به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، بر اساس بیانیه مطبوعاتی دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو ماده زیستی جدیدی اختراع کرده‌اند که می‌تواند به صورت داخل وریدی برای کاهش التهاب در بافت و ترمیم سلول‌ها تزریق شود. چیزی که برای جلوگیری از آسیب بیشتر ناشی از حملات قلبی ایده آل است.
به نقل از آی‌ای، این ماده جدید در هر دو مدل جوندگان و حیوانات بزرگ مورد آزمایش قرار گرفته و مشخص شده است که کاربرد‌های زیادی در درمان آسیب بافتی ناشی از حملات قلبی و کمک به بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک و فشار خون شریانی دارد.
کارن کریستمن، استاد مهندسی زیستی در دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو و محقق ارشد گروه سازنده این ماده می‌گوید: این ماده زیستی امکان درمان بافت آسیب‌دیده را از درون به بیرون می‌دهد. این یک رویکرد جدید برای مهندسی احیا است.
اکنون پژوهشگران امیدوارند که طی یک تا دو سال آینده مطالعه‌ای در مورد ایمنی و کارایی این ماده زیستی در انسان‌ها انجام دهند.
این ماده پس از تایید مورد استفاده قرار خواهد گرفت و به افرادی که از حملات قلبی رنج می‌برند، کمک می‌کند و موجب بهبود بافت آسیب دیده در آن‌ها می‌شود، آسیب‌هایی که عملکرد ماهیچه‌ها را کاهش می‌دهند و می‌توانند منجر به نارسایی احتقانی قلب شود.
دکتر رایان ریوز پزشک بخش پزشکی قلب و عروق در دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو می‌گوید: بیماری سرخرگ کرونری، سکته قلبی حاد و نارسایی قلب همچنان سنگین‌ترین مشکلات بهداشت عمومی هستند که جامعه ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند. من به عنوان یک متخصص قلب که بیماران مبتلا به بیماری سرخرگ کرونری و نارسایی قلب را به صورت روزانه درمان می‌کنم، دوست دارم درمان دیگری برای بهبود نتایج بیمار و کاهش علائم ناتوان کننده داشته باشم.
برخی از مزایای اصلی این درمان جدید این است که می‌توان آن را بلافاصله پس از حمله قلبی تجویز کرد و به دلیل تزریق داخل وریدی می‌تواند به طور مساوی در سراسر بافت آسیب دیده توزیع شود.
مارتین اسپنگ نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: ما به دنبال طراحی یک درمان با ماده زیستی بودیم که بتواند به اندام‌ها و بافت‌هایی که دسترسی به آن‌ها مشکل است، ارائه شود و به روشی برای بهره‌گیری از جریان خون و عروقی که قبلاً به این اندام‌ها و بافت‌ها خون می‌رسانند، رسیدیم.
اکنون این گروه در حال یافتن موارد استفاده جدید برای این ماده زیستی است. اسپنگ می‌گوید: در حالی که عمده کار در این مطالعه مربوط به قلب بود، امکان درمان سایر اندام‌ها و بافت‌های غیرقابل دسترس نیز می‌تواند با زیست مواد فراهم شود.
