طرز تهیه آش جو جا افتاده و خوشمزه

فرارو- هرقدر هم که پیگیر غذا‌های جدید و متفاوت باشیم، نمی‌توانیم از غذا‌های سنتی خودمان مثل انواع آش‌ها دل بکنیم. آش جو یکی از محبوب‌ترین آش‌های ایرانی است. این آش جزء غذا‌های سنتی محسوب می‌شود که می‌توان آن را هم به عنوان غذای اصلی و هم به عنوان پیش‌غذا سرو کرد. آش جو از آن دست غذا‌هایی است که عموماً در جمع‌های دوستانه و خانوادگی تهیه می‌شود. این آش در سراسر کشور روش‌های پخت متفاوتی دارد.

 

به گزارش فرارو، مواد تشکیل دهنده آن شامل جو، حبوبات، سبزی و کشک است. آش جو را می‌توان با گوشت یا بدون گوشت طبخ کرد که در این بخش طرز تهیه آش جو بدون گوشت را به شما عزیزان آموزش می‌دهیم. آش جو در بعضی از مناطق به مانند آش رشته برای نذری هم تهیه می‌شود. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا با طرز تهیه و فوت و فن‌های آش جو خوشمزه و جا افتاده آشنا شوید.

جو: ۱ پیمانه
لوبیا چیتی: ۱ پیمانه
برنج: ۲/۱ پیمانه
نخود: ۲/۱ پیمانه
سبزی آش پاک نکرده: ۵۰۰ گرم
کشک: ۲ پیمانه
پیاز بزرگ: ۳ عدد
سیر: ۸ حبه
نعناع خشک: ۲ قاشق غذاخوری
نمک: ۱ قاشق چایخوری
فلفل سیاه: ۱ قاشق چایخوری
زردچوبه: ۱ قاشق غذاخوری
روغن مایع: به میزان لازم

نخود و لوبیا را از ۲۴ ساعت قبل با آب سرد بشویید و اجازه دهید خیس بخورد در این فاصله چند بار آب آن را عوض کنید جو و برنج را هم از ۱ ساعت قبل با هم خیس کنید. نخود و لوبیا را با هم بپزید جو و برنج را هم با هم بپزید.

سبزی آش یکی از مهم‌ترین موادی است که در پخت انواع آش مورد استفاده قرار می‌گیرد. هرچند بسیاری از افراد تصور می‌کنند که حبوبات اصلی‌ترین ماده به کار رفته در آش است، حقیقت این است که عطر و طعم آش عمدتاً از سبزیجات استفاده شده در آن تأمین می‌شود؛ بنابراین هر چه سبزی آش شما تازه‌تر و خوش عطرتر باشد، غذای شما هم خوشمزه‌تر خواهد شد. سبزی آش شامل تره، گشنیز، جعفری و برگ اسفناج یا چغندر به میزان مساوی است. توجه داشته باشید که سبزی آش را نباید خیلی درشت خرد کنید. بعضی‌ها به هوای آش سبزی‌ها را خیلی درشت خرد می¬کنند که درنهایت ظاهر زیبایی ندارد. سبزی آش باید کمی درشت‌تر از سبزی خورشت خرد شود.

کشک کالری بالایی دارد. اگر اضافه وزن دارید، در مصرف آن احتیاط کنید. از طرف دیگر کشک‌ها درصدی نمک دارند؛ بنابراین در غذا‌هایی که از کشک استفاده می‌کنید، حتماً نمک را بعد از اضافه کردن کشک و چشیدن غذا اضافه کنید. به این نکته توجه داشته باشید که کشک خیلی زود فاسد می‌شود و مسمومیت ناشی از آن هم بسیار شدید است. حتماً از کشک‌های بسته‌بندی شده و پاستوریزه استفاده کنید. البته کشک‌های محلی بسیار خوشمزه‌تر هستند. اگر می‌خواهید از کشک محلی استفاده کنید، حتماً از جای مطمئن تهیه کنید. کشک با اینکه بسیار مغذی است؛ اما نفاخ و دیرهضم است. اگر جزء افرادی هستید که مشکلات گوارشی دارید، در مصرف آن احتیاط کنید. البته استفاده از نعناع خشک به همراه کشک به هضم آن کمک می‌کند.

 

خیلی وقت‌ها که برای خرید پیاز به بازار‌های میوه و تره‌بار می‌رویم، رنگ‌های مختلفی از پیاز‌ها را می‌بینیم و بدون توجه به اینکه هرکدام از این پیاز‌ها مصارف مشخصی دارند، آن را می‌خریم. درواقع دم‌دست‌ترین پیاز را انتخاب می‌کنیم، غافل از اینکه ممکن است پیاز انتخاب شده برای مصرفی که در نظر داریم، مناسب نباشد. اگر بخواهیم به طور مختصر در مورد کاربرد انواع پیاز‌ها توضیح دهیم، باید از پیاز زرد که معروف‌ترین عضو خانواده پیازهاست، شروع کنیم. این پیاز بهترین گزینه برای پخت و پز است. پیاز سفید طعم ملایم‌تری نسبت به پیاز دارد.

از نظر کاربرد تقریباً مثل پیاز قرمز است و می‌شود آن را خام خورد و یا در سالاد‌ها و دیپ‌ها از آن استفاده کرد. این پیاز برای غذا‌های مکزیکی هم بهترین گزینه است. پیاز قرمز نسبت به پیاز سفید و زرد فیبر بیش‌تری دارد و به خاطر رنگ زیبایش می‌توان از آن برای تزئین بشقاب غذا هم استفاده کرد. علاوه‌بر این برای کبابی کردن، سالاد و ساندویچ‌ها هم انتخاب مناسبی است. پیاز‌های قرمز به اندازه کافی عطر و طعم به غذا نمی‌دهند؛ بنابراین برای پخت و پز معمولاً مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.

پیاز داغ عطر و طعم بسیار خوبی به آش می‌دهد؛ اما نکته مهم این است که پیاز داغ باید کاملاً ریز و خشک باشد. برای داشتن یک پیاز داغ پودری و خشک پیاز را به صورت نازک برش بزنید؛ سپس در روغن فراوان که از قبل داغ شده است، سرخ کنید. به این نکته توجه داشته باشید که پیاز باید در روغن شناور باشد؛ بنابراین نباید حجم زیادی از پیاز را در یک مرحله اضافه کنید. بعد از اینکه پیاز سرخ شد، آن را روی توری قرار دهید تا روغن اضافی آن کاملاً گرفته شود. سپس روی سینی پهن کنید. دوباره که این فرآیند را انجام دادید، پیاز‌های جدیدی را که سرخ کردید، روی پیاز داغ‌های قبلی نریزید؛ چون باعث روغنی شدن قبلی‌ها می‌شود. علاوه‌بر این باعث می‌شود که حالت خمیری پیدا کنند.

۱- قابلمه‌ای که می‌خواهید آش را در آن درست کنید، کمی بزرگ‌تر از حجم مواد اولیه انتخاب کنید. سپس برنج + جو را داخل آن بریزید. قابلمه را تا نیمه از آب پر کنید و در آن را نیم‌باز بگذارید تا موقعی که جو و برنج بپزد. سپس نخود و لوبیایی را که از قبل پخته‌اید، به آن اضافه کنید. اجازه بدهید تا دوباره جوش بیاید. وقتی آش جوشید، سبزی را هم به آن اضافه کنید.

 

۲- پیاز داغ را به روش گفته شده، آماده کنید. سپس برای آماده کردن نعناع داغ ۴ قاشق غذاخوری روغن مایع داخل تابه بریزید. روغن که گرم شد، نعناع را به آن اضافه کنید و از روی حرارت بردارید. مدام هم بزنید تا نسوزد. برای آماده کردن سیرداغ نیز سیر‌ها را رنده ریز کنید. بعد داخل روغنی که از قبل روی حرارت ملایم گرم کرده اید، بریزید. به گونه‌ای که سیر‌ها در روغن شناور باشند. بعد از سرخ شدن داخل صافی بریزید تا روغن اضافه آن گرفته شود و بعد روی سینی پهن کنید.

 

۳- سیر داغ + نیمی از پیاز داغ + نیمی از نعناع داغ را داخل تابه‌ای بریزید. ۱ قاشق غذاخوری زردچوبه + ۲ قاشق غذاخوری روغن مایع + فلفل سیاه + نمک را به آن اضافه کنید. مدام هم بزنید تا بوی خامی زردچوبه گرفته شود. بعد این مواد را به آش در حال جوش اضافه کنید. نیم ساعت بعد کشک را هم اضافه کنید. بعد از اینکه کشک را اضافه کردید، باید حدود ۱ ساعت دیگر روی حرارت ملایم بماند و ریزجوش بزند. فقط هراز گاهی آن را هم بزنید تا ته نگیرد.

 

در صورت تمایل می‌توانید از ترکیب ماست زده شده و کشک استفاده کنید. از آن جایی که کشک سنگین و نفاخ است، اگر از این ترکیب استفاده کنید، بهتر است. (ماست را زودتر از یخچال خارج کنید تا با محیط هم‌دما شود. اگر ماست سرد باشد، آش بریده بریده می‌شود) در انتها نمک آن را بچشید. اگر نیاز بود، دوباره نمک اضافه کنید. وقتی آش را در ظرف سرو کشیدید، روی آن را با پیاز داغ + نعناع داغ و کشک تزئین کنید. در صورت تمایل می‌توانید کشک را با کمی زعفران یا آب سبزیجات رنگی کنید و در تزیین آش از آن استفاده کنید.