کوههای مریخی چابهار را نه طبیعت سرسبز و نه قلههای برفی دیدنی کردهاند، بلکه فقط به علت شکل ویژهشان متمایز شدهاند. به جرات میتوان گفت کوههای مریخی چابهار یکی از موهبت های طبیعی خاص ایران است و مشابه آن را در کمتر جایی از دنیا میتوان یافت، به جز در سیارهای دیگر مانند مریخ!
کوه های مریخی چابهار در فاصله 40 کیلومتری از این شهر، از منطقه کچو تا خلیج گواتر ادامه دارند و سرتاسر این منطقه را فرا گرفته اند که گردشگران می توانند از نزدیک آن ها را تماشا کنند. این کوه های مینیاتوری که قدمتشان به حدود 5 میلیون سال پیش برمی گردد، به علت فرسایش های صورت گرفته به شکل امروزی در آمده و جنس آن ها از ماسه سنگ و مارن می باشد. بازدید از این کوه های زیبا تصویری از سیاره مریخ را در ذهن بازدید کننده نشان می دهد.
جالب است بدانید که کوه های مریخی چابهار تا سالیان دراز زیر آب های دریای عمان بوده اند و به همین علت هنوز نیز آثاری از موجودات دریایی بر روی آن ها دیده می شود. خیلی از قسمت های کوه های مریخی چابهار از رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران سخت پوست دریایی تشکیل شده است.
این پدیده در علم زمین شناسی بدبوم یا بدلند نامیده می شود، بدبوم به سرزمین هایی خشک و بی آب و علف گفته می شود که خیلی با ارزش نیستند. در این منطقه پوشش گیاهی زیادی وجود ندارد و فقط تعدادی پرنده در نزدیکی آن زندگی می کنند. ناهمواری های موجود بر روی این کوه ها به قدری دقیق شکل گرفته اند که انگار هنرمندی چیره دست مدت ها این شیارها را طراحی نموده است.
این کوه های خاکستری رنگ، دارای شیارهای همسان و هم شکل هستند که دیدن آن ها شگفت انگیز است. جاده ای که به این جاذبه حیرت انگیز می رسد، خود خیلی دیدنی می باشد. خوب است بدانید که مردم محلی این کوه ها را آریا یا کالانی می نامند. این کوه های سرسخت، ارتفاع گوناگونی دارند که از 5 متر تا 100 متر قابل تغییر می باشند.
آسمان کوه های مریخی چابهار در موقع شب ، تصویر خیلی زیبایی از ستاره ها را به نمایش می گذارد که علاقه مندان علم نجوم می توانند زمان تاریکی هوا به این منطقه سفر کنند و بدون همراه داشتن تلسکوپ، از تماشای هزاران ستاره موجود در آسمان صاف و آبی لذت ببرند. اگر به صخره نوردی علاقه مند هستید، می توانید به بالای این کوه ها رفته و آن ها را فتح کنید.
کوههای مریخی چابهار از نوع رسوبی هستند و مطابق نظر کارشناسان در گذشتههای دور زیر تلی از خاک دفن بودهاند که بر اثر گذشت زمان و بارش بارانهای موسمی از زیر بیرون آمده اند. فرآیندهای تکتونیکی به علت فرورانش پوسته عمان به زیر مکران و فرسایش آبی و بادی از جمله مهمترین علل شکلگیری این کوهها بودهاند. شیارهای ریز و یکدستی روی کوهها، باعث شدهاند تا نام مینیاتوری به خود بگیرند و جلوهای فرازمینی پیدا کنند.
عمر این کوهها را بالغ بر پنج میلیون سال مشخص کردهاند. نکته جالب پیدا شدن انواع فسیل ماهی و آبزی در این کوهها است که ثابت میکند کوههای مینیاتوری در گذشته زیر آب قرار داشتهاند. همینطور از آنجا که کوهها در نزدیکی دریا قرار دارند، نمیتوان اثر جزر و مد را روی آنها نادیده گرفت.
بهترین زمان سفر به کوههای مریخی چابهار اوایل بهار، پاییز و زمستان است.
گردآوری: بخش گردشگری بیتوته