به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: چندهفته بعد از ماجرای مسمومیت دانش‌آموزان در مدارس قم و سپس بروجرد و چند شهر دیگر معاون وزیر بهداشت در آغاز این هفته عامدانه بودن مسمومیت دانش‌آموزان مدارس قم را تأیید کرد و گفت: «افرادی دوست داشتند تمامی مدارس بخصوص مدارس دخترانه تعطیل شوند.»
انتشار این خبر، به خانواده‌ها نوید پیدا شدن سرنخی برای شناسائی عاملان این خیانت را داد و در کشور نیز افکار عمومی تا حدودی احساس آرامش کرد و در انتظار برخورد ریشه‌ای با خیانتکاران که به نظر می‌رسد فرقه‌ای از جنس طالبان باشند ماند.
آنچه در این میان بسیار عجیب است اینکه یک روز بعد از انتشار سخن این معاون وزیر بهداشت، خبر آمد که وی سخن خود درباره عمدی بودن مسمومیت دانش‌آموزان قمی را پس گرفته است!
وی گفت: «آنچه از بنده درباره علل بیرونی این مسمومیت‌ها و عمدی بودن آنها نقل شده، مورد تأیید نیست و نقل قول دقیقی صورت نگرفته است. تحلیل علمی و طبی مسمومیت‌ها از جمله ماهیت ویروسی و غیرمیکروبی آن در کمیته علمی صورت گرفته است، اما اینکه مسمومیت‌ها ناشی از کدام علت بیرونی بوده و عامدانه بوده است یا خیر، بنده اطلاعی ندارم و حدس و گمان‌ها در این باره را نیز تأیید نمی‌کنم.» وزیر بهداشت هم گفت اظهار نظر درباره عمدی بودن این اقدام، ربطی به وزارت بهداشت ندارد.
همانطور که از نوع کلمات و جملات بکار رفته در سخن جدید معاون وزیر بهداشت کاملاً مشخص است، وی این سخن را تحت تأثیر دستور خارج از چارچوب فنی و علمی وزارت متبوع خود و براساس مصالحی که دیگران تشخیص داده‌اند به زبان آورده و ناچار شده سخن قبلی خود را پس بگیرد. این، یعنی عدم شفافیت و پنهان ساختن واقعیت‌ها از مردم. بهترین دلیل بر مصلحتی بودن سخن دوم معاون وزیر بهداشت مطلبی است که رئیس کمیته امنیت کمیسیون امور داخلی مجلس شورای اسلامی در همان روز که معاون وزیر بهداشت سخن اول خود را پس گرفت، گفته است. رئیس کمیته امنیت کمیسیون امور داخلی مجلس گفت: «از نظر بنده اتفاقات خارج از عرفی در حال رخ دادن است. به نظر می‌رسد پشت این مسمومیت سریالی دانش‌آموزان اتفاق بدی وجود دارد. کمیسیون امور داخلی و شوراها این موضوع را دنبال خواهد کرد.»
از کنار هم قرار دادن مجموع اظهار نظرها و رویدادهای مرتبط با ماجرای مسمومیت دانش‌آموزان قم و شهرهای دیگر، این نکته کاملاً مشخص می‌شود که اطلاع رسانی دقیق درباره این موضوع با شفافیت صورت نمی‌گیرد. این نوع برخورد با مردم است که اعتماد به حکمرانان را کاهش می‌دهد و فضا را برای نفوذ کلام بیگانگان و بدخواهان باز می‌نماید. آیا وقت آن نرسیده که در این نوع نگاه به مردم تجدید نظر شود؟! بر هیچکس پوشیده نیست که کارگزاران نظام با دستگاه‌های عریض و طویلی که در اختیار دارند به راحتی می‌توانند ظرف چند روز عوامل مسمومیت دانش‌آموزان را کشف کنند و تمام ریشه‌های مربوط به آن را بخشکانند. اینکه بعد از هفته‌ها و ماه‌ها هنوز اطلاعات روشنی در این زمینه به افکار عمومی داده نمی‌شود، برای مردم مفهوم خوبی ندارد. با این موضوع نباید برخورد سیاسی شود. فرقه‌ای که دست اندرکار چنین خیانتی است اگر فوراً ریشه‌کن نشود و مهلت پیدا کند می‌تواند کشور را دچار مخاطرات جبران ناپذیری نماید.
