جواد نکونام بعد از برد مقابل الفیصلی و صعود فولاد به جمع چهار تیم برتر قاره آسیا در منطقه غرب، با چهره‌ای ناراحتی، از این گفت که خانواده‌اش، کادرش و تیمش اهمیت دارند و تصمیم گرفته در این برهه از مربیگری فولاد کناره‌گیری کند. این استعفا پشت پرده‌هایی دارد و به نوعی می‌توان حدس زد چه اتفاقاتی بین نکونام و فولاد رخ داده است.
تنهایی نکونام
جواد نکونام بعد از برد مقابل پرسپولیس، تحت فشار قرار گرفت. هر چند او برنده مسابقه بود اما هجمه زیادی علیه‌اش صورت گرفت و در این بین مدیران فولاد به طور کامل سکوت کردند. نکونام از همان روزها احساس کرد تنهاست و چنین بردهایی هم نمی‌تواند اثری در وضعیت خودش و تیمش داشته باشد.
فشار زیاد
بعد از چند روز جنجالی فولاد خوزستان عازم تبریز شد تا با تراکتور بازی کند. اخراج نکونام در بازی پرسپولیس باعث شد او به دلیل محرومیت این بازی را از روی سکوها تماشا کند. غیبت این مربی اثر زیادی در عملکرد فنی تیمش داشت، چراکه نمی‌توانست کنار خط تیمش را رهبری کند. فولاد در آن مسابقه دقیقه 100 گل خورد و با شکست به خانه بازگشت. فشار روی نکونام و فولاد از این مسابقه دوچندان شد.
عدم حمایت از فولاد
دو دیدار بعدی فولاد خوزستان هم با شکست همراه شد. باخت به سپاهان و مس رفسنجان نکونام را در موقعیتی قرار داد که هرگز آن را تجربه نکرده بود. این مربی که روزهای درخشانی با دو قهرمانی و کسب دو سهمیه آسیا برای فولاد رقم زده بود، توقع داشت بیشتر مورد توجه و حمایت قرار بگیرد، اما فشار روی او آنقدر زیاد شد که کارش به بیمارستان کشید. او لب خط متفاوت‌تر از هر زمان دیگری بود. بیشتر سر بازیکنان داد می‌زد و تلاش می‌کرد تا از این طریق کار تیمی را جلو ببرد. در روزهای سخت نکونام اما هیچ‌کدام از مسئولان فولاد خوزستان در رسانه‌ها از این مربی حمایت نکردند. گویا تا زمان سفر به قطر هم اختلافاتی بین این مربی و مدیرعامل فولاد وجود داشت. صرفه‌جویی در هزینه‌ها، عدم پرداخت پاداش‌ها، دوری از تیم و... همه و همه باعث شد تا نکونام تصور کند مدیر جدید فولاد خوزستان دوست ندارد او بماند و خواهان جدایی‌اش است.
اختلاف تا پای پرواز
از آنجا که نکونام سال‌های سال در فوتبال جنگیده و کارش را جلو برده است، این بار هم با وجود فشارها و استرس ناشی از شکست‌ها و عدم حمایت‌ها، ایستاد و به کارش ادامه داد. در این بین بازیکنان فولاد هم در جمع درونی خود حامی نکونام بودند. کاملاً پیدا بود دو قطب شکل گرفته است، قطبی که مدیریت فولاد در یکسو و نکونام و تیمش در سوی دیگر قرار داشتند. گویا در یک ماه گذشته نکونام و باشگاه بر سر مسائل مختلف از جمله سفر به قطر بحث و اختلاف‌نظر داشته‌اند و این اختلاف تا پای پرواز هم وجود داشته است. نکونام اعتقاد داشت تیمش به لحاظ روحی اُفت کرده و حداقل پرداخت پاداش‌های معوقه می‌تواند به لحاظ انگیزشی تیم او را بالا بکشد، اما این اتفاق رخ نداد.
شوک در رختکن
سفر فولاد به آسیا و حضور در رأس اخبار، کمی حواس‌ها را پرت کرد. هنوز اختلافاتی درون تیم وجود داشت. نکونام می‌گفت برای تاریخ‌سازی آمده‌اند، چون فولاد تا به حال به جمع چهار تیم برتر قاره در غرب آسیا نرسیده بود. آنها مقابل الفیصلی قرار گرفتند و از این مأموریت سربلند بیرون آمدند تا افتخاری دیگر به افتخارات نکونام در فولاد اضافه شود. او اما بعد از بازی نه لبخند زد و نه شاد بود. به رختکن تیمش رفت و از آنجا هم راهی کنفرانس مطبوعاتی شد و پرده از استعفایش برداشت. گویا هیچکس از این استعفا خبر نداشته و بازیکنان هم بعد از شنیدن خبر آن شوکه شده‌اند.
سکوت نشانه رضایت؟!
به نظر می‌رسید باشگاه خوزستانی بعد از استعفای نکونام سریعاً واکنش نشان داده و به حمایت از او بپردازد، ولی هیچ بیانیه یا توضیحی از سوی باشگاه دیده نشده و در این بین تنها آرمین مرادی که به تازگی سخنگوی فولاد شده، گفت با استعفای نکونام مخالفت شده است. او حتی تأکید کرد این مربی از کار با فولاد خوزستان کاملاً راضی است. این جمله مرادی با رفتار نکونام در کنفرانس مطبوعاتی تناقض داشت و مشخص بود یک موضع شخصی است تا رسمی. سکوت حمیدرضا رادکیا مدیرعامل فولاد هم گویای همه چیز بود. او در این مدت مصاحبه نکرده و در تلاش بود تا از همه اتفاقات دور باشد و حتی اسم و عکسش جایی دیده نمی‌شود. سرپرست موقت باشگاه فولاد از لحظه استعفای نکونام به طور کامل سکوت کرده و ظاهراً این سکوتش ادامه‌دار خواهد بود. رادکیا بعد از اتفاقات عجیب بازی پرسپولیس هم حتی برای حمایت از تیمش هیچ صحبتی نکرد. بعد از شکست‌های اخیر فولاد هم دوباره سکوت کرد و مقابل فشارها روی نکونام سکوت کرده و حمایتی نداشت، موضوعی که ظاهراً نکونام را به شدت ناراحت کرده بود.
پیش‌بینی شکست؟!
فضای خبری در فولاد محدود بوده و هنوز هیچکس نمی‌داند دقیقاً چه اتفاقاتی در اردوی این تیم رخ داده که نکونام با وجود صعود استعفا کرده است. ظاهراً بخشی از مشکلات مالی است و بخش دیگری به رفتارهای مدیریت باشگاه بازمی‌گردد. نکونام گویا توقع داشته بعد از شکست الفیصلی و رهایی از فشار وحشتناکی که روی تک تک بازیکنانش وجود داشته، مدیران فولاد داخل رختکن یا حداقل در زمان صرف شام پاداش بازیکنانش را بپردازند.
او از مدتی قبل اعلام کرده بود تیمش به لحاظ روحی شرایط سختی دارد و بازیکنانش وضعیت نرمالی را تجربه نمی‌کنند. خبرهای رسیده اما حکایت از آن دارد مسئولان فولاد پولی از اهواز به دوحه نبرده‌اند و در روزهای گذشته حتی نکونام از جیب هزینه کرده است. گویا او در این روزها حتی تمرکز کافی نداشته است، چرا که شاهد پاره‌ای از مسائل و مشکلات در اردو بوده و حتی قصد داشته قبل از بازی کنار بکشد، اما از این کار منصرف شده است.
نکونام ظاهراً مطمئن شده برنامه‌ریزی صورت گرفته به شکلی بوده است که تیمش دوشنبه شب و بعد از دیدار با الفیصلی از دوحه به اهواز برگردد، چون همه مطمئن بودند به خاطر فشارها و شرایط تیم این بازی را می‌بازد. طبیعتاً باخت چهارم برای این مربی به منزله برکناری بود. به همین خاطر بعد از برد هم استعفا کرد تا به همه بگوید محکوم به استعفا یا برکناری از فولاد بوده و حتی اگر بماند، پنجشنبه در صورت شکست احتمالی مقابل الهلال اخراج می‌شود!
