همشهری آنلاین - فتانه احدی: قرار است رافائل گروسی مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تهران سفر کند. حال باید دید اهمیت این سفر چیسا و آیا این سفر نتیجه مثبتی برای ایران خواهد داشت، یا مانند سفرهای بعدی مشکلاتی در پی خواهد داشت.
عباس‌زاده، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس معتقد است که گروسی را نباید به ایران راه داد، چرا که او برای عملکرد درست به ایران نمی‌آید هر بار آمده به دنبال پیدا کردن نقاط ضعف و مشکل بوده تا علیه جمهوری اسلامی استفاده کند.
در ادامه گفت‌وگوی همشهری آنلاین با محمود عباس زاده مشکینی، مدیر کل سیاسی وزارت کشور در سال ۸۵، استاندار سابق ایلام و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را می‌خوانید.
آیا سفر آقای گروسی مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تهران می‌تواند نشان‌دهنده گشایشی در مذاکرات احیای برجام باشد؟
این سفر می‌تواند گشایشی در باز کردن گره‌های گفت‌وگوها باشد، بله. به طور کل هر ارتباطی و هر قدمی در راستای شفاف‌سازی و نزدیک شدن به هم می‌تواند گشایشی ایجاد کند.
اما به نظر من، این سفر آقای گروسی واجد این ویژگی‌ها نخواهد بود. به این دلیل که آنها نمی‌خواهند مشکلشان با ایران حل شود. آنها انگیزه‌ای برای حل مشکلات ندارند، آقای گروسی هم برای حل این مشکل نمی‌آید.
هر وقت آقای گروسی به ایران آمده است، اطلاعاتی گرفته و برده به جای اینکه از این اطلاعات در راستای بستن و عادی کردن پرونده ایران استفاده کند، از داخل این اطلاعات تردیدی را بیرون کشیده و آن را به محور سفر تبدیل کرده است؛ مسائل دیگری را به وجود آورده و علیه جهوری اسلامی ایران از آن استفاده کرده است.
پیشنهاد من این است که مدتی گروسی را به ایران راه ندهند. چراکه هر بار که به ایران آمده،نه تنها مشکلی حل نکرده بلکه مشکلات بزرگی ایجاد کرده است.دوستان ما در دیپلماسی خارجی،کسی که دهها بار آزموده شده را باز می‌خواهند بیازمایند.
معتقدم به دلایلی که گفتم مدتی نباید گروسی را به ایران راه دهند. او باید در چهارچوب یک پروتکل به ایران بیاید. سوالی مطرح شود و برای گرفتن پاسخ به ایران بیاید. آن پاسخ را هم در یک چهارچوب خاص دریافت کند. من به جای آقایان بودم گروسی را به ایران راه نمی‌دادم.
آقای امیر عبدالهیان در سفر خود به عراق به نقل از فواد حسین وزیر خارجه عراق خبر از پیام آمریکا به ایران مبنی بر آمادگی برای مذاکرات برجام داد، که امروز آمریکا آن را تکذیب کرد. این تکذیبیه را میتوان در راستای رفتارهای متناقض آمریکا تفسیر کرد؟
تا جایی که من اطلاع دارم آمریکایی‌ها از دو کانال و کشور پیگیر مذاکرات مستقیم با ما هستند. البته من با مذاکره مستقیم مخالفتی ندارم. اما باید این اقدام با یک پیش شرط صورت گیرد. از آنجا که آمریکا دلیل مشکلاتیست که برای برجام به وجود آمده، اول باید تکلیف امضای خود را روشن کنند.
ما مذاکره می‌کنیم تا توفق کنیم. توافق می‌کنیم تا امضا کنیم. امضا می‌کنیم تا عمل کنیم. وقتی آنها زیر امضای خود می‌زنند و به تعهدات خود عمل نمی کنند، نه مذاکره مستقیم به درد می خورد نه مذاکره غیر مستقیم.
اولین مساله که ما الان با آمریکایی‌ها داریم،بحث اعتبار حرف و توافق و گفت‌وگو است. آیا آنها به سخنان و گفته های خود پابند هستند؟ وقتی کسی به حرف خود پابند نیست، مذاکره با او معنی ندارد و بی مفهوم است، وگرنه ما با آمریکا مشکلی نداریم.
با توجه به اینکه تحریم‌های کشورهای اروپایی ادامه داد و انگلیس در ماه‌های اخیر ۵ بسته تحریمی علیه ایران وضع کرده و ایران هم به مقام های اروپایی تذکر و هشدار داده که داده است. به نظر شما با این چالش‌ها، روابط ایران با اروپا و آمریکا چه چشم اندازی خواهد داشت؟
این تحریم‌ها و تهدیدها بخشی از گفت‌وگو است. گفت‌و گو فقط به زبان نیست به نوشتار و اعمال ورفتار و مواضع است. اروپاییان ابتدا باید ببینند با خود چند چند هستند. آنها می‌خواهند مستقل عمل کنند، با دنیا هم ارتباط داشته باشند، استقلال، ارزش‌ها و باروهای خود را حفظ کنند. ما این حق را برای آنها قائل هستیم،آنها نیز برای ما قائل باشند.
مگر ما اعتراضی به نحوه زندگی کردن آنها داریم. آنها نیز نباید به مسائل داخلی ما کاری داشته باشند. اروپایی‌ها نمی‌توانند هم تهدید، هم تحریم و هم گفت‌وگو کنند. ما نیز به دنبال روابط درست بر اساس اخلاق و منطق با آنها هستیم.
با این وضعیت روابط بین ایران و غرب قطعا به خوبی پیش نخواهد رفت، اما آنها باید در رفتار خود تجدید نظر کنند. ما هم یاد گرفته‌ایم کشور را با ظرفیت‌های داخلی اداره کنیم.
دنیا هم فقط کشورهای اروپایی و آمریکا نیست. دنیا فقط ۷ کشور نیست، بیش از ۲۰۰ کشور در جهان است. اقتصاد هم ۴ کشور به علاوه آمریکا نیست. اکنون بسیار از کشورها در اقتصاد از آمریکا جلوتر زده‌اند. پول دنیا هم فقط دلار نیست. هر کشوری ارز و پولی داردکه میتوان با پول آنها با آنها مراورداتی داشته باشیم.
اکنون نیز اجبار تاریخی است که کشور را بر اساس داشته های داخلی مدیریت کنیم. ما ۱۰ درصد نفت دنیا،۱۶ درصد گاز دنیا و چندین درصد معادن دنیا را داریم و جز یک دردصد جمعیت دنیا هستیم و می‌توانیم کشور را آبرومند و پیشرفته اداره کنیم.
