دهه ۸۰ میلادی در حالی آغاز میشود که با قرار گیری رونالد ریگان در سمت ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا و سیاست‌های ضد شوروی وی رقابت تسلیحاتی دو ابر قدرت شرق و غرب وارد مرحله جدیدی میشود و جنگ سرد در آستانه جنگی بسیار داغ قرار میگیرد.
با آغاز سال ۱۹۸۳ تنش‌های غرب و شرق به اوج خود میرسد، رونالد ریگان در این سال طرح ابتکار دفاع راهبردی یا جنگ ستارگان را ابلاغ میکند طی این طرح موشک‌های بالستیک اتمی شلیک شده از طرف شوروی میبایست قبل از رسیدن به خاک آمریکا شناسایی و منهدم شوند. این طرح از ۴ لایه دفاعی تشکیل میشد و در لایه آخر موشک شلیک شده توسط اشعه لیزر میبایست هدف قرار میگرفت.
همچنین ریگان با استقرار موشک‌های بالستیک پرشینگ در قاره اروپا موافقت میکند در قدم بعدی وی دستور برگزاری بزرگترین رزمایش از زمان جنگ جهانی دوم را در شمال اقیانوس آرام را صادر میکند، مانور دریایی ۱-FleetEX ۸۳ با شرکت ۴۰ کشتی جنگی و کشتی‌های پشتیبانی به همراه ۳ ناو هواپیمابر، ۲۳هزار پرسنل و ۳۰۰ فروند جنگنده برگزار میگردد.
هدف از برگزاری این مانور عظیم در نزدیکی مرز‌های شوروی تحریک عمدی این کشور برای پاسخگویی متقابل بود تا ارتش آمریکا بتواند تاکتیک‌ها و قابلیت‌های ارتش شوروی را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. این اقدامات رونالد ریگان مقامات شوروی را به وحشت انداخته بود و آنها تصور میکردند در آستانه یک نبرد تمام عیار اتمی قرار دارند.
در یکم سپتامبر ۱۹۸۳ هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ خطوط هوایی کره جنوبی با شماره ۰۰۷ فرودگاه جان اف کندی شهر نیویورک را به مقصد فرودگاه کیمپو شهر سئول ترک میکند.
این هواپیما حامل ۲۶۹ نفر (۲۳ خدمه و ۲۴۶ مسافر) بود که به دلیل مشکل در خلبان خودکار از مسیر خود منحرف شده و وارد حریم هوایی شوروی میشود، در نهایت این پرواز در نزدیکی جزیره ساخالین و برافراز دریای ژاپن توسط یک فروند جنگنده سوخو ۱۵ شوروی مورد اصابت قرار گرفته و سرنگون میشود.
تمامی ۲۶۹ نفر سرنشین این هواپیما کشته میشوند که در بین آنها ۲۲ کودک زیر ۱۲ سال حضور داشتند. همچنین در این پرواز مسافرانی از ۱۶ ملیت مختلف منجمله یک ایرانی وجود داشت و لری مک دونالد نماینده کنگره آمریکا نیز جزو کشته شدگان بود.
مقامات شوروی که اعلام تست موشکی در این جزیره را کرده بودند به خیال اینکه این هواپیمای مسافربری یک هواپیمای جاسوسی آمریکایی برای رصد تست موشکی شوروی است، دستور سرنگونی آن را صادر کرده‌اند.
خلبان جنگنده سوخو ۱۵ طی مصاحبه‌ای که در سال ۱۹۹۱ انجام داده است عنوان میکند با توجه به تاریکی شب چراغ‌های چشمک زن هواپیمای مسافربری را دیده و آن را به افسر رادار زمینی گزارش کرده است.
وی در ادامه توضیح میدهد با توجه به رویت دو ردیف پنجره‌های هواپیما تا حدودی متوجه شده است این هواپیما از نوع بوئینگ است، ولی آن را به رادار زمینی گزارش نکرده است، زیرا افسر رادار سوالی از وی نپرسیده است!
با سرنگونی این هواپیمای مسافربری توسط شوروی تنش میان کاخ سفید و کرملین به اوج خود میرسد، در این حین و در تاریخ ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۸۳ سرهنگ دوم استانیسلاو پتروف افسر نیروی دفاع هوایی اتحاد جماهیر شوروی به محل کار خود پناهگاه سرپوخوف ۱۵ در نزدیکی مسکو وارد میشود تا شیفت کاری خود را در مرکز فرماندهی ماهواره‌های هشدار زودهنگام شوروی آغاز کند.
مسئولیت پتروف رصد شبکه هشدار اولیه ماهواره‌ای و اطلاع دادن به مافوق خود در صورت هرگونه حمله موشکی قریب الوقوع هسته‌ای علیه اتحاد جماهیر شوروی بود. تا در صورتی که حمله‌ای علیه شوروی یا همپیمانان آنها انجام شد پاسخ متقابل به سرعت به متجاوزین داده شود.
هنوز دقایقی از نیمه شب نگذشته بود که کامپیوتر‌ها گزارش دادند که یک موشک بالستیک قاره پیما از خاک ایالات متحده به سمت اتحاد جماهیر شوروی در حرکت است.
پتروف ضمن حفظ خونسردی خود این کشف را یک خطای کامپیوتری در نظر گرفت، او با خود اندیشید که آمریکا در یک حمله پیش دستانه هسته‌ای باید با صد‌ها موشک به شوروی حمله کند و پرتاب یک موشک به سمت شوروی توجیهی ندارد.
وی در حال تهیه گزارش خطای اشتباه از طرف کامپیوتر بود که گزارشات جدیدی از شلیک ۴ موشک دیگر به سمت خاک شوروی به وی داده شد، او بازهم به اعصاب خود مسلط شد و این اخطار‌ها را خطای سیستم قلمداد کرد و طی تماس با مقامات بالادستی خود عنوان کرد کامپیوتر دچار اشتباه شده است.
کامپیوتر تابش خورشید از میان ابر‌ها را به اشتباه شلیک موشک قلمداد کرده بود.
ژنرال یوری ووتینتسف فرمانده دفاع موشکی پدافند هوایی شوروی پتروف را به جهت گزارش نکردن حمله از جانب آمریکا تحسین کرد، زیرا به دلیل جو متشنج آن روز‌ها اگر گزارش حمله اتمی از جانب آمریکا به مقامات شوروی میرسید آنها قطعا دستور حمله متقابل را صادر میکردند و یک جنگ اتمی تمام عیار بر روی زمین آغاز میشد و حیات سیاره با خطر جدی رو به رو میشد.
اما هیچ تجلیل رسمی از پتروف انجام نشد وی به سرعت بازداشت و مورد بازجویی شدیدی قرار گرفت و این ماجرا محرمانه اعلام شد به گفته پتروف، این به این دلیل بود که این حادثه و سایر اشکالات یافت شده در سیستم شناسایی موشک باعث شرمساری مافوق او و دانشمندان تأثیرگذار مسئول آن شده بود.
به طوری که اگر او به طور رسمی پاداش میگرفت، آنها میبایست مجازات می‌شدند. پتروف با تنزل جایگاه شغلی رو به رو شد و یکسال بعد از خدمت در ارتش استعفا داد.
ژنرال یوری ووتینتسف در سال ۱۹۹۸ این ماجرت را افشا کرد، پتروف در سال ۲۰۰۶ به آمریکا سفر کرد تا مستند وی با عنوان مردی که دنیا را نجات داد از گفته‌های وی ساخته شود.
او همچنین برنده جوایز متعدد بین الملی شده است و در نهایت در ۱۹ مه ۲۰۱۷ و در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
منبع: عصر ایران
