به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم بزرگداشت حکیم نظامی شاعر بزرگ پارسی قرن ششم توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز و انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سالن آمفی تئاتر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز برگزار شد. در این نشست محمود شالوئی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، رضا کلاه کج مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان و قدرت قاسمی پور استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز سخنرانی کردند.
همچنین در این رویداد چند شاعر خوزستانی به خوانش اشعار نظامی پرداختند و گروه موسیقایی «اهورا بند» به سرپرستی حمیدرضا خوجندی نوازنده و آهنگساز نیز، قطعات موسیقایی با اشعار حکیم نظامی را برای حاضران اجرا کردند.
محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی طی سخنانی در این مراسم گفت: ما در سپهر زبان و ادب پارسی سه شاعر بزرگ یعنی سنایی، فردوسی و نظامی را تنها شاعر نمی‌دانیم چرا که این بزرگان جملگی «حکیم» اند. در این میان حکیم نظامی، شاعری است که جز با حکایت‌های خسرو شیرین یا لیلی و مجنون شناخته نشده است و در میان پارسی زبانان نیز آنچنان که باید مورد توجه و عنایت نیست. او در قلمرو فرهنگ و تمدن ایران بزرگ زیست کرده و اشعار پرمغز خود را نیز به زبان فارسی سروده است. از این رو ضروری است، این حکیم گرانمایه بیشتر و بهتر مورد توجه و تقدیر قرار بگیرد و شعر و اندیشه او در سطح وسیع‌تری معرفی شود.
وی افزود: با توجه به اینکه در خوزستان و در شهر اهواز همایش بزرگداشت حکیم نظامی برگزار می‌شود ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که تعداد زیادی از نظامی خوانان و شاهنامه خوانان در استان خوزستان حضور دارند و این حاکی از علاقه ویژه مردمان این دیار به این دو حکیم بزرگ و برجسته پارسی است. به عبارتی پیوند وثیقی میان خوزستانی‌ها و این دو حکیم بزرگ بزمی و رزمی وجود دارد.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ادامه داد: البته «بزم» حکیم نظامی با دیگران متفاوت است، چون ریشه در نوعی «حکمت» دارد. بیان عاشقانه او یک هوس نامه معمولی نیست بلکه در قالب داستان‌های عاشقانه، اندیشه حکمت آمیز خود را بیان می‌کند؛ به عنوان نمونه، «لیلی» ای که نظامی معرفی می‌کند با آنچه که دیگران بعد از او معرفی کرده‌اند کاملاً متفاوت است چرا که او جمیله جهان است.
قدرت قاسمی پور استاد زبان و ادب فارسی دانشگاه شهید چمران نیز در این مراسم گفت: مرزهای فرهنگی یک کشور را صرفاً جغرافیای سیاسی و طبیعی آن تعیین نمی‌کند؛ از این رو جغرافیایی فرهنگی ما ایرانیان نیز در گذشته گسترده‌تر از چیزی است که امروز آن را می‌بینیم. مولوی، ناصر خسرو و حکیم نظامی امروز دیگر در جغرافیای طبیعی ما حضور ندارند اما اینها از آنِ فرهنگ و زبان و ادبیات فارسی‌اند و در سنت پارسی زیسته‌اند.
استاد دانشگاه شهید چمران اهواز تأکید کرد: حکیم نظامی و خاقانی در اران و شروان زیستها @ند؛ کانون ادبیات ما از شرق شروع می‌شود و سپس این کانون به وسیله سلجوقیان به شمال غربی ایران منتقل می‌شود. در آنجا نه تنها نظامی و خاقانی زیست می‌کنند که حدود ۱۲۰ شاعر نیز نشو و نما یافته‌اند. ما ایرانیان از این امکان برخورداریم که از آثار بزرگانی چون حکیم نظامی، مولانا، حافظ و… بهره‌مند باشیم و از زبان و ادب فارسی حفاظت و حراست کنیم؛ میراث عظیم و گرانقدری که پایان ناپذیر است.
