به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، تحلیل‌های اخیر بینش‌های جدیدی را در مورد الگو‌های جستجوی گونه‌های مختلف نهنگ در اقیانوس جنوبی نشان می‌دهد و حاوی اطلاعاتی است که می‌تواند به محققان در درک اکولوژی و بهبود تلاش‌های حفاظتی برای حیوانی که هنوز در معرض خطر است، کمک کند.
برای انجام این مطالعه، سولن درویل (Solène Derville) بوم شناس دریایی در موسسه پستانداران دریایی دانشگاه ایالتی اورگان و همکارانش روی نمونه‌های پوست نهنگ تمرکز کردند که دانشمندان گهگاه برای آگاهی از جنسیت، ژنتیک، رژیم غذایی و سلامت این حیوان جمع آوری می‌کنند. محققان اغلب با شلیک یک دارت قابل بازیابی که تکه کوچکی از پوست نهنگ را بر می‌دارند. این بافت‌ها از جمعیت نهنگ‌های E. australis که در سراسر اقیانوس جنوبی پراکنده شده اند، به دست آمده است.
در هر نمونه، درویل و همکارانش مقادیر مختلف ایزوتوپ‌های کربن و نیتروژن، اشکال عناصر با تعداد نوترون‌های متفاوت و در نتیجه جرم‌های متفاوت را اندازه گیری کردند. نسبت این ایزوتوپ‌ها می‌تواند اثر انگشتی برای یک مکان دریایی باشد، زیرا نسبت‌ها از مکانی به مکان دیگر و در طول زمان در آب اقیانوس‌ها متفاوت است. حیواناتی که در یک مکان خاص تغذیه می‌کنند، اثر ایزوتوپی را در بافت‌های خود حفظ می‌کنند. بیوژئوشیمی‌دان‌ها با گرفتن و تشریح شیمیایی پلانکتون‌ها، نقشه‌ای از این نسبت‌ها را در سراسر اقیانوس جنوبی جمع آوری کردند که نشان می‌دهد چگونه آن‌ها طی ۳۰ سال گذشته هر ماه تغییر کرده اند.
به گفته محققان، حدود ۶ ماه طول می‌کشد تا وعده‌های غذایی یک نهنگ به پوست تازه تبدیل شود. بنابراین، محققان می‌توانند با تطبیق نسبت کربن و نیتروژن در نمونه‌های بازیابی شده با این نقشه، بفهمند که حیوانات ۶ ماه قبل کجا بوده اند. درویل خاطرنشان می‌کند که بقیه سال، حیوانات در آب‌های دورافتاده تری هستند که عمدتاً برای محققان غیرقابل دسترس است.
نسبت‌های نمونه پوست نشان داد که بین فوریه و آوریل ۳ دهه گذشته، نهنگ‌های جنوبی بیشتر زمان خود را در حدود ۴۰ درجه جنوبی سپری کردند که شامل سواحل آفریقای جنوبی، استرالیا، نیوزیلند، آرژانتین و شیلی است. درویل می‌گوید این مکان‌ها زیستگاه‌های کلیدی جستجوی غذا هستند.
تحلیل سوابق قدیمی و داده‌های شیمیایی جدید نشان می‌دهد که با وجود تقریباً منقرض شدن به دلیل شکار در عرض‌های جغرافیایی میانی و با وجود تغییرات آب و هوایی در دهه‌های گذشته، همه نهنگ‌ها هنوز هم برای بخشی از سال به این منطقه‌ها می‌روند.
جالب اینجاست که نمونه‌های پوست نشان می‌دهند جایی که این نهنگ‌ها در بقیه سال می‌روند، در طول ۳ دهه گذشته تغییر کرده است. محققان می‌گویند نهنگ‌ها بر اساس غذایی که می‌توانند دریافت کنند، مهاجرت می‌کنند.
شرح کامل این مطالعات و یافته‌های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
