خبرورزشی: از روز گذشته اسامی ۷ مربی ایرانی به عنوان گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی فوتبال کشورمان مطرح شده است.
حسین فرکی، امیر قلعه‌نویی، مهدی تارتار، فرهاد مجیدی و جواد نکونام نفراتی هستند که فدراسیون فوتبال رسما درخواست ارائه برنامه آن‌ها را تایید کرده و البته ساکت الهامی و حمید مطهری نیز جزو مربیانی هستند که با تایید فدراسیون فوتبال احتمال دارد به زودی از آن‌ها نیز برای هدایت تیم ملی برنامه گرفته شود.
قرار است در جلسه ۹ اسفند هیات رئیسه برنامه این نفرات مورد بررسی قرار بگیرد اما با توجه به شرایط اخیر بسیاری از این مربیان، افکار عمومی اقبال چندانی به مطرح شدن نام آن‌ها برای هدایت تیم ملی نشان نداده‌اند. هرچند ظاهرا فدراسیون به موازات مذاکره و دریافت برنامه داخلی‌ها باب رایزنی با برخی مربیان خارجی که در میان آن‌ها ژوزه مورایس و پاکو خمز نیز قرار دارند نیز آغاز کرده است.
در میان گزینه‌های داخلی سرمربیگری تیم ملی فردی دیده می‌شود که بیش از ۳ سال است حتی در سطح لیگ یک نیز فعالیتی نداشته است. یک مربی هم با توجه به قرار گرفتن تیمش در رتبه سیزدهم جدول، در هفته‌های اخیر بارها خبر احتمال برکناری‌اش مطرح شده است. دیگری در شش هفته اخیر لیگ برتر تنها ۲ تساوی به دست آورده است. یک گزینه با وجود هزینه‌های چند صد میلیاردی باشگاه نتوانست تیم تحت هدایت خود را در لیگ برتر در جایگاهی بهتر از نهم قرار بدهد و در اوج رقابت‌های حذفی لیگ قهرمانان آسیا استعفا کرد و به ایران بازگشت.
یک مربی نیز با وجود عملکرد به نسبت خوب در سال‌های اخیر با تیم‌های نه چندان متمول و معمولی، کاراکتر لازم برای هدایت مهم‌ترین تیم کشورمان را ندارد و مربی لژیونر نیز پس از قهرمانی بدون باخت با استقلال، در این فصل همراه با تیمش در لیگ امارات نتایج چندان قابل توجهی کسب نکرده است.
در این میان امیر قلعه نویی به عنوان جدی‌ترین گزینه ایرانی نیمکت تیم ملی امروز با انتشار یک استوری، انصراف خود را از بازگشت به این تیم اعلام کرد.
با این وضعیت به نظر می‌رسد هدف فدراسیون برای مطرح شدن این نفرات اشاره به بضاعت محدود مربیان داخلی برای حضور در تیم ملی باشد و با این اقدام، هدف دیگر یعنی انتخاب مربی خارجی به شکل جدی‌تری دنبال می‌شود.
در واقع وقتی مدیران فدراسیون اعتقاد عملی به بسیاری از مربیان داخلی مطرح‌شده ندارند و تنها گزینه مدنظرشان نیز انصراف خود را اعلام کرده راهی جز مذاکرات جدی‌تر با مربیان خارجی باقی نمی‌ماند.
البته برای فدراسیونی که منابع مالی قابل توجهی ندارد، مدام با افزایش نرخ ارز مواجه می شود و انتقال پول به حساب یک مربی خارجی برایش سخت است، انتخاب یک مربی بین‌المللی کارآمد امری بسیار دشوار است. در این وضعیت مدیران فدراسیون درصدد هستند با آزادسازی بخشی از پول بلوکه شده در فیفا یا مذاکره با دولت برای باز کردن گره‌های موجود، راهکاری برای استفاده مجدد از یک خارجی پیدا کنند.
این احتمال وجود دارد با شرایط ایجاد شده فدراسیون تصمیم بگیرد در نهایت برای فیفادی پیش رو سراغ انتخاب مربی موقت برود تا پس از آن بدون عجله سراغ انتخاب مربی معقولی برود.
