نادر انتصار در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در سومین سالگرد توافق دوحه میان طالبان و ایالات متحده آمریکا در پاسخ به این پرسش که مذاکرات دوحه در حالی در ٢٩ فوریه ٢٠٢٠ میان طالبان و آمریکا امضا شد که حتی پیش از خروج نیروهای آمریکایی طالبان توانست حکومت را به دست بگیرد؛ این توافق چه تاثیری در قدرت گرفتن طالبان داشت، گفت: زمانی که آمریکا نیروهای خود را از افغانستان خارج کرد، طالبان در عمل بیش از دو سوم افغانستان را در کنترل خود داشت. گرچه خروج نیروهای آمریکایی سقوط دولت اشرف غنی را تسریع کرد ولی طالبان به هر حال در زمان خروج نیروهای آمریکایی به قدرت گرفتن نزدیک شده بودند.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این پرسش که طالبان این توافق را پیروزی خود می‌داند، آیا به راستی آمریکا با شکست از افغانستان خارج شد، گفت: جواب این سؤال بستگی به این دارد که چگونه «شکست» را تعریف کنیم. اگر منظور از شکست چیزی شبیه آنچه بر سر آلمان و ژاپن و نیروهای نظامی این دو کشور بعد از جنگ جهانی دوم افتاد، آمریکا محتمل شکست نظامی از طالبان نشد؛ یعنی خروج آمریکا از افغانستان به علت پیروزی نظامی طالبان و نابودی نیروهای نظامی آمریکا انجام نشد ولی اگر «شکست» را نرسیدن به اهداف اولیه آمریکا در افغانستان تعریف کنیم، آنگاه می‌توان به این نتیجه رسید که آمریکا با شکست از افغانستان خارج شد.
انتصار همچنین در پاسخ به این پرسش که پس از سه سال به نظر می‌رسد که ابعاد جدیدی از این توافق صلح در حال رسانه‌ای شدن است؛ آمریکا از این توافق به دنبال چه بود، گفت: در زمانی که آمریکا تصمیم گرفت که قرارداد دوحه را با طالبان را امضا کند، واشنگتن به این نتیجه رسیده بود که باید طولانی‌ترین جنگ خارجی آمریکا را به انتها برساند چون رسیدن به آنچه آمریکا به آن پیروزی می‌گفت دیگر امکان پذیر نبود؛ یعنی آمریکا بعد از ۲۰ سال در افغانستان به همان نتیجه رسید که دولت آمریکا در دهه ۷۰ میلادی در ویتنام رسیده بود. در آمریکا مثلی است که می‌گوید جلوی شکست را هرچه زودتر بگیرید این خودش یک پیروزی است.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل در پاسخ به این پرسش که پیامدهای این توافق برای همسایگان افغانستان چه بود، گفت: هنوز زود است که بتوانیم تحلیلی عمیق در مورد اثرات دراز مدت روی کار آمدن دوباره طالبان بر همسایگان افغانستان ارائه دهیم. ما نمی‌دانیم که آنچه طالبان به آن امارات اسلامی افغانستان می‌گویند چه برنامه‌های دراز مدتی برای عادی کردن روابطش با همسایگان افغانستان دارد و یا حتی تا چه مدت دولت کنونی طالبان می‌تواند در قدرت مطلق باقی بماند. شکی نیست که مسائل امنیتی، سیاسی و اقتصادی برای همسایگان افغانستان الویت اصلی خواهند داشت.
