یکی از اعتراضات مقامات ایرانی نسبت به نظام رسانه‌ای بین‌المللی این است که این نظام رسانه‌ای، علیه حکومت ایران و به صورت یکسویه مشغول دروغ‌پراکنی است، نمونه‌هایی هم در اثبات این ادعا می‌توان ارائه کرد، ولی جای این پرسش باقی است که زمینه‌سازی بخشی از این تبلیغات منفی در داخل کشور و از طرف متولیان امر صورت می‌گیرد. چرا؟
همه می‌دانند که دستگاه‌های امنیتی و انتظامی ما آن اندازه قدرت دارند که در اولین مواجهه با هر اقدامی ضدامنیتی عوامل مرتبط را شناسایی و دستگیر کنند. البته این موفقیت صددرصد نیست و بستگی دارد به طرف مقابل که طبعا در امور بسیار پیچیده که یک حکومت تروریستی پشت آن بود، موفقیت کم بوده ولی در سایر موارد عوامل مربوط فوری شناسایی و بازداشت و معرفی شده‌اند.
با این پیش‌فرض درست، پرسش این است که چگونه ممکن است که تاکنون و پس از چند ماه و تکرار مواردی قابل‌توجه این دستگاه‌ها قادر به شناسایی عوامل مسمومیت دختران بیگناه این جامعه نشده باشند؟ اگر نشده‌اند یا باید بگویند که این عملیات از طرف سازمانی است که عملیات ترور سردار فخری‌زاده را انجام داده است یا آنکه باید بگویند موضوع از نظر این دستگاه‌ها اهمیت نداشته است یا آنکه بگویند، شناسایی شده‌اند، ولی هنوز زمان مناسب برای معرفی آنان نرسیده است.
واقعیت ماجرا را نماینده قم به صورت ضمنی بیان کرده و می‌گوید: «حوزه انقلابی و مردم قم با هرگونه تحجر و کار خارج از عقل و منطق مخالف است. ما از تحصیل دختران حمایت و استقبال کرده و مجلس قطعا این موضوع را پیگیری می‌کند. اجازه نمی‌دهیم دشمنان ملت ایران از این موضوع سوءاستفاده کنند.»
این جملات نشان می‌دهد که ماجرا چیست و چه کسانی با چه انگیزه و رویکردی مرتکب شده‌اند و نگرانی مسئولان نیز از چه زاویه نادرستی است و به‌جای آنکه به فکر حقوق دختران این جامعه باشند نگران سوءاستفاده بیگانگان هستند. در هر حال مسئولان امر باید هر چه زودتر اطمینان دهند که در درجه اول این حوادث تروریستی تکرار نخواهد شد و در مرحله بعد تاریخ محاکمه و مجازات عاملان آن را اعلام نمایند. واقعیت این است که هیچ توجیهی در تاخیر این خواست بدیهی پذیرفتنی نیست و انجام آن عامل مهمی در جلوگیری از انتشار اخبار دروغ علیه کشور است. ساختاری که در برابر موضوعی به این مهمی چنین واکنش منفعلانه‌ای دارد، باید انتظار هر اتهام یا شایعه‌ای را داشته باشد.
متاسفانه در زمان اعتراضات نیز چندین مورد مسمومیت دانشجویی مشاهده شد، پیشتر نیز در ماجرای اسیدپاشی اصفهان نوعی انفعال و سکوت رسمی را شاهد بودیم، اکنون هم در برابر بدترین اقدام ممکن یعنی مسمومیت دختران بیگناه این دست و آن دست می‌شود و سوءظن را بیش از پیش بر می‌انگیزد. دیگر فرصتی برای بی‌پاسخ گذاشتن این ماجرا نیست، باید هر چه سریع‌تر عوامل و انگیزه‌ها و آبشخور کسانی که چنین جنایاتی را مرتکب شدند روشن شود.
باید گفت مسئله حضور زنان به‌ویژه آموزش آنان یکی از مهمترین دستاوردهای دوران پس از انقلاب بوده است، متاسفانه اکنون همین نقطه قوت آن مورد تهاجم عوامل ضدانقلاب و ارتجاعی و ضدپیشرفت قرار گرفته است. وظیفه همه طرفداران انقلاب و جامعه و پیشرفت است که با تمام توان مقابل چنین اقدامات واپس‌گرایانه و تروریستی بایستند و از مسئولان امر بخواهند که قاطعانه اقدام کنند و عوامل مربوطه را به دادگاه صالحه بفرستند. در این میان سکوت دولت و آقای رئیس‌جمهور و روسای قوا نیز موجب تاسف است که باید در این مسئله تجدیدنظر کنند.
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۲۰
