به گفته محققان مرکز علوم بهداشت دانشگاه تکزاس، این یافته ممکن است توضیح دهد که چرا آلزایمر اغلب در میان بزرگسالانی که چاقی را در میانسالی تجربه کرده اند، بیشتر است.
برای بررسی این موضوع، محققان از داده‌های بیش از ۵۶۰۰ شرکت‌کننده در مطالعه تجزیه و تحلیل ۷۴ ژن مرتبط با آلزایمر استفاده کردند.
تیم تحقیقاتی دریافتند از این ژن‌ها، ۲۱ ژن در چاقی، کمتر از حد یا بیش از حد بیان شده اند. بیان ژن به فرآیندی اطلاق می‌شود که در آن اطلاعات رمزگذاری شده در یک ژن به عملکرد بدن تبدیل می‌شود.
محققان دریافتند که ۱۳ ژن مرتبط با آلزایمر با شاخص توده بدنی (BMI)، تخمینی از چربی بدن بر اساس قد و وزن مرتبط هستند. هشت ژن با نسبت دور کمر به باسن مرتبط بودند.
«کلودیا ساتیزابال»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «چند ژن ارتباط قوی‌ای با چاقی در میانسالی در مقایسه با اواخر عمر، و همچنین با چاقی در زنان در مقابل مردان داشتند.»
ساتیزابال گفت: «این یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد چاقی در میانسالی ممکن است عاملی در خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر در زنان باشد.»
افرادی که دچار زوال عقل می‌شوند، حدود ۵ تا ۱۰ سال قبل از شروع بیماری، وزن شأن کاهش می‌یابد. ممکن است این کاهش وزن ناسالم ناشی از این بیماری باشد.
ساتیزابال در ادامه می‌افزاید: «ما فکر می‌کنیم مهم‌تر است که چاقی را بررسی کنیم و کاهش وزن سالم را در میانسالی، در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی شروع کنیم، زمانی که چاقی ممکن است بر بیان ژن‌هایی که ما مطالعه کردیم تأثیر بگذارد.»
در حالی که BMI نشانگر کلاسیک چاقی است، برخی مطالعات نشان می‌دهد که نسبت دور کمر به باسن یا چربی شکم نشانگر حساس‌تری برای ناهنجاری‌های بیوشیمیایی است. چاقی یکی از عوامل خطر اصلی بیماری قلبی و سکته است.
دکتر «سوکراتیس چاریسیس»، نویسنده دیگر این مطالعه، می‌گوید: «۲۱ ژنی که در این مطالعه با چاقی مرتبط بودند در التهاب عصبی، مرگ برنامه ریزی شده سلولی و رسوب پروتئین آمیلوئید بتا در سلول‌های عصبی دخیل بودند.»
