به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سومین نشست از سلسله نشست‌های پژوهشی سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر با موضوع «گشایش فضای عمل جدید تئاتری: بررسی امکانات، تعهیدات و زیبایی شناسی تئاتر در فضای مجازی» با همکاری دفترپژوهش، آموزش و انتشارات اداره کل هنر‌های نمایشی در تماشاخانه نوفل لوشاتو برگزار شد. در این نشست افشین خورشید باختری به عنوان مدیر پنل، علی ژکان و ایوب آقاخانی به عنوان کارشناس حاضر بودند به تغییرات ضروری تکنیکی و زیبایی‌شناختی تئاتر در فضای مجازی پرداخته شد.
ایوب آقاخانی نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما با اشاره به تغییر شرایط در تئاتر گفت: من در روز‌های اول کرونا که دوستان رسانه‌ای با من درباره تئاتر آنلاین و استفاده از ظرفیت فضای مجازی مصاحبه می‌کردند، اعتقاد داشتم که ماهیت و روح تئاتر مواجهه و برخورد بدون واسطه با مخاطب است و تئاتر آنلاین این اصل را خدشه دار می‌کند. هرچه پیش رفتیم و شرایط فراگیرتر شد، به این نتیجه رسیدم که در حال حاضر چاره‌ای جز رفتن به سمت تغییر نداریم.
وی ادامه داد: کرونا دیر یا زود می‌رود، اما قطعا در آینده چالش‌های مشابهی تئاتر و سینما را تهدید خواهد کرد. معتقدم درحال حاضر هر ظرفیت و فرصتی را که به تئاتر کمک می‌کند، نباید نادیده گرفت و خود را با شرایط موجود انطباق داد. فکر می‌کنم مهمترین نکته نوع و شیوه این تعامل است که باید درباره آن به گفت‌وگو پرداخت.
آقاخانی با بیان اینکه تئاتر در حال تبدیل شدن به یک هنر باواسطه شده است تا ادامه حیات بدهد، عنوان کرد: ناگزیر هستیم که این موضوع را بپذیریم تا تئاتر در شرایط فعلی بتواند همچنان ادامه دهد. برخورد ما با اینکه این اتفاق چگونه رقم بخورد و ابزار آن چه باشد، نکته این تغییر است.
وی تصریح کرد: تجربه‌هایی در این حوزه در تئاتر جهان اتفاق افتاده است. تله تئاتر، تئاتر ویدیویی و تئاتر برخط یا سوار بر امواج گونه‌هایی بوده‌اند که در کشور‌های مختلف از سال‌ها قبل سابقه داشته‌اند. این شیوه‌ها بر جذب و فراگیری مخاطب نیز تاثیرگذار است. به طور مثال نمایشی که ۳۰ شب اجرا دارد، به طور میانگین ۴ هزار مخاطب خواهد داشت، اما همین نمایش وقتی در رسانه‌ای مانند تلویزیون پخش شود، به فراگیری میلیونی می‌رسد. این قدرت رسانه است که می‌تواند مخاطب عام و غیر تخصصی را با تئاتر پیوند دهد.
این کارگردان تئاتر همچنین درباره نیاز امروز حوزه فرهنگ و هنر به ماده قانون یا یک ساختار مشخص در حوزه اقتباس و ارتباط میان ادبیات نمایشی و توصیفی با تئاتر و سینما، عنوان کرد: هیچ متر و معیاری در حال حاضر برای این مورد وجود ندارد و اساسا در کشور ما ارتباط میان ادبیات نمایشی و سینما قطع است. شرایط به نحوی است که اگر کسی بخواهد اقتباسی از تئاتر و نمایشنامه‌ها در سینما داشته باشد آنقدر ریسک بالایی دارد که از آن صرف نظر می‌کند.
علی ژکان کارگردان و فیلمنامه نویس سینما و تئاتر نیز در این نشست با بیان اینکه وضعیتی که کرونا در سینما به وجود آورد در تئاتر به مراتب آسیب زا‌تر بود، عنوان کرد: فکر می‌کنم همگی به این امر واقف هستیم که اقتصاد تئاتر قوی نیست و حیات آن وابستگی زیادی به نمایش و صحنه دارد.
وی ادامه داد: واکنش‌ها به کرونا در تئاتر یا حتی سینما هدفمند نبود و تنها یک عمل واکنشی به این چالش پیش آمده بود و برنامه‌ریزی و سیاست گذاری در این میان وجود نداشت. کرونا علاوه بر محدودیت‌هایی که داشت قطعا ظرفیت‌هایی را هم ناخواسته پیش پای تئاتر قرار داد.
ژکان با اشاره به ورود تله تئاتر همزمان به گسترش تلویزیون در ایران تصریح کرد: تله تئاتر از دهه ۴۰ در ایران شکوفا شد و در آن زمان اهالی تئاتر از این امکان بهره بردند. علی نصیریان و جمعی از هنرمندان در این حوزه پیشرو بودند.
وی درباره رابطه سینما و تئاتر نیز اظهار کرد: سینما در هر موقعیتی از تئاتر بهره برده است و به نوعی دنباله رو تئاتر بوده است. این موضوع درباره تئاتر صادق نیست و تئاتر کمترین تاثیر را در بخش‌های دیگر داشته است. در سینما اقتباس بی پایان است، اما در کشور ما متاسفانه از این امکان کمتر استفاده می‌شود.
انتهای پیام/
