؛ نشست بحث کرد، ولی تحلیل درست داشت. چرا تحلیل درست داشت؟ این گزینه‌های اصلی و سخت را که جواب نداد. او دیده بعد از ۴۴ سال همه این گزینه‌ها را گذاشته، این موانع را سر راه ملت گذاشت، از آن عبور کرده، امروز به اذعان خود او، این گزینه‌ها بی اثر یا کم اثر شده و آن تأثیر اساسی را دیگر ندارد. این ملت یعنی به نقطه‌ای رسیده است که می‌تواند شتاب بگیرد؛ این موانع را عبور کرده، این که مقام معظم رهبری فرمودند ما در نقطه‌ای هستیم که حرکت به سمت پیشرفت و قدرت همه جانبه را امروز می‌توانیم داشته باشیم، این است. چون او دیگر کدام گزینه را می‌خواهد روی میز بگذارد؟ کدام گزینه است که به قول خود او که می‌گوید اینها بی اثر است، نتیجه نداده، شکست فاحش خورده. در این چند ماه گذشته به تعبیری می‌شود گفت یکی از آخرین تیر‌های خود را آمد شلیک کند، این است که بیاید در باور یک ملت تردید ایجاد کند، همه تلاشش را انجام داد و فکر می‌کرد این که شما می‌دیدید این قدرت ها، این را گفتم شما دیدید چند قدرت بیشتر نیستند خود را به عنوان جامعه جهانی معرفی می‌کنند، جمعشان که می‌کنی می‌بینی اینها در خود کشورهایشان هم مقبولیت واقعی را ندارند، ولی همین چند قدرت مثلاً خودشان را می‌خواستند یک زمان به عنوان جامعه جهانی معرفی کنند، یکی اش در شرق است، یکی در غرب است، یکی در اروپا و یکی در امریکاست. شما می‌بینید به یک شکل بی سابقه‌ای می‌آید پای کار مثلاً در شرق نخست وزیر استرالیا می‌آید صحبت می‌کند، نخست وزیر کانادا در غرب نه تنها صحبت می‌کند می‌آید در تظاهرات شرکت می‌کند، این وزنی این کار ندارد، ولی چرا اینها می‌آیند حیثیتشان را می‌گذارند؟ مکرون چرا می‌آید در این شرایط مثلاً فلان حرکت را انجام می‌دهد که فقط حیثیت خود را گذاشته، هیچ چیزی هم نداشته. شما همین چند روز پیش دیدید همین‌هایی که توصیه می‌کردند یک کاری انجام شد، ۳۵ مؤسسه غربی در این چهار ماه آمدند کلی به اصطلاح خود کار کردند. اینها بیش از ۲۰۰ توصیه دادند، اینها هست و همه مشخص است. مثلاً اینها به چه رسیده بودند؟ این را ملت ما توجه کنند، این‌هایی که یک زمانی می‌گفتند گزینه نظامی، فشار اقتصادی و حداکثری، رسیده بودند به این که بله ما باید امروز مثلاً افزایش حملات لفظی انجام دهیم، ما باید از عنصر تمسخر استفاده کنیم، این جالب است یکی از اینها گفته بود ما باید توهین و تمسخر را به عنوان یکی از آن سلاح جدی در این کار به کار بگیریم، یعنی کسانی که با همه آن توانشان نتوانستند کار بگیرند امروز به این طور چیز‌ها روی آوردند. اینجا اهمیتش چیست؟ اینها را مگر به کار نگرفتند؟ مگر نیامدند همین چیز‌ها را آوردند پای کار. چند نکته جالب است برای ملت مان بخوانم این است که مانند کسی که به استیصال رسیده، می‌داند در برابر یک ملتی که ۴۴ سال مقاومت کرده و فقط مقاومت نکرده، پیشرفت هم کرده، امروز به نقطه‌ای رسیده که می‌تواند اوج بگیرد، دیگر موانع جدی در برابرش نیست. آخرین ابزارهایشان همین بود؛ همین که شما برو تمسخر، اهانت کن، از این حرکت‌هایی که در این چند ماه دیدیم. چند تا از اینها نکات جالبی بود؛ این برای ملت ما جالب است که یکی از آن‌ها بیان می‌کند که در همان راهبرد‌هایی که ارائه می‌دهد می‌گوید اگر ما در این حرکت دو سه ماهه آن اتفاقی که آن‌ها می‌خواهند نیفتد و آن خیال خامی که داشتند که فکر می‌کردند بله نخواهد شد، چون این را هر چند وقتی داشتند. این عین تعبیر آن است، می‌گوید این موضوع یک شکست بزرگ برای قدرت‌های غربی خواهد بود. ما باید این کار را بتوانیم انجام دهیم. آن یکی دیگرشان می‌گوید ما اگر می‌خواهیم از این ابزار الآن نتوانیم آن استفاده لازم را کنیم، بهترین شانسمان دیگر از دست خواهد رفت و می‌گوید ما آن بهترین شانس خود را از دست خواهیم داد. این را که می‌گویم دوستان نشان می‌دهند، چون اینها حرف‌های من نیست، اظهارات آنهاست. یکی از آن‌ها می‌گوید، این خیلی جالب است، این که فرمودید دیروز چه اهمیتی داشت؟ این بود. یکی از اینها می‌گوید؛ ما اگر این فرصت را از دست بدهیم باید چندین سال دیگر منتظر شویم و من از تصور این موضوع وحشت می‌کنم و به خود می‌لرزم. این چیز‌هایی است که بیان می‌کنند. همین مؤسساتی که این توصیه‌ها را به آن‌ها دادند. با این حرکت و سرمایه گذاری آمدند وسط کار، بعد چه شد؟ حماسه دیروز و رسیدن به آن نقطه عطف جدید. این نقطه عطف را باید دقیق شناخت. این نقطه عطف می‌تواند نقطه اوج و پیشرفت باشد، چون بعضی سؤال می‌کنند این شرایط و مسائل اقتصادی و مشکلاتی که در کشور وجود دارد چطور شما می‌گویید نقطه پیشرفت؟
مجری: همان نکته‌ای که اشاره کردید که ما داریم به سمت قدرت همه جانبه‌ای پیش می‌رویم؟
آقای جلیلی: این فرمایش حضرت آقا بود. می‌گویند چرا این مطلب بیان می‌شود؟ ما امروز در نقطه‌ای هستیم که عرض کردم از یک طرف، آن طرف که یک زمان تهدید می‌کرد گزینه الف، ج، د؛ همه اینها را به کار برد. آخرین گزینه اش چه بود؟ همین چیز‌های این فرمی که بیان می‌کرد بله شما بروید تمسخر و اهانت کنید یا از آن گزینه‌های آن طوری رسیده بود به چه، تا همین راهکار‌هایی که ارائه می‌دادند مثلاً شما سطح روابط دیپلماتیک با ایران را بیاورید پایین، الآن ما در چه نقطه‌ای هستیم؟ همین کشوری که رئیس جمهورش بیان می‌کرد که بله ایران در آستانه انقلاب است، می‌رفت با یک دلقک عکس می‌گرفت، شما دیروز و چند روز پیش می‌بینید که سفیرش آمده اینجا و استوارنامه اش را تقدیم رئیس جمهور ما می‌کند. همین‌هایی که تهدید می‌کردند، به این وضع. این آخرین ابزارهایشان که از سر استیصال و از سر این بود که خودشان این را فهمیده بودند که آن گزینه‌هایی ندارند که در برابر ملت ایران به کار بگیرند. رسیدند به بحث‌های این فرمی. من بحثم این است این نقطه را باید قدر دانست و فهمید. یعنی ملتی که اگر توانسته در جنگ و این مباحث این طور حماسه بیافریند، قدرت ایجاد کند، تولید عزت کند و فقط مقاومت نکند، پیشرفت کند، حالا شما ببینید همین حماسه را در اقتصاد، صنعت، کشاورزی و اینها چطور می‌تواند ایجاد کند.
مجری: فرمودید و روی آن تأکید دارید که ما رسیدیم به یک نقطه عطف جدید، حماسه حضور مردم دیروز در راهپیمایی و در حوزه‌های مختلف آن دستاورد‌هایی که در اقتصاد و حوزه‌های اجتماعی می‌بینیم همه گواه بر این است، در کنار مشکلات و موضوعات کشور که به آن اشاره کردید نکته بسیار مهم هم است در شناخت نقطه عطف جدید، این که ما به چه دلایلی، با چه منطقی امید داشته باشیم به آینده؟
آقای جلیلی: اینجا آن حافظه تاریخی کمک می‌کند، این که من گفتم یک ملت اگر حافظه تاریخی اش را از دست بدهد دچار خسران خواهد شد، چرا؟ چون شما در حافظه تاریخی یک نقاط قوت داری، یک نقاط مثبت داری، اگر آن صفر شود، دوباره باید از اول شروع کنی، همچنان که یک نقاط ضعف و تلخ داری، اگر هزینه‌هایی را داشتی، دوباره آن را باید، آن هزینه‌ها می‌تواند خدای ناکرده دوباره تکرار شود. اینجاست که چرا ما می‌گوییم آینده؛ یک آینده روشن است؛ چون شما اگر نقاط قوتی داشتی که آن ۴۴ سال یک کشور کوچک نبوده، یک صدام نبوده که بیاید جلوی شما بایستد، همه قدرت‌ها به او کمک کردند. آن کسی که خود را ابرقدرت می‌داند آمده راهبرد فشار حداکثری اقتصادی را مطرح کرده و بعد این که شکست فاحش خورده. این یک قوتی بوده، این قوت را باید پیدا کرد. اگر شما می‌خواهید امروز یک ضعف‌ها و زخم‌هایی داریم که اتفاقاً دشمن می‌آید روی همان زخم‌ها می‌نشیند. این زخم‌ها را اگر می‌خواهید التیام بدهید، اگر این ضعف‌ها را می‌خواهیم برطرف کنیم چگونه این باید برطرف شود؟ با نقاط قوت باید برطرف شود. همچنان که شما در زندگی فردی اگر می‌خواهی یک حرکت رو به جلو داشته باشی، بر اساس داشته هایت برنامه ریزی می‌کنی، بر اساس نداشته هایت که برنامه ریزی نمی‌کنی. اتفاقاً یک برنامه او این است؛ تا همین کار‌هایی که در این سه چهار ماه می‌کرد تلاش جدی داشت که نقاط قوت شما را بپوشاند. تلاش جدی داشت که نقاط قوت شما را تحقیر کند، تقلیل بدهد و کوچک کند، چرا؟ چون می‌دانست این کار‌ها می‌تواند شما را در عرصه‌های دیگر هم راه بیندازد، یعنی اگر شما با یک نقطه قوتی که همان ملت ایران است، عرصه وقتی که باز می‌شود، ملت می‌تواند بیاید مشارکت کند، آن حماسه بزرگ را در دفاع مقدس ایجاد می‌کند، این در اقتصاد هم می‌تواند ایجاد کند که امروز شما نشانه هایش را می‌بینید، همین شرکت‌های دانش بنیان؛ جوانان این ملت هستند، همین دانش آموخته‌های دانشگاه‌های خودمان هستند که امروز دارند ایجاد می‌کنند. همین قدرت‌هایی که زمانی در دفاع مقدس به طرف مقابل ما همه چیز می‌دادند به این طرف می‌گفتند شما حتی حق نداری سیم خاردار داشته باشی. امروز می‌بینید صحبت از چه می‌کنند، چون این صحبت من نیست، صحبتی است که آن‌ها می‌کنند که می‌گویند بله، امروز سلاح‌های ایران می‌تواند موازنه قدرت را تغییر بدهد. این در عرصه سایر فناوری‌ها و سایر عرصه‌های اقتصادی هم می‌تواند ظهور و بروز داشته باشد. آن نکته اصلی که می‌خواهم عرض کنم این است؛ ما امروز در یک بزنگاهی هستیم، چه چیز می‌تواند این را ارتقاء دهد؟ آن قدرت نرم ما. خیلی کشور‌ها بودند که قدرت اقتصادی و نظامی داشتند، اما در بزنگاه هایی، چون هوشمندی لازم را نداشتند نتوانستند از آن قدرت نرمشان و سایر قوایشان به خوبی و هوشمندانه استفاده کنند، لطمه خوردند. ما یک بزنگاه‌هایی بوده مثلاً جنگ جهانی اول و دوم، دنیا دستخوش تغییرات بوده، در آن زمان می‌بینید برخی که آمدند از این فرصت‌ها استفاده کردند سعی کردند که کارشان را به هر حال استفاده کنند، خودشان را تثبیت کنند. ما امروز در نقطه‌ای هستیم که می‌توانیم با توانمندی‌های ملت وارد این دوره جدید و نظم جدید جهانی شویم. این بحثی که برخی کشور‌ها مطرح می‌کنند من اگر بخواهم بگویم، برخی از این کشور‌ها این طور نیست که فکر کنید اینها همان کشور‌های سابق هستند، همین رئیس جمهور فرانسه سه سال پیش در جمع سفرای خودشان یک صحبت کرده بود گفته بود ما آن شرایط را نداریم، ما در شرایطی هستیم که یا باید به امریکا وصل شویم یا به چین، عین صحبت‌های اوست که خواهد شد. امروز ملت ایران در یک شرایط بسیار خوب است که می‌تواند با اتکا به این توانمندی‌هایی که دارد، با هوشمندی و قدرت نرمی که مبتنی بر وحدت و آرمان و اندیشه بالایی که دارد و اتفاقاً نگرانی آنهاست، می‌تواند موفقیت بزرگی را رقم بزند.
