انتشار فهرست نامزدهای سرمربیگری تیم ملی ایران، به قدری غافلگیر کننده بود که حتی خوشبین ترین افراد هم را دچار وهم و خیال کرد.
فدراسیون فوتبال از کارلوس کی روش، مارک ویلموتس و دراگان اسکوچیچ به مربیانی رسید و از آنها برای حضور در تیم ملی برنامه خواست که شاید فصل بعد، در همین لیگ برتر خودمان هم تیم پیدا نکنند.
این شوک ناگهانی، البته بیشتر به آنهایی وارد شد که گمان می کردند پس از پایان کی روش در فوتبال ایران، باید «بین گورادیولا و مورینیو» دست به انتخاب بزنند یا اگر این گزینه ها به ایران نیامدند، میان «رود گولیت و ویورگن کلیزمن»، یکی را انتخاب کنند اما خب، همه این تفکراتی که در اذهان بعضی ها شکل گرفته بود، خیالِ باطل بود!
نحوه برنامه خواستن از گزینه های سرمربیگری تیم ملی و سیاهه آنچه از قول فدراسیون فوتبال منتشر شد، نشان داد ما نه تنها به دنبال آینده نگری نیستیم، بلکه عاشق وقت گذرانی آن هم به بطالت هستیم! چه چیزی از این بهتر که چند گزینه برای حضور در تیم ملی فوتبال ایران مطرح شوند تا از این بازی بی حاصل اسم و فامیل، در نهایت به همان گزینه ای برسیم که از قبل مشخص شده است.
این بازی های کودکانه را چرا ادامه می دهید دوستان عزیز، سروران گرامی؛ واقعا چرا؟ اینکه می بینید امیر قلعه نویی زودتر از بقیه برای از ارائه برنامه به فدراسیون فوتبال، کناره گیری و انصرافش را اعلام کرد، نه به دلیل بی علاقگی او به حضور در تیم ملی که شناخت از فضای فعلی فوتبال ایران است.
واضح است که سرمربی بعدی تیم ملی کیست؛ شما دیگر چرا با ردیف کردن چند اسم و فامیل، ادا و اطوار در می آورید؟
