به گزارش برنا، از دست دادن مهرداد میناوند داغ بزرگی بود که بر دل‌مان نشست اما امان از غمی که تازه شود با غمی دگر؛ درگذشت ناباورانه علی انصاریان، کابوسی بود که متاسفانه به حقیقت پیوست.
تقدیر الهی این بود که در دومین چهارشنبه سیاه، با دومین چهره محبوب فوتبال‌مان وداع تلخی داشته باشیم. نشستن در سوگ میناوند و انصاریان حتی در باورمان هم نمی‌گنجد اما رسم زندگی است و با سرنوشت نمی‌توان جنگید.
در عزای این دو عزیز، زمین و آسمان رنگ غم گرفت اما فراموش نمی‌کنیم که در این روزها خانواده میناوند، خانواده انصاریان و خانواده پرسپولیس تنها نماند. باشگاه پرسپولیس وظیفه خود می‌داند از همه هواداران فوتبال تقدیر کند. تمجید خاصه از آن کسانی است که به درخواست خانواده محترم و داغدیده انصاریان، در مراسم تدفین او شرکت نکردند؛ هرچند دلشکستگانی که علیرغم ریسک ابتلا به کرونا، راهی بهشت‌زهرا شدند، علی را تا منزل ابدی تنها نگذاشتند.
در این میان، هواداران و اعضای باشگاه و تیم استقلال مثل همیشه برادرانه و خواهرانه در سوگ عضوی از پرسپولیس شریک بودند که دست‌شان را به گرمی می‌فشاریم. این قانون بارها به اثبات رسیده که استقلال و پرسپولیس فقط در زمین سبز فوتبال رقیب یکدیگرند.
باید تقدیر کنیم از اعضا و ارکان باشگاه‌های مختلف فوتبال در ایران که با ارسال پیام یا تماس با خانواده انصاریان و به اشکال دیگر، عزادار فوت پیشکسوت دوست‌داشتنی پرسپولیس بودند. از چهره‌های سرشناس فوتبال، ورزش، سینما و موسیقی تقدیر می‌کنیم.
تاریخ هرگز ایثار علی کریمی و بهنام ابوالقاسمپور و سایر دوستان را در دوران بیماری و مبارزه میناوند و انصاریان با کرونا را از یاد نمی‌برد. همچنین تشکر جانانه‌‌ای از خبرنگاران، عکاسان، گزارشگران و فیلمبرداران داریم که همیشه در صف اول خبررسانی ایستاده‌اند.
تقدیر ویژه‌ای از مسئولان سازمان لیگ، ناظران بازی عصر غمبار پنجشنبه، حراست و مدیریت فرودگاه‌های مهرآباد تهران و شهید مدنی تبریز، مدیران باشگاه تراکتور به خصوص تیم سرپرستی، کادرفنی و مدیر رسانه‌ای این تیم، مربیان، بازیکنان و تمامی عوامل پشتیبانی، اداری و اجرایی پرسپولیس و همه افرادی داریم که اجازه دادند پرسپولیس در سوگ انصاریان، سیه‌پوش باشد.
امیدواریم ویروس کرونا هر چه زودتر دست از سر مردم کشورمان بردارد و دوباره همه ما به زندگی عادی بازگردیم؛ هرچند در غم فقدان دوستان و اقوام که قربانی این بیماری شوم شدند، شاید هرگز نتوانیم از ته دل بخندیم.
در نهایت بار دیگر برای اعضای خانواده میناوند و انصاریان، مخصوصا همسر مهرداد و مادر علی آرزوی صبر داریم و دعا می‌کنیم همراهی مردم ایران در عزای این دو عزیز، مرهمی برای قلب داغدارشان باشد.
