خبرگزاری مهر: تیم‌های فوتبال سپاهان ایران و زنیت سنت پترزبورگ روسیه روز گذشته در دیداری تدارکاتی و دوستانه در ورزشگاه نقش جهان اصفهان به مصاف هم رفتند و تیم سپاهان در این بازی با نتیجه ۲ بر صفر به پیروزی رسید.
برگزاری بازی دو تیم حواشی و بازتاب‌های گوناگونی در روسیه به دنبال داشته است که یکی از جنجالی‌ترین آنها، کیفیت پایین پخش زنده این مسابقه در روسیه بوده است. سیگنال‌های ارسالی از ایران به حدی بی کیفیت بود که صدای تماشاگران روس را در آورد و یک شبکه تلویزیونی را به توضیح واداشت. علاوه بر این، یکی از رسانه‌های این کشور هم با کنایه اعلام کرد که این تصاویر یادآور کیفیت پخش زنده مسابقات سال ۲۰۰۷ در روسیه است!
شبکه روس: کیفیت پایین پخش تلویزیونی از ایران است
قاب‌های مشکی دور تصویر، پخش بازی بدون صدای ورزشگاه، شنیده شدن صدای گاه و بیگاه گزارشگر ایران و زوایای عجیب دوربین از جمله انتقاداتی بود که هنگام پخش بازی سپاهان - زنیت از سوی هواداران تیم روسی مطرح شد.
این انتقادات به حدی بود که در نهایت شبکه Match TV که مسابقه را پخش می‌کرد، مجبور به ارائه توضیحاتی شد و آن را تقصیر طرف ایرانی دانست.
در بخشی از توضیحات این شبکه آمده است: «مانند همه بینندگان، ما درک می‌کنیم که کیفیت پخش به طور کامل الزامات پخش مدرن را برآورده نمی‌کند. متأسفانه، این واقعیتی است که مربوط به شرکای ایرانی ما است که سیگنال را ارائه می‌دهند.»
امیدواری از عدم تکرار این اتفاق در بازی ایران و روسیه!
تیم‌های ملی فوتبال ایران و روسیه قرار است اوایل فروردین ماه در دیداری تدارکاتی به مصاف هم بروند. این بازی به میزبانی ایران در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود.
اتفاقاتی که در پخش زنده بازی سپاهان و زنیت رخ داد، این نگرانی را برای روس‌ها ایجاد کرده که در بازی تیم‌های ملی دو کشور هم شاهد تصاویر بی کیفیتی باشند.
شبکه Match TV در بخش پایانی بیانیه خود اشاره‌ای به این موضوع داشته است: «امیدواریم پخش بازی تیم ملی فوتبال روسیه و ایران در صورت انجام چنین دیداری کیفیت متفاوتی داشته باشد.»
رسانه روسی: به سال ۲۰۰۷ بازگشتیم!
وب سایت sports روسیه هم از جمله رسانه‌هایی بود که انتقاداتی را نسبت به پخش بازی مطرح کرد و نوشت که این شرایط، یادآور پخش بازی‌های سال ۲۰۰۷ در روسیه بوده است!
این وب سایت نوشت: «بازی از ایران توسط Match TV پخش شد و بسیار دلخراش به نظر می‌رسید: هیچ صدایی از استادیوم شنیده نمی‌شد و یک گزارشگر ایرانی گاهی اوقات به هوا می‌پرید. ما همچنین به مشکلات کیفیت و فریم‌های سیاه عالی توجه می‌کنیم. تصاویر من را به یاد مسابقات قهرمانی روسیه در سال ۲۰۰۷ می‌اندازد؛ فقط بدون حس دلپذیری از نوستالژی.»
