به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان ، هر اصفهانی تالاب گاوخونی را می‌شناسد، منطقه جغرافیایی نابود شده بر اثر تصمیمات غلط و نابه‌جای مسئولان دوره‌های مختلف که حاصل همه آن بی‌تدبیری‌ها، خشک شدن زاینده‌رود و جریان موقت در بستر این رودخانه بی‌جان شد و نهایتاً تالابی که سال‌های زیادی است بر تن خود زخمه بی‌تدبیری را می‌چشد.
از آن جائی که حیات تالاب گاوخونی در گرو حیات زاینده‌رود است، باید به این نکته اشاره کرد که فاز نخست انتقال آب از زاینده‌رود به شهر یزد در اسفندماه 1378 توسط رئیس‌جمهور وقت به بهره‌برداری رسید و بارگزاری‌های مختلف طی سال‌های بعدی و مشکلات ناشی از عدم مدیریت حوضه آبریز زاینده‌رود باعث شد که از سال 1379 خشکی زاینده‌رود عملاً به صورت جدی کلید بخورد. پس از آن سال 1386 به طور کل جریان دائمی خود در کل مسیر را از دست داد و تبدیل به یک رودخانه‌ای شد که عنوان فصلی بودن را لقب گرفت.
پس از این تغییرات تالاب گاوخونی هم بی‌نصیب نماند و روند خشک شدن را در پیش گرفته است و اکنون به جایی رسیده که عملاً سطح آن کاملاً خشک و بی‌آب است. اگر چه سال گذشته کمی این تالاب لب تر کرد اما به گفته بسیاری، این جریان آب نیز با تلاش کشاورزن شرق اصفهان صورت گرفت که از حقابه خود گذشتند تا تالاب گاوخونی نیز لبی تر کند؛ زاینده‌رود اما این روزها تلخ‌ترین دوران خود را می‌گذرد و تالاب گاوخونی هم، از آنچه باید باشد، فرسنگ‌ها فاصله دارد. این تالاب که عنوان بین‌المللی را یدک می‌کشد، با بیتوجهی مسئولانی که سر جای خود نیستند و از دغدغه‌مندی، فقط اسمش را یدک می‌کشند تالابی که با خشک شدن تبدیل به یک تهدید شده است.
کم لطفی وزارت نیرو و آب منطقه‌ای اصفهان به تالاب گاوخونی
این تهدید زیست محیطی که با خود ریزگردهای سمی دارد نه تنها شامل مردم اصفهان می‌شود بلکه فلات مرکزی را هم در خود فرو می‌برد.
چندی پیش منصور شیشه‌فروش، مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان از وضعیت کنونی تالاب گاوخونی و وزش بادهای شدید ابراز نگرانی کرده و عنوان کرد که با پراکندگی ریزگردهای تالاب گاوخونی، 10 استان کشور و پایتخت درگیر گرد و غبار خطرناک خواهند شد و این موضوع، ضربات جبران‌ناپذیری را به کشور وارد خواهد کرد.
موضوع اما این بار ساده نیست. تالاب گاوخونی نه شوخی دارد و نه ریزگردهای آن که به گفته مسئولان مختلف، تا شعاع 10 استان را دربر می‌گیرند، مسئله‌ای قابل چشم‌پوشی هستند؛ هرچند که به نظر می‌رسد مسئولان کشور، مثل خیلی از موضوعات دیگر حوضه آبریز زاینده‌رود، تالاب را جدی نگرفته‌اند.
اگر درباره تالاب گاوخونی و آنچه بر سر آن آمده، سخن گفته شود، ماجرا ابعاد مختلفی پیدا می‌کند؛ ماجرایی که از بیتوجهی به حقابه زیست‌محیطی شروع می‌شود و تا بحرانی بزرگ در مرکز کشور ادامه پیدا می‌کند... بیتوجهی به رهاسازی آب در تالاب، خسارت‌های جبران‌ناپذیری را به دنبال داشته است.
کم لطفی مدیریتی در حق تالاب گاوخونی
حسین اکبری معاون نظارت و پایش حفاظت محیط زیست استان اصفهان در مورد وضعیت تالاب گاوخونی به تسنیم گفت: با وجود پیگیری‌های انجام شده برای تالاب گاوخونی، از ابتدای امسال تاکنون رهاسازی آب برای آن صورت نگرفته است. اگرچه در تابستان آب برای کشاورزان رها بود و قرار شد برای تالاب از بند رودشتین رهاسازی برای تالاب انجام شود اما این اتفاق عملاٌ صورت نگرفت. تا این لحظه آب رهاسازی شده به تالاب نرسیده و فقط مقداری ناچیز از زهاب‌ها به سمت تالاب جاری شد و شاید بتوان گفت این میزان به طور میانگین 300 لیتر در ثانیه بوده است.
وی افزود: در نیمه نخست امسال آب در رودخانه تا سد رودشتین به صورت جاری برقرار بود و برای کشاورزی هم رها شده بود. به نظر من می‌شد در برنامه زمانی، آب برای تالاب گاوخونی اختصاص یابد و به نظرم این قسمت کم‌لطفی مدیریتی بود. درست است که با شرایط کمبود آب روبرو هستیم و محدودیت‌های منابع آبی وجود دارد و بخش زیادی از سد خالی بود، اما برای حفظ محیط زیست، می‌شد به صورت محدود اقدامی انجام داد.
درست است که موضوع خشکسالی‌های پیاپی و کمبود آب در زاینده‌رود، یک مسئله مهم به شمار می‌رود اما نباید فراموش کرد که این رودخانه مهم و حیاتی، باید لب‌های خشک تالاب گاوخونی را نیز تر کند.
معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان تصریح کرد: ما بر شرایط و بحران کم آبی موجود در استان اصفهان و کسری منابع نسبت به مصارف و خشکسالی‌ها واقف هستیم. سال گذشته از نیمه اول اسفند حجم زیادی از آب در بستر رودخانه تا سد رودشتین جاری بود. کاربری‌های مختلف مانند کشاورزی، شرب، صنعت، فضای سبز از آن استفاده کردند ولی این آب به تالاب نرسید. حداقل می‌شد بخشی از این آب به تالاب گاوخونی به عنوان حقابه آن که یک حقابه تاریخی است برسد که این کم لطفی وزارت نیرو و سازمان آب منطقه‌ای بود.
حقابه زیست محیطی خط خورده است!
اکبری با اشاره به حقابه تالاب گاوخونی بیان کرد: حقابه و سهم آب تالاب مطابق با مطالعات تخصصی که تیم دانشگاهی انجام داده 176 میلیون متر مکعب بوده و این میزان، حداقل نیاز آبی برای تالاب گاوخونی است. در حال حاضر نیازمند آن هستیم حداقل 137 میلیون مترمکعب برای استمرار جریان آب در رودخانه زاینده‌رود برای حفظ کارکردهای اکولوژی جریان داشته باشد و این میزان، به صورت دقیق محاسبه شده است. در واقع، رودخانه و تالاب گاوخونی مجموعاً در یک سال 313 میلیون مترمکعب آب نیاز دارند که باید برای تأمین آن اقدامات لازم صورت گیرد.
وی ادامه داد: متأسفانه مشکلی که همیشه داشته‌ایم این بوده که آب رها سازی در رودخانه زاینده‌رود برای مصارف صنعت فضای سبز و ... به عنوان حقابه زیست محیطی هم در نظر گرفته شده اما عملاً این حقابه به کسی نمی‌رسد.
به نام تالاب، به کام دیگران
معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان با گلایه از آنکه حقابه تالاب گاوخونی به مصارف دیگر می‌رسد، تصریح کرد: ما چنین چیزی را قبول نداریم و می‌دانیم آبی که در بستر زاینده‌رود جاری شده، کارکردهای زیست محیطی هم دارد اما این به معنی حقابه تالاب نیست. متأسفانه به اسم حقابه زیست محیطی است ولی در کاربری‌های دیگر از آن استفاده می‌شود و چیزی به تالاب نمی‌رسد. این حق عامه است و مطالبه عمومی و رسالت اخلاقی و قانونی است و همه دستگاه‌های ذیربط در این زمینه مسئولیت دارند.
اکبری اظهار داشت: اگر قرار است خشکسالی باشد مطابق با محدودیت‌های منابع آبی متناسب با آن از حقابه‌ها و سهم آبه‌ها کم کنیم نه اینکه یک حقابه را به کلی حذف کنیم؛ من نمی‌گویم در نیمه اول سال همه سهمیه خود را کامل گرفتند اما بخش قابل توجهی را دریافت کردند و متأسفانه این حقابه محیط زیست بود که تأمین نشده و یک ظلم به رودخانه و تالاب است. متأسفانه در این چند سال حقابه‌های زیست محیطی خط خورده و این در مغایرت با ضوابط ، مقررات و مصوبات شورای عالی آب است.
جدیتی درباره احیای تالاب گاو خونی در دستور کار وزارت نیرو نیست
ایرج حشمتی مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان هفته گذشته در نشست خبری خود با خبرنگاران رسانه‌های گروهی با اشاره به گرفته شدن تأمین حقابه تالاب گاو خونی گفت: متأسفانه بسیاری از مشکلات مربوط به زاینده‌رود، به بارگذاری‌هایی باز می‌گردد که در سال‌های گذشته صورت گرفته و این حقابه نادیده گرفته شده و در حال حاضر با صنعتی شدن استان و افزایش جمعیت موضوع شرب هم در کنار دیگر مسائل در اولویت قرار گرفته است.
وی با بیان اینکه امیدوار هستیم دولت در پرداخت این سهم‌ها موضوع مهم تالاب گاوخونی را در اولویت قرار دهد، در صورتی که اگر در ماهی که کشاورزی نمی‌شود، آب رهاسازی شود و در مرداد و شهریور هم آبی نرسید، 74 میلیون متر مکعب آب برای حق‌آبه امسال برای تالاب گاوخونی بود و وزارت نیرو این رها سازی را از پشت سد تنها به عنوان رودخانه و تالاب انجام می‌دهد.
گاوخونی گریه‌کنی ندارد!
حرف از مشکلات کشاورزان هر روز مطرح می‌شود و تجمعات مختلف کشاورزان اصفهانی هم مزید بر علت است که موضوع تالاب گاوخونی هر روز مطرح‌تر شود، گاوخونی اماگریه‌کنی ندارد و به نظر می‌رسد تلاش‌های مقطعی برخی انجمن‌های محیط زیستی و مردمی که درد زاینده‌رود را دارند نیز، خیلی اثری بر تصمیمات مدیران ندارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان بیان کرد: واقعیت روشن است که نقش کشاورزان پررنگ‌تر است که بیشتر می‌توانند حقابه خود را دریافت کنند و با توجه به خشکسالی و وضعیت پشت زاینده‌رود، موضوع تالاب به صورت جدی در دستور کار نیست.
تالاب گاوخونی در آستانه کانون گرد و غبار
این روزها گرد و غبار، امانِ شهر اصفهان را بریده و شهرستان‌های مختلف اصفهان و استان‌های مرکزی ایران نیز، درگیر گرد و غبار هستند. گاوخونی اما، هنوز روی بدش را به کسی نشان نداده و دیر یا زود است که مشکلات ناشی از خشکی تالاب گاوخونی، گریبان 10 استان کشور را خواهد گرفت.
به گفته معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان، وقتی یک زیست بوم آبی دچار تغییرات اساسی شد مشکلات قابل توجهی را به دنبال خواهد داشت. در گستره زاینده‌رود و تالاب گاوخونی که طول آن امتدادی نزدیک به 410 کیلومتری از سرشاخه تا تالاب است و پهنه آن 47 هزار هکتار است، این مشکلات وجود خواهد داشت.
اکبری می‌گوید: وقتی قرار باشد آب در بستر زاینده‌رود استمرار همیشگی نداشته باشد، خسارت‌های زیادی بر زیست بوم و تنوع زیست بوم وارد می‌شود که جبران ناپذیر است. ضمن اینکه این موضوع قطعاً در کیفیت آب‌های زیرزمینی تاثیر گذار خواهد بود.
تا 600 کیلومتری اصفهان، بفرمایید گرد و غبار!
معاون نظارت و پایش حفاظت محیط زیست استان اصفهان تصریح کرد: خیزش گرد و غباری که ایجاد می‌کند تاثیر منفی بر بهداشت و سلامت عموم می‌گذارد حتی تاشعاع 600 کیلومتر می‌تواند تحت تاثیر قرار دهد و بیابان‌زایی به خصوص در شرق اصفهان را افزایش داده و آلودگی کلان شهر اصفهان را هم تشدید کند. تمام این‌ها به ما یک هشدار است که تالاب گاوخونی را به عنوان یک اقدام ملی نجات دهیم؛ زیرا اگر تالاب گاوخونی را نجات دادیم در واقع منفعتش برای همه است.
موضوع اما، جدی‌تر از رفتارهای شوخی‌مسلکانه با موضوع تالاب گاوخونی و زاینده‌رود است. مسئله آنقدر جدی است که کل کشور را درگیر خواهد کرد و اگر هشدارهای کارشناسان و متخصصان جدی گرفته نشود، چند سال دیگر، همه و همه، از کرده‌های خود پشیمان خواهیم شد.
تهدید بزرگ برای فلات مرکزی ایران
اکبری با بیان اینکه در حال حاضر حداقل رطوبتی که در لایه‌ها وجود دارد، گفت: در حال حاضر آبی در سطح نیست و هنوز به گونه‌ای نشده که به کانون گرد و غبار تبدیل شده باشد اما در آستانه آن هستیم؛ نباید بگذاریم به این مرحله برسد و این موضوع یک تهدید بزرگ برای فلات مرکزی ایران به شمار می‌رود.
وی خاطرنشان کرد: نزدیک به 97 درصد سطح تالاب خشک است و آبی در سطح آن جاری نیست بلکه فقط لایه‌های زیرین دارای رطوبت است. موقعیت جغرافیایی تالاب گاوخونی یک اقیلم بیابانی است که میزان بارندگی در آن کم بوده و اگر حقابه‌ای نرسد، به سرعت خشک می‌شود. مطالعات دانشگاهی نشان داده از طریق جریان‌های زیر سطحی به غیر از زاینده‌رود تنها 3 الی 4 درصد می‌تواند در تالاب تأثیر داشته باشد و 96 درصد حیات گاوخونی به آورده زاینده‌رود بزرگ بستگی دارد اگر زاینده‌رود قطع شود تالاب از بین می‌رود.
مسئله زاینده‌رود و گاوخونی استانی نیست
مسئله مهم آن است که زاینده‌رود و تالاب، نه یک موضوع شهری و استانی، که یک مسئله ملی است و نگاه منطقه‌ای و استانی به آن، کل کشور را درگیر خواهد کرد.
اکبری با اشاره به اهمیت تالاب گاوخونی گفت: تالاب گاوخونی و رودخانه زاینده‌رود اهمیت ملی دارند و برای این دو پیگیری‌هایی انجام شده و کارگروه ملی احیای زاینده‌رود شروع به کار کرده است. طرح نقشه راه احیای زاینده رود با مشارکت دستگاه‌های ذینفع انجام شده و زمانی که این نقشه به تصویب برسد، به دایر شدن شدن آب در بستر زاینده‌رود و استمرار آن و تامین حقابه زیست محیطی کمک می‌کند.
معاون نظارت و پایش حفاظت محیط زیست استان اصفهان افزود: نقشه راه مدیریت حوضه آبریز زاینده‌رود در حال تدوین وتصویب نهایی بوده و این نقشه حوضه آبریز وحق استان‌های اصفهان و هم چهارمحال بختیاری را در نظر می‌گیرد. نقشه در 5 فاز تعریف شده و قرار است در شورای عالی آب تصویب شود و اجرای آن مستقیما به عهده وزرات نیرو است و دستگاه‌های ذیربط در این زمینه همکاری خواهند کرد. بدون شک اگر این نقشه اجرایی شود، می‌تواند راه برون رفتی برای رهایی از چالش‌های آبی استان باشد و در راستای احیای زاینده‌رود و جریان دائمی آن و احیای تالاب گاوخونی موثر است.
آب منطقه‌ای اصفهان مانع رسیدن آب به تالاب است
سخن از مقصر نیست اما موضوع این است که برخی علاقه چندانی به احیای زاینده‌رود از خود نشان نمی‌دهند و این مسئله از همه چیز، دردآورتر است.
احمدرضا لاهیجان‌زاده معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور که سال‌ها پیش، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان بوده، تابستان امسال در بازدید از تالاب بین‌المللی گاوخونی به یکی از رسانه‌ها از مشکلات زاینده‌رود سخن گفت. وی با تأکید بر اینکه حقابه تالاب گاوخونی طبق قانون و توافق با وزارت نیرو 176 میلیون مترمکعب آب در سال است، گفت: حقابه یعنی آبی که ورودی تالاب تحویل شود این در حالی است که آب منطقه‌ای اصفهان از یک سو مدعی است حقابه را از سد زاینده‌رود رهاسازی می‌کند و از سوی دیگر همین شرکت بند رودشتین را به طور کامل مسدود کرده که هیچ آبی وارد رودخانه نشود؛ شرکت آب منطقه‌ای اصفهان چگونه ادعا می‌کند که 176 میلیون مترمکعب حقابه را از سد زاینده‌رود رهاسازی می‌کند؟
وی در این بازدید مطرح کرده بود که در جلسه آتی ستاد ملی و مدیریت تالاب‌ها که به ریاست آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور برگزار می‌شود باوجود فشرده بودن مباحث، موضوع تالاب گاوخونی را در اولویت قرار داده و مطرح خواهیم کرد تا درباره گاوخونی به تصمیم جدی و اثرگذار برسیم؛ اما هرگز مشخص نشد که چرا در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، با وجود وعده‌های روزمره، هیچ گاه این موضوع عملیاتی نشد.
آیا آب منطقه‌ای اصفهان تالاب گاوخونی را می‌بیند؟!
اما نباید در موضوع مهم زاینده‌رود، یک طرفه به میدان رفت. باید دید چرا آب منطقه‌ای، آنطور که باید درباره حقابه تالاب گاوخونی، جدیت به خرج نمی‌دهد و موضوع، واقعاً چیست؟
حسن ساسانی، معاون حفاظت و بهره برداری آب منطقه‌ای اصفهان در مورد کم لطفی‌هایی که نسبت به تالاب گاوخونی شده، به تسنیم می‌گوید: ما علاقه‌مند هستیم که حقابه تالاب را تأمین کنیم، هرچند که حقابه محیط زیست و تالاب از ابتدای رودخانه تا انتها که تالاب است، مورد نظر است. در این مدت کمبود بارش‌ها و کاهش حجم سد زاینده‌رود، مشکلاتی ایجاد کرد اما با این حال، تلاش کردیم زمانی که آب برای بخش کشاورزی رها می‌شود بخشی از آب را به سمت تالاب هدایت کنیم اما به دلیل طول زیاد رودخانه تا تالاب با این حجمی که رها می‌شود، عملاً بخش ناچیزی به تالاب می‌رسد.
وی با تکذیب موضوع بسته بودن سد رودشتین در سال‌های گذشته افزود: ما در سال‌های گذشته زمان اتمام توزیع آب کشاورزی، تمام آبی که جاری است را از سد رودشتین به سمت تالاب هدایت کرده‌ایم. از سد رودشتین که انتهای بخش توزیع آب قرار گرفته، تا خود تالاب 100 کیلومتر فاصله است و این میزان هم در نوع خود قابل توجه است. در دو سال اخیر مجموعاً بالغ بر 40 میلیون مترمکعب آب به سمت تالاب از سمت رودشت خارج شده و سال گذشته بخشی به تالاب رسید.
منتظر باران باشیم!
با این اوصاف اما، به نظر می‌رسد فعلاً قرار نیست لب‌های خشک تالاب گاوخونی تر شود، چراکه فعلاً اولویتی درباره تالاب وجود ندارد.
ساسانی ادامه می‌دهد: اما سال آبی گذشته، رقم آب کمتر بود و الان هم رودخانه زاینده‌رود خشک است و آبی وجود ندارد! ما پیگیر هستیم تا حجم آب بیشتری به سمت تالاب هدایت کنیم و سهم محیط زیست و تالاب جاری شود؛ حتی این موضوع در سال آبی جدید پیش بینی شده بود و به دنبال پیش‌بینی‌ها، تصور می‌کردیم که دی ماه خوبی از نظر بارش‌ها داریم، هرچند که کمبود بارش در دی ماه طی 10 سال اخیر بی‌سابقه بوده و کمترین بارش در دی ماه را شاهد بودیم.
وی تصریح کرد: امیدوارم در بهمن و اسفند و بهار بارش‌های خوبی داشته باشیم تا حجم سد افزایش پیدا کند. وظیفه ذاتی و کاری ما این است که به عنوان یک شهروند دلسوز تالاب باشیم ؛ علاقه مندیم که حقابه‌اش تامین شود.
برداشتی که از حرف‌های معاونت حفاظت و بهره برداری آب منطقه‌ای اصفهان می‌شود، شبیه حرف‌های مسئولان مربوطه هنگام آلودگی هوا است. همانطور که برای مشکلات زیست محیطی همچون آلودگی هوا نسخه «منتظر باد و باران» نیز برای تالاب پیچیده شده، برای گاوخونی هم ظاهراً باید منتظر بارش بود! در صورتی که این مسئله از حقابه‌ای است که حق مسلم طبیعت و مردم اصفهان است.
سنگ‌اندازی‌هایی برای احیای گاوخونی
آنچه از شواهد و قرائن پیداست، به مشکلات اساسی زاینده‌رودی برمی‌گردد که این روزها متولی مشخصی ندارد و دستگاه قانون‌گذار هم، باید به وظیفه ذاتی‌اش درباره تدوین قانون و البته نظارت عمل کند.
به گفته حجت‌الاسلام حسین میرزایی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی احیای تالاب در گرو احیای زاینده‌رود و این موضوع نیز وابسته به ورود میلیون‌ها مترمکعب آب در این تالاب است. خشک شدن تالاب مسبب برخاستن ریزگردها شده و آسیب‌های زیادی را ایجاد کرده و احیای آن باید در طرح احیای زاینده‌رود دیده شود.
وی در مورد بازنگری طرح های توسعه منطقه شرق اصفهان بیان کرد: این موضوع در حد حرف مطرح شده و مسئولان مرتبط جلساتی تشکیل داده‌اند تا الگوی کشت را تغییر دهند اما به نتیجه قطعی نرسیده است. از سال‌های گذشته برداشت آب به شکل غیر قانونی از منابع زاینده‌رود اتفاق افتاده و مهمترین مشکل را هم مسئولان دولت داشته‌اند.
میرزایی درباره راهکار احیای زاینده‌رود و تالاب گاوخونی هم تصریح کرد: ابتدا باید منابع آب زاینده‌رود تامین شود بعد برداشت صورت بگیرد، در حالی که در حال حاضر موضوع برعکس شده است. متأسفانه طی سال‌های گذشته در برابر طرح‌های انتقال آب نیز سنگ اندازی شده و این طرح‌ها اجرا نشد‌ه‌اند اما باید همتی کرد به شکلی که حقابه همه ذینفعان، استان‌های مجاور استان و اصفهان تامین شود.
قالیباف به تالاب گاوخونی هم سفر کند
عباس مقتدایی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی نیز در مورد تالاب گاخونی به تسنیم گفت: تالاب گاوخونی اهمیت زیادی دارد و امیدوار هستیم آقای قالیباف همان‌گونه که به چهارمحال سفر کرد با علم به اینکه زاینده‌رود یک بستر جاری است، به مناطق شرق اصفهان، مجاور تالاب گاوخونی هم سفر کند تا به فعالیت نمایندگان استان برای بازشدن زاینده‌رود کمک برساند.
وی با اشاره به اینکه برای احیای تالاب گاوخونی جلسات و پیگیری‌های زیادی انجام شده و روزی نیست که در ارتباط با زاینده‌رود پیگیری و یا نشستی نداشته باشیم، بیان کرد: آنچه که اهمیت دارد این است که در رودخانه زاینده‌رود بیش از حد مجاز بارگذاری شده، دولت به تعهدات خودش در خصوص بارگذاری‌ها عمل نکرده و یا اقداماتی که انجام شده آن‌گونه که شایسته بوده به ثمر نرسیده است.
مقتدایی تصریح کرد: در هر صورت الان در وضعیتی قرار داریم که زاینده‌رود نیازمند حمایت همه جانبه از سوی همه به ویژه تصمیم گیرندگان آب در کشور است و من معتقدم تا وقتی که یک عزم ملی ایجاد نشود و توان استانی به کار گرفته نشود ما همچنان در وضعیت نا به سامان به سر خواهیم برد. برای جاری شدن آب در بستر رودخانه تلاش زیادی انجام دادیم که نتیجه داد و بخشی از کشت انجام شد. واقعیت این است که تالاب گاوخونی به عنوان موجود جانداری است که دچار مشکل عمده شده و باید درمان شود چراکه درغیر این صورت در ماه‌های آینده، حد بالاتری از تخریب محیط زیست پدید خواهد آمد.
وی در پاسخ به اینکه برگزاری جلسات خروجی مناسبی نداشته، اظهار داشت: آن بخش از جریان گرفتن آب در زاینده‌رود که تا انتهای رودشتین آب جاری باشد علنا کمک به حل بخشی از مشکلات گاوخونی بوده است و ما حقابه زیست محیطی تالاب گاوخونی را در مصوبات قبلی گنجانده‌ایم. جریان پیدا کردن آب در بستر زاینده رود تا انتهای شرق موضوعی است که مرتبط با تالاب گاوخونی است. آنچه مهم است کارهای انجام شده اقناع کننده نیست و باید در تراز بالاتر از آنچه تاکنون انجام شده، انجام دهیم.
آیا اهمیت تالاب گاوخونی کمتر از دریاچه ارومیه است؟
حسن روحانی در سفر تبلیغاتی خود به اصفهان، مدعی شد که بعد از تالاب هورالعظیم و دریاچه ارومیه که در دولت یازدهم احیا شد، حالا نوبت زاینده‌رودی رسیده که تبدیل به رودخانه فصلی شده است. رودخانه‌ای که این روزها، فصلی‌تر از همه رودخانه‌های دنیاست. زیست بوم‌های تخریب شده و احیا شده، کم نداریم اما شاید، هیچ یک به اندازه تالاب مهم و بین‌المللی گاوخونی و رودخانه زاینده‌رودی که پرآبی‌اش، همواره زبانزد عام و خاص بوده، اهمیت نداشته‌اند.
خطر اما، نزدیک‌تر و جدی‌تر از آن است که فکرش را می‌کنیم و مشکلات ناشی از خشکی کامل گاوخونی، کانون گرد و غباری که ایجاد می‌شود، و تأثیر آن بر نزدیک به 10 استان کشور در شعاع 600 کیلومتری، همه و همه، خطر را از آنچه اکنون هست، جدی‌تر نشان می‌دهد. شرایط گاوخونی، از مرحله اضطرار گذشته و به مرحله خطر رسیده است. مسئولان اما، هنوز جدیت موضوع را باور ندارند...
گزارش از نگین فروغی
انتهای پیام/ش
