در واقع، اشنو سیگاری بوده که به‌دلیل بسته‌بندی کاغذی، ساده و بدون فیلتر، قیمت ناچیزی داشته و همه سیگاری‌ها اعم از متفنن و حرفه‌ای، قدرت خرید آن را داشته‌اند. از دهه۱۳۳۰ به بعد اُشنوی ویژه، در میان دانشجویان نیز پرطرفدار شد. بنا به داده‌های «ویکی‌پدیا» (که رحمت بر پدر نویسندگان و گردانندگانش باد) اشنوی ۵ ریالی طی چندین دهه گوی رقابت را از انواع داخلی و خارجی ربوده بود. آنچه این برند را شهره عام و خاص کرده بود علاوه بر کیفیت مطلوب تدخین و قیمت پایین، تعلق خاطر برخی شاعران و هنرمندان به آن بوده است. نصرت رحمانی شاعر، در عکسی بر پشت جلد مجموعه شعر معروفش«میعاد در لجن» اشنو به‌دست دیده می‌شود. (ضمنا در این روزهای ملتهب بازار سکه، بد نیست گریزی به شعری از« میعاد در لجن» بزنیم. آنجا که آورده است: آسیمه‌سر به‌سوی «سکه» تاختیم از مرز هست و نیست تا جوی پُر لجن با هم شتافتیم آن‌گه نگاه را به تن سکه بافتیم.) جلال آل‌احمد نیز از کشندگان اشنو بوده است تا جایی که سیمین دانشور در خاطرات خود با اشاره به این موضوع، علت مرگ او را افراط در کشیدن سیگار اشنو اعلام کرده است.
