۱۷ فوریه ۲۰۰۷، ناسا تعدادی از ماهواره‌ها با نام تمیس را برای کشف علم پشت رنگارنگ‌ترین شفق‌های زمین به فضا پرتاب کرد.
تمیس مخفف عبارت تاریخچه زمانی رویدادها و تعاملات در مقیاس کلان در طول طوفان‌های فرعی است.
طوفان‌های فرعی زمانی اتفاق می‌افتند که مغناطیس کره زمین توسط باد خورشیدی یا ذرات پرانرژی که از خورشید می‌آیند، مختل می‌شود. این پدیده باعث می‌شود شفق‌های قطبی در آسمان درخشان و موج‌دار شوند. تمیس به دانشمندان کمک کرد تا بفهمند چه چیزی باعث این طوفان‌های فرعی می‌شود.
هر پنج ماهواره تمیس قبل از تقسیم‌شدن به مدار زمین در شکل‌گیری، با یک موشک دلتا- ۲ پرتاب شدند. از میان این پنج سفینه، سه تا از این ماهواره‌ها به دور زمین در مگنتوسفر می‌چرخند، درحالی‌که دو ماهواره به مدار اطراف ماه منتقل شده‌اند.
هر ماهواره دارای پنج ابزار یکسان است، ازجمله یک مغناطیس‌سنج شار، تحلیلگر الکترواستاتیک، تلسکوپ حالت جامد، مغناطیس‌سنج و جستجوگر سیم‌پیچ و یک ابزار میدان الکتریکی.
در سال ۲۰۰۷، تمیس شواهدی از ریسمان‌های مغناطیسی پیدا کرد که جو فوقانی زمین را مستقیماً به خورشید متصل می‌کردند و تئوری برهم‌کنش الکتریکی خورشید و زمین که توسط «کریستین بیرکلند» در سال ۱۹۰۸ پیشنهاد شد را دوباره تأیید کرد.
دو کاوشگر از پنج کاوشگر که تقریباً یک سوم تا ماه فاصله داشتند، رویدادهایی را اندازه‌گیری کردند که نشان‌دهنده یک رویداد اتصال مجدد مغناطیسی، درست ۹۶ ثانیه قبل از تشدید شفق بود.
در ۱۹ مه ۲۰۰۸، آزمایشگاه علوم فضایی در دانشگاه کالیفرنیا، اعلام کرد که ناسا مأموریت تمیس را تا سال ۲۰۱۲ تمدید کرده است. سه کاوشگر داخلی تمیس به جمع‌آوری داده‌های ارزشمند در مورد برهم‌کنش خورشید با مغناطیس کره زمین ادامه می دهند. دو کاوشگر دیگر به مدار ماه حرکت کردند و به آرتمیس تغییر نام دادند.
از اکتبر ۲۰۱۹، هر دو کاوشگر ماه در مدارهای پایدار هستند و انتظار می‌رود که برای مدت طولانی فعال بمانند.
