به گزارش خبرنگار مهر، فناوری های کمک باروری با هدف رفع مشکل ناباروری ایجاد شده اند. به طور کلی این روش ها شامل سه مرحله استخراج تخمک از تخمدان، بارور کردن تخمک به وسیله اسپرم در شرایط آزمایشگاهی و انتقال تخمک بارور شده به رحم زنی که تخمک از وی استخراج شده است یا فردی دیگر، برای ادامه مراحل تکوین طبیعی جنین انجام می شود.
با وجود تمام تلاش ها و پیشرفت های به دست آمده در سال های اخیر بازده روش های کمک باروری همچنان اندک و در حدود ۳۰ درصد است.
یکی از مراحل مهم در روند معمول کمک باروری، انتخاب تخمک مناسبی است که کیفیت لازم را برای ادامه مراحل داشته باشد. در این مرحله تصمیم گیری می شود کدام تخمک قابلیت تکوین به یک نوزاد کامل را دارد. معمول ترین روش ارزیابی کیفیت تخمک، بررسی شکل ظاهری آن توسط جنین شناس به وسیله میکروسکوپ است. استفاده از چنین روشی که متکی بر مشاهده و وابسته به تجربه جنین شناس است می تواند منجر به تشخیص و انتخاب اشتباه شود.
به طور معمول راه حل غلبه بر محدودیت های قضاوت انسانی و اشتباهات ناشی از آن، استفاده از رویکردهای مهندسی است. با هدف بررسی و طبقه بندی روش های مهندسی برای ارزیابی کیفیت تخمک، محققان پژوهشگاه رویان به نگارش مقاله ای مروری پرداختند. در این مقاله مروری، چالش های پیش روی مراکز درمانی و محیط های آزمایشگاهی در مواجه با چشم انداز پزشکی مدرن و ورود جنبه های نوین علمی به آن مورد بررسی قرار گرفت.
همچنین یک روند استاندارد برای انتخاب تخمک ارائه شد که می تواند به بهبود تحقیقات در این زمینه کمک کند. علاوه بر این، در مقاله مذکور که در نشریه بین المللی Biology of Reproduction منتشر شده است، روش های مؤثری برای تسریع پژوهش های پیش رو پیشنهاد شد.
هدف از مقاله مروری مذکور ایجاد یک چشم انداز جدید با رویکردهای مهندسی برای ارزیابی کیفیت تخمک بود تا امیدهای موجود برای حل مشکل زوج های نابارور افزایش یابد.
این پروژه توسط دکتر روح الله فتحی، دکتر داوود فتحی و پیمان پالای از پژوهشگاه رویان و دانشگاه تربیت مدرس به انجام رسیده است.
