خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفربیرانوند، یونس بیرانوند که ۴۰ سال سن دارد و فوق لیسانس مدیریت آموزشی است، میگوید: با وجود تحریم و مشکلاتی که کشور با آن درگیر است، اما اگر ایده و ارادهای برای عملیاتی کردن آن وجود داشته باشد میتوان کار تولید را پیش برد و به قطع وابستگی کمک کرد.
وی که رییس هیات مدیره شرکت دانش بنیان فیدارکاران است در قالب یک تیم تخصصی چندین دستگاه را در حوزه شیلات اختراع و تولید کردهاست.
این فناور که با مطالعه و شناخت به دنبال ساخت دستگاه درام فیلتر رفته، معتقد است: اگر دستگاههای متولی از ایدههای دانشبنیان حمایت کنند شاهد اشتغال و رونق اقتصادی در کشور خواهیم بود.
با این فناور جوان که در جشنواره ایده شو شیلات کشور بهعنوان نفر اول معرفی شده است، گفتوگویی را انجام دادهایم که در ادامه میخوانید.
رشته تحصیلی شما مدیریت آموزشی است، چطور شد به سمت اختراع آن هم در بخش شیلات رفتید؟
با توجه به سوابقی که قبلاً با شیلات در مواردی مانند مدیریت سبز و چند طرح دیگر در قالب سیستم مدار بسته داشتیم همراه با یک تیم تخصصی تحقیق و بررسی را در حوزه مزارع پرورش ماهی در استان شروع کردیم.
با وجود اینکه لرستان مقام اول را در تولید ماهیان سردابی دارد، اما مزارع پرورش ماهی استان مکانیزه نیستند، از طرفی با توجه به بحران کم آبی بهرهوری مناسب از آب در مزارع پرورش ماهی یک ضرورت است، بر همین اساس ما هم تصمیم گرفتیم در زمینه مکانیزه کردن مزارع پرورش ماهی گامی مثبت برداریم.
در مورد دستگاهی که تولید کردید، توضیح دهید.
ما در واقع مهندسی معکوس را روی دستگاه درام فیلتر انجام دادهایم، البته بخشی از قطعات را هم خودمان ساختهایم.
دستگاه درام فیلتر با افزایش اکسیژن علاوه بر افزایش بهرهوری، آب کثیف را به آب تمیز تبدیل میکند، در واقع ساخت این دستگاه یک نوآوری در صنعت شیلات است.
یعنی مشابه خارجی دارد؟ ساخت دستگاه چقدر طول کشید و با چقدر شروع کردید؟
بله، اما ما با مهندسی معکوس و اضافه کردن برخی قطعات توانستهایم استانداردهای لازم را کسب کنیم، نکته مهم اینکه ما از صفر تا صد کار را خودمان ساختهایم در واقع دستگاه بومی سازی شده است.
تیم تخصصی ما چهار سال در خصوص دستگاه مطالعه و برنامه ریزی کرد، اما سال ۹۹ و ظرف شش ماه توانستیم نمونه اولیه را بسازیم، اداره شیلات وقتی نمونه اول را دید استانداردهای لازم را ارایه و دستگاه را تایید کرد.
خیلی ریز هزینهها در ذهنم نیست، اما حدود ۲ تا ۳ میلیون تومان هزینه کردیم.
توانستید تولید خود را تجاری سازی کنید؟
بله، توانستیم کد اعتباری را هم دریافت کنیم با این کار در سیستم بانکداری میتوانیم تولید انجام دهیم.
بازار فروش تضمین شده است، یعنی پرورش دهندگان از این استقبال میکنند؟
بله، ما به لحاظ بازار با مشکلی مواجه نیستیم، ما دستگاه را متناسب با ظرفیت و موقعیت مزارع میسازیم، علاوه بر کیفیت و قیمت مناسب هم آموزش لازم را در خصوص چگونگی استفاده از دستگاه به بهرهبرداران ارایه میدهیم.
نکته قابل توجه اینکه در صورت وجود مشکل کارشناسان ما میتوانند با حضور در مزرعه به رفع نقص دستگاه اقدام کنند، این در حالی است که در صورت نقص در دستگاه وارداتی نمیشود کاری انجام داد.
پس شما میتوانید دستگاه را صادر هم کنید؟
ببینید ما این ظرفیت را داریم که دستگاه را برای دیگر استانها و خارج از کشور بسازیم، حتی در نمایشگاه توانمندیهای لرستان هم با دو شرکت عراقی قرارداد منعقد کردیم، اما در حال حاضر اولویت ما مزارع پرورش ماهی استان است.
چند نفر مشغول فعالیت هستند؟
در حال حدود ۸ نفر ، اما در صورتی که تولید افزایش پیدا کند ۱۰ تا ۱۲ نفر دیگر مشغول به کار میشوند.
برای تولید انبوه مشکل سرمایه دارید؟
ما با مشکل سرمایه مواجه نیستیم، اما در حال حاضر مشکل اصلی ما جا برای ایجاد کارگاه است. قیمت رهن و اجاره که در شهرکهای صنعتی سرسام آور است، یک شرکت نوپا چگونه میتواند در ابتدای راه اجاره ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومانی پرداخت کند.
از طریق دستگاههای متولی پیگیر نشدهاید؟
قرار است پارک علم و فناوری خردادماه مشکل جا را حل کند، ما مشکل سرمایه نداریم مشکل اصلی ما نبود جا است که امیدواریم رفع شود.
نگاه شما به تولید چگونه است؟
بر خلاف بعضی اظهار نظرها مبنی بر اینکه کار تولید را در شرایط فعلی خوب ارزیابی نمیکنند، اما من با این نگاه نیامدهام زیرا معتقد هستم همه چیز بستگی به خود فرد دارد.
درست است کشور تحریم است اما خودمان می توانیم خیلی کارها را انجام بدهیم تا به دیگر کشورها نیاز نداشته باشیم، اما باید ایده و عشق داشت، مهمترین دلیلی که سمت تولید دستگاه درام فیلتر و چند دستگاه دیگر رفتم این بود که میخواستم دست وارد کنندگان این دستگاه قطع شود.
به چالشهای پیش روی شرکتهای دانش بنیان اشاره میکنید.
مهمترین چالش اینکه از صاحبان ایده حمایتی صورت نمیگیرد، در جشنواره ایده شو جوانان بیست ساله طرح و ایده دادههای بسیار جالب را ارایه دادند اما چون پشتوانه و مشوقی وجود ندارد منجر به تجاری سازی نمیشوند، متاسفانه ادارات و دستگاهها پای کار نیستند و تنها به برگزاری جشنواره و یا همایشی اکتفا میشود.
شهرکهای صنعتی دست دلالان افتاده ، یک شرکت نوپا چگونه میتواند با وجود بیمه و حقوق کارکنان و هزینههای دیگر کرایههای گزافی را پرداخت کند.
پایان پیام/