به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست پرسش و پاسخ فیلم روشن به کارگردانی روح‌الله حجازی با حضور کارگردان، جواد نوروزبیگی (تهیه‌کننده)، رضا عطاران، سارا بهرامی، نازنین سهامی، سرگل لواسانی (بازیگر)، مرتضی نجفی (مدیر فیلمبرداری)، سهیل دانش‌اشراقی (طراح صحنه)، ایمان امیدواری (طراح چهره‌پردازی)، میثم مولایی (تدوین‌گر)، بامداد افشار (آهنگساز) و با اجرای محمدرضا مقدسیان بعدازظهر امروز پنجشنبه، ۱۶ بهمن در سالن مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
در ابتدا روح الله حجازی کارگردان فیلم روشن ضمن عرض تسلیت درگذشت علی انصاریان و مهرداد میناوند حضور خود و عوامل فیلم را صرفا برای احترام خبرنگاران بیان کرد و گفت: امیدواریم دیگر شاهد مرگ عزیزانمان نباشیم.
پس از آن جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده روشن ضمن تسلیت درگذشت علی انصاریان در مورد فیلم گفت: دوستان بسیار به ما کمک کردند به خصوص آقا رضای (عطاران) عزیز به ما بسیار لطف کردند.
پس از آن رضا عطاران که نقش اصلی فیلم روشن را بر عهده داشت بیان کرد: من هم تسلیت می‌گویم فوت علی انصاریان را. با علی انصاریان و مهراد میناوند دوستی و آشنایی داشتم، اتفاقا اولین کار علی انصاریان در مجموعه زیر آسمان شهر بود که دعوت کردیم و آمدند و خیلی خوب و بسیار علاقه‌مند حضور داشت.
وی افزود: امیدوارم هرچه زودتر روزهای خوب ما برسد و اگر قرار است واکسنی بخریم، زودتر این کار را بکنیم.
عطاران در مورد نقش خود و علت حضور در این فیلم توضیح داد: شخصیت روشن به نظرم جای کار داشت و این شخصیت خوب پرداخته شده بود و به نظرم متفاوت بود و این انفعال عجیب و غریب را در نقشی دیگر ندیده بودم. روشن آدمی است که فشارهای اطراف را با مهربانی خنثی می‌کند و فشار را در نهایت به خودش منتقل می‌کند و سعی می‌کند زندگی دیگران ادامه داشته باشد.
وی افزود: روشن، شخصیت عجیب و غریبی بود دوستش داشتم و آن را بازی کردم.
سارا بهرامی هم در پاسخ به این سوال که چرا این نقش را پذیرفته است گفت: فیلم نامه روشن را خیلی دوست داشتم و بسیار دوست داشتم با آقای حجازی کار کنم و حضور رضا عطاران در این فیلم برایم تعیین کننده بود.
بهرامی در پاسخ به این سوال که آیا این نقش کوتاه می‌تواند برای وی که پیش‌تر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش زن را دریافت کرده بود حرکتی رو به جلو در کارنامه باشد، ادامه داد: دغدغه من سینما و بازی در نقش‌های مختلف است و کوتاه و بلند بودن بازی در فیلم برایم اهمیتی ندارد، امروز که فیلم را دیدم افتخار کردم و نتیجه را هم دوست داشتم.
روح‌الله حجازی در مورد نوشتار این فیلم تصریح کرد: این فیلم‌نامه را با برادرزاده ام نوشتم و پس از آن به آقای عطاران گفتم اگر شما بازی کنید این را می‌سازم وگرنه نمی‌سازم چون این فیلم را برای شما نوشتم. آقای عطاران (و برخی از بازیگران ما) پتانسیل هایی دارند که یک متن خوب می‌تواند آن را شکوفا کند.
حجازی در پاسخ سوالی در مورد اثرش و شباهت آن به ۸ سال اخیر، گفت: من فیلمساز سیاسی نیستم و آثارم خیلی تعابیر سیاسی ندارند. مسئله من شخصیت «روشن» بود و خیلی دنبال این ماجرا نیستم که بر مبنای مقطعی که در آن زندگی می‌کنیم، فیلم بسازم.
او ادامه داد: این فیلم بیشتر بعد جامعه‌شناختی دارد و علاقه‌ام موضوعات روانکاوانه است.
حجازی درباره سیاه‌نمایی در فیلم‌هایش گفت: من فکر می‌کنم این بار دست بر موضوعی گذاشتم که برای طبقه متوسط جامعه نیست و به سراغ طبقه فرودست جامعه رفتم. در آثار قبلی‌ام بیشتر روی روابط آدم‌ها تمرکز داشتم و در این فیلم به مسائل روانشناختی پرداخته‌ام.
او ادامه داد: اگر سراغ مکان‌هایی در جامعه برویم که کمتر دیده شده و اقشار طبقه فرودست را ببینیم، متوجه می‌شویم که رسالت سینما پرداختن به معضلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. بحث سیاه‌نمایی نیست و ما بایدبه این موضوعات بپردازیم.
کارگردان «روشن» درباره کمبود اطلاعات در باره شخصیت اصلی فیلم گفت: این اولین فیلم کاراکترمحور من است و به اعتقاد خودم به اندازه کافی به ابعاد مختلف این شخصیت پرداخته‌ام.
حجازی درپاسخ به این سوال که شخصیت «روشن» نماد مردم ایران است، گفت: من به دنبال نماد در آثارم نمی‌گردم. پیش‌تر هم می‌گفتند که اگر فیلم تک لوکیشن باشد یعنی نمادی از ایران است. اما اینجا سینما است و این تعابیر محلی از اعراب ندارد. گذر زمان به ما ثابت می‌کند که قضاوت‌های ما درست هستند یا خیر.
مرتضی نجفی، مدیر فیلمبرداری «روشن» با تسلیت به مناسبت درگذشت علی انصاریان گفت: هدف ما این بود که کادر را مربع فیلمبرداری کنیم که انزوای شخصیت «روشن» را به تصویر بکشیم. فکر می‌کنم سال‌ها بود که فیلمی با فیلمبرداری کادر «مربع» نداشتیم. بر اساس کادر مربع لوکیشن‌ها انتخاب و طراحی صحنه انجام شد، ضمن این که سعی کردیم از تهران تاریک فاصله بگیریم.
میثم مولایی درباره تدوین فیلم «روشن» گفت: کار کردن در این اثر و همکاری با روح‌الله حجازی و رضا عطاران برایم هیجان انگیز بود. این فیلم شخصیت‌محور بود و چنین فیلم‌هایی در تدوین چالش‌برانگیز هستند از این رو که بدانیم کجا نقطه نگاه را به سمت شخصیت اصلی ببریم و کجا از آن دور شویم.
