به گزارش سرویس ورزشی جام نیـوز، در روزهایی که دل و دماغی برای حتی فوتبال دیدن نیست، نوشتن از آن هم به مراتب سخت تر هست. پرسپولیس در تبریز تراکتور را شکست داد تا با جشن گرفتن اولین برد خارج از خانه خود، صدای نفس هایش را هم به گوش بالا نشینان جدول برساند، ضمنا کمی شخصیت خدشه دار شده خود را بخصوص در پسا فینال بازیابی کند، صد البته که دلیل این مورد آن صرفا این برد خفیف و اقتصادی نبود در تبریز نبوده بلکه سبک و سیاق بازی بخصوص در نیمه دوم بود که اتفاقا برای پرسپولیسی ها بارقه های امید را بیش از پیش برای ادامه لیگ زنده کرد.
جرقه یا ثبات
برای پرسپولیسی که بعد از فینال آسیا بجز دربی فوتبال زیبا و دلنشیبنی را ارایه نداد، بازی با تراکتور و شکست این تیم می تواند شروع دوباره ای برای ادامه فصل باشد به شرطی که با همین بضاعت ، ثبات در نوع ارایه فوتبال خود را تجربه کند و اصرار بر داشتن طراوت و شادابی در فاز هجومی و کنترل و حفظ بازی را بخصوص در زمان برتری در فاز دفاعی تجربه کند. وگرنه شاید بتوان گفت بنا بر حوادث و شرایط فوتبال پرسپولیس در بازی های بزرگتر با انگیزه بالاتر کار میکند و به نوعی این سبک بازی شاید جرقه ای در مقاطع مختلف برای این تیم باشد.
تیر خلاص
نکته ای که در همه بازی های پرسپولیس به چشم می آید از دست دادن تک به تک ها و در حقیقت موقعیت های صد در صد گل در دقایق مختلف تمام بازی های این تیم هست، فرقی نمی کند در بازیهای بزرگ یا احیانا کم اهمیت تر، این نکته فصل مشترک تمام بازی ها ی آنها بوده. نداشتن مهاجم کلاسیک و تمام کننده در حد این تیم یک موضوع هست اما نداشتن عدم خودباوری وشاید نداشتن از خود گذشتگی ، عدم تصمیم گیری درست در زمان مناسب، فشار روانی و از این قبیل موارد هم تاثیر زیادی در به ثمر نرسیدن داشته و باعث فرصت سوزی های متعدد شده، که همین مسیله بار روانی تیم را نیز در طول بازی منفی می کند، چه بسا یکی از این موقعیت ها در زمانیکه اختلاف بازی بخصوص یک گل هست به ثمر برسد عملا حکم تیر خلاص را برای تیم روبرو دارد و تخلیه ذهنی و برخورداری اعتماد به نفس برای پرسپولیس را در برخواهد داشت.
ضربات ایستگاهی
اشاره به ضربات ایستگاهی در نتیجه گرفتن تیم های فوتبال مورد تاکید بسیاری قرار گرفته، بخصوص در باز یهای سخت و درگیرانه که گره کور بازی با به ثمر رساندن اینگونه ضربات باز می شود. گل حسینی در بازی دیروز و البته سانتر بی نقص نورالهی انصافا کلاسی بالاتر از فوتبال ما در این صحنه به نمایش گذاشتند.
سنت شکنی یحیی
بعد از بازی فینال و به غیر از دربی اصولا پرسپولیس بخصوص در نیمه دوم بازی ها تیمی وا داده بود که کاملا دنبال تفکرات تیم حریف می دوید. در بازی های سپاهان، ذوب آهن ، فولاد و حتی ماشین سازی این مسئله کاملا مشهود بود که بازی از دست پرسپولیس خارج می شد و حتی باعث خوردن گل هم از حریفان می شد و مشکلات بعد از آن، اما در بازی در مقابل تراکتور سازی اوضاع کاملا برعکس بود بعد از یک نیمه سرد دقیقا در نیمه دوم پرسپولیس متحول شده نشان داد ، اینکه دستورات گل محمدی یا ضعف تراکتور و یا هر دوی اینها چند درصد از این موضع را در بر می گیرد باید به انتظار بازی های بعدی پرسپولیس نشست.
