به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، به نقل از وبگاه دیویس ونگارد، گزارش اخیر مرکز ابتکار سیاستگذاری زندان‌ها در آمریکا که با همکاری کارزار عدالت هوشمند تهیه شده از حقایق تکان دهنده‌ای در مورد حبس زنان در این کشور و نقش دوران پساکرونا در این افزایش خبر می‌دهد.
بر اساس گزارش این مرکز، آمریکا به یکی از بزرگ‌ترین کشور‌های دارای زندانیان زن در جهان تبدیل شده است، زیرا بیش از ۱۷۲ هزار زن در زندان‌های این کشور نگهداری می‌شوند.
این تعداد زن زندانی به ویژه از اینرو مشکل‌ساز است که زندان‌ها برای اقامت کوتاه مدت ساخته شده اند، به این معنی که تعداد نامتناسبی از زنان محبوس در زندان (در مقایسه با مردان زندانی) با مراقبت‌های بهداشتی بدتر و برنامه‌ریزی کمتر گرفتار شده اند.
داده‌های این گزارش نشان می‌دهد که ۶۰ درصد زنان در زندان‌های محلی آمریکا هنوز محاکمه نشده‌اند و در انتظار محاکمه هستند و میزان حبس زنان دو برابر بیشتر از زندانی شدن مردان رشد کرده است.
با این حال، مرکز ابتکار سیاستگذاری زندان‌ها اعلام کرده که تعداد زنان زندانی به‌طور قابل‌توجهی در نتیجه همه‌گیری کرونا کاهش یافته و این کاهش تعداد زنان زندانی در طول همه‌گیری کرونا بیشتر به دلیل «کاهش ورودی سیستم زندان ها» بوده است. بنابراین، با راه اندازی و اجرای مجدد سیستم کار زندان‌ها پس از کرونا، پیش بینی میشود که این روند معکوس شده و زنان آسیب پذیر بیشتری به زندان بروند.
این گزارش اشاره می‌کند که بسیاری از زنان قبل از زندانی شدن در محرومیت بوده اند، به طوری که ۱۲ درصد از آن‌ها بی خانمانی را قبل از رسیدن به سن ۱۸ سالگی تجربه کردند. ۱۹ درصد در دوره‌ای، تحت سرپرستی بوده و ۴۳ درصد از آن‌ها در خانواده‌هایی بزرگ شده اند که تحت پوشش سازمان‌های حمایتی بوده و یا سایر کمک‌های عمومی دریافت کرده‌اند.
بیکاری یکی از عامل اصلی در سوق دادن زنان به سمت درگیر شدن با سیستم‌های حقوقی و کیفری بوده است، کما اینکه ۵۳ درصد از زنان در یک ماه قبل از دستگیری منجر به حبس، بیکار بوده اند.
همچنین، این گزارش مستند کرده که بیش از نیمی از زنان زندانی شده ناتوانی جسمی - شناختی و حدود دو سوم دچار بیماری‌های روانی بوده اند. به گفته این مرکز رویکرد تنبیهی دولت و نظام‌های کیفری محلی برای این افراد باعث بروز مسائل و مشکلات بهداشتی جدی برای آن‌ها شده است.
این گزارش همچنین به نقش حبس زنان در از هم پاشیدن خانواده‌ها پرداخته و شرح می‌دهد: که ۵۸ درصد از زنان در زندان‌های ایالتی، والدین کودکان خردسال، و اغلب آن‌ها مادران فاقد شوهری هستند که قبل از زندان با فرزندان خود زندگی می‌کرده اند.
نویسند این مقاله در واکنش به ابعاد نژادی فاش شده در این گزارش، می‌گوید: در بسیاری از اوقات، زنان کم‌درآمد با استناد به قوانینی که فقر را جرم‌انگاری می‌کنند، مجازات می‌شوند و در یک شبکه گسترده مبتنی بر اصل «پنجره شکسته» که به خانواده‌ها و جوامع آسیب می‌رساند، گرفتار می‌شوند.
