به گزالرش همشهری آنلاین، به گفته ارتش آمریکا، ۱۸ نوع مختلف از خودرو زرهی استرایکر وجود دارند. برخی از آنها به عنوان نفربر برای جابجایی سربازان به داخل و خارج از میدان نبرد ساخته شده اند، در شرایطی که برخی دیگر برای حمل سلاح هایی مانند خمپاره اندازهای ۱۲۰ میلیمتری و ایجاد آتش پشتیبان طراحی شده اند.
برخی مدل‌های استرایکر توانایی حمل سلاح های کالیبر متوسط و بزرگ را برای شلیک مستقیم به سوی نیروهای دشمن دارند و به عنوان نمونه توپ‌های ۳۰ میلیمتری یا حتی سلاح‌های بزرگ‌تر ۱۰۵ میلیمتری را حمل می‌کنند.
خودرو زرهی استرایکر در ابتدا با بدنه‌ای که قسمت زیرین آن صاف بود ساخته شد که آسیب‌پذیری این طراحی طی جنگ عراق در برابر بمب‌های دست‌ساز مشخص شد.
در پاسخ، ارتش آمریکا مدل‌های جدیدتر استرایکر که قسمت زیرین بدنه آنها وی شکل است را جایگزین نمونه‌های قدیمی کرد. در طراحی جدید، قسمت زیرین بدنه شبیه به طراحی مورد استفاده در خودروهای نظامی مقاوم در برابر کمین و مین (MRAP) است.
خودرو استرایکر قابلیت پیکربرندی در انواع مختلفی را دارد، از این رو، موارد استفاده گوناگون از جمله به عنوان خودرو مهندسی رزمی یا آمبولانس را ارائه می کند.
خودرو زرهی استرایکر نسبت به بسیاری از نفربرهای زرهی دیگر گزینه سرسخت‌تر و مقاوم‌تری محسوب می شود. قوس جلوی این خودرو می‌تواند در برابر گلوله‌های مسلسل سنگین ۱۴.۵ میلیمتری مقاومت کند.
زره خودرو استرایکر نیز دفاع همه جانبه در برابر گلوله‌های ۷.۶۲ میلیمتری را ارائه می کند.
یک زره سرامیکی افزودنی نیز برای محافظت همه جانبه از خودرو در برابر گلوله‌های ۱۴.۵ میلیمتری قابل نصب است. داخل خودرو زرهی استرایکر نیز برای محافظت از خدمه پوشش داده شده است.
